معرفی و دانلود کتاب اسیر خشکی

معرفی کتاب اسیر خشکی

دیگر فایده‌ای ندارد؛ روزهای از دست رفته‌ی زندگی مارتا به او بازنمی‌گردند و نمی‌تواند سال‌های جوانی‌اش را که در حزب کمونیست آفریقا گذرانده، بازپس گیرد. اما می‌خواهد زندگی‌اش را از نو بسازد. کتاب اسیر خشکی درباره‌ی زنی است که ویرانی روحی و مشکلات فراوان روبه‌رو است و دیگر نمی‌تواند شکست‌ها و ناکامی‌ها در زندگی شخصی و سیاسی‌اش را تحمل کند. دوریس لسینگ، نویسنده‌ای که خود در گذشته چنین تجربه‌ای داشته، به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان به‌سوی رهایی حرکت کرد و از بندهایی که دیگر به آن‌ها اعتقادی نداریم، آزاد شد.

درباره‌ی کتاب اسیر خشکی

مارتا و اعضای حزب دور میز نشسته‌اند. سالگرد روز پیروزی است و افرادی خاص برای رژه‌ی پیروزی آماده شده‌اند. ظاهراً همه شاد هستند، یا حدأقل باید این‌طور به‌نظر برسند؛ اما مارتا نمی‌تواند آشفتگی ذهن و روحش را مخفی کند. او هیچ‌گاه خوشحال نبوده و حالا هم نیست. روابط آشفته و از هم پاشیده‌ی پدر و مادرش، درگیری‌هایی که میان او و حزب به‌وجود آمده، ناامیدی او از اعضای حزب و سرخوردگی‌های مکرر موجب شده‌اند تا نسبت به همه‌چیز دچار شک و تردید شود. با این حال، این مشکلات در برابر بحران زندگی زناشویی‌اش، مشکلات کوچکی به نظر می‌آیند. مدتی پیش با یکی از رهبران حزب کمونیسم ازدواج کرده بود و حالا تنها خاطرات تلخ از آن رابطه باقی‌مانده و زندگی مشترکشان در آستانه فروپاشی است. جنگ جهانی در حال تمام شدن است و حزب کمونیسم با خجالت و سرخوردگی، پیروزی چرچیل و آمریکا را نظاره می‌کند. کتاب اسیر خشکی (Landlocked) ما را به قاره‌ای بحران‌زده و تحت ظلم می‌برد تا ببینیم که منافع سیاسی رهبران کشورهای توسعه‌یافته، چگونه می‌تواند زندگی مردم را در ابعاد شخصی و ایدئولوژیک ویران کند و انسانی سرخورده برای نجات یافتن از این غار تاریک و سیاه، باید به چه ریسمانی متوسل شود!

دوریس لسینگ (Doris Lessing) (نویسنده‌ای که خود متولد خاورمیانه است و اوضاع کشورهای تحت ظلم و پر از آشوب را به‌خوبی درک می‌کند) در داستان اسیر خشکی، وضعیت گروهی از کمونیست‌های آفریقایی را شرح می‌دهد که آرمان‌ها و عقایدشان درحال ویرانی و دگرگونی است. کشورهایی همچون شوروی نیز با رهبران جوامع سرمایه‌داری و ضد کمونیست همچون آمریکا، بر سر میز مذاکره نشسته‌اند؛ این اتفاقات برای هر کمونیستی حس سرخوردگی و شکست را به‌دنبال می‌آورد و این وضعیت شامل مارتا کوئست هم هست.

او از همه‌چیز خسته شده. مدتی پیش از شغل پردرآمد و خوب خود استعفا داده تا برای افرادی بی‌لیاقت عمر خود را هدر ندهد، اما حالا می‌بیند که هر چه کرده و تمام تلاش‌هایش به‌نفع رهبران حزب کمونیسم بوده است و چیزی نمانده تا انگلستان کشورش را به جمع مستعمره‌های خود بیفزاید و رسماً به مردمی تحت سلطه و استعمارزده تبدیل شوند؛ اما برخلاف واقعیت، در کتاب اسیر خشکی، این بدبختی‌ها تا انتها ادامه پیدا نمی‌کنند. برای مارتا، یک قایق نجات می‌آید: مردی مهربان که او نیز از حزب کمونیسم ناامید شده و در جست‌وجوی یافتن خود است.

این کتاب نمی‌خواهد صرفاً درباره‌ی یک کشور خاص صحبت کند؛ داستان در آفریقا روایت می‌شود، اما حوادث آن جهانی و فراگیر هستند. احساس شکست و از خود بیگانگی که مارتا تجربه می‌کند، برای مردم مناطق مختلف دنیا، از جمله آسیای غربی، آفریقا و اروپا پس از دو جنگ جهانی، آشناست. این داستان شخصیت‌ها و مخاطبانش را از قعر ناامیدی به سوی امید هدایت می‌کند و نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین شرایط، ممکن است قایق نجاتی برایمان بیاید و به ساحل سعادت برساند.

کتاب اسیر خشکی با ترجمه‌ی سهیل سمی در انتشارات ققنوس منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب اسیر خشکی

• این کتاب به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان مشکلات جهانی را به شیوه‌ای جذاب و قابل فهم روایت کرد. (باربارا کینگ سالور)
• دوربین دوریس لسینگ با دیدگاهی منصفانه و حقیقت‌گرا، حوادث تاریخی پرچالش قرن گذشته را روایت می‌کند. (New Republic)

کتاب اسیر خشکی برای چه کسانی مناسب است؟

آدم‌های شریف قربانیان همیشگی دام‌ها و بازی‌های سیاسی‌اند و اگر کمی هم بدشانس باشند، در بدترین دوران تاریخ، عضو گروهی کمونیستی خواهند شد؛ همچون مارتا در آخرین ماه‌های جنگ جهانی دوم. او از زندگی و آینده ناامید شده و دیگر به رهبران احزاب چپ اعتمادی ندارد. مارتا حالا در جست‌وجوی حقیقت زندگی و عشق است. این رمان سیاسی و تاریخی برای علاقه‌مندان به این ژانر خواندنی خواهد بود.

در بخشی از کتاب اسیر خشکی می‌خوانیم

مدیر سینما کنار گیشه ایستاده بود، با لبخندى ملایم، اما نه آن‌قدر ملایم و بى‌دغدغه که دلسردى‌اش را از ندیدن بهترین مشترى‌هایش در میان آن جمعیت پنهان کند. نگاه‌هایش مثل تیر به سمت در ورودى شلیک مى‌شد تا شاید در آن واپسین لحظات چشمش به یکى از آن مردان آشنا با یونیفورم آبى خاکسترى بیفتد، و همه صندلى‌هایش پر شدند. در هر حال، خیلى از اعضاى نیروى هوایى در سالن حضور داشتند، اما با لباس‌هاى معمولى و غیرنظامى، مثل آتن، و خیلى زود لبخند بر لبان مدیر نشست و گله‌اش را به دل تاریکى هدایت کرد، با لبخند، فشردن دست یا ضربه‌اى آهسته و دوستانه به شانه. بعد خطاب به مارتا، که پنج یا شش سال در سالنش از او پذیرایى مى‌کرد، با خوشحالى و وجد گفت: «و شما این روزها چطورین، خانم...؟» اما اسم فعلى‌اش را بعد از ازدواج به یاد نمى‌آورد.

برنامه شروع شده بود. روى پرده که تا بالاى آن فضاى تاریک و بزرگ امتداد یافته بود، بر فراز کف شلوغ سالن. یک صف از سربازان به حرکت درآمدند که در دل آن اغتشاش، جابجا شدن‌ها براى پیدا کردن صندلى‌ها، و بعد نشستن و سپس پیدا کردن جایى براى ژاکت‌ها و کیف‌هاى دستى، شبیه ستون‌هایى بودند که هر یک با یکى از یونیفورم‌هاى نیروهاى متفقین، در پنج سال گذشته بر سطح آن پرده رژه رفته، پرواز کرده و با چتر بر آن فرود آمده بودند. اما ناگهان همه متوجه شدند که آن صورت بزرگ با چشم‌هاى خیره و گودافتاده و گونه‌هاى برآمده‌اى که به آن نگاه مى‌کردند، صورت یک آلمانى بود، و یونیفورمى که به تن داشت، یونیفورمى که دیگر کهنه و ژنده شده بود، یک یونیفورم آلمانى بود. صداى گوینده حالتى داشت که تا آن زمان نشنیده بودند. صدایش به نظر تمسخرآمیز بود: «پس او این‌جاست، اوبِرمنش، 43 ابرمرد، حاکم جهان، او این‌جاست، خوب نگاهش کنید.» مرد روى پرده هجده ساله بود؟ بیست ساله‌اى قحطى‌زده و گرسنگى‌کشیده؟ تکه پارچه‌اى روى شانه‌اش به‌شدت تکان مى‌خورد، و طورى رعشه به جانش افتاده بود که انگار کل سینما هم همراه با او مى‌لرزید. به سالن سینما خیره شد سالنى پر از چشم‌هاى نظاره‌گر و خالى از هر حالت و احساسى. چند روز پیش هم همین‌طور به دوربین زل زده بود، دوربینى که از لشکرهاى شکست‌خورده عکس مى‌گرفت. احتمالاً در شرایطى این کار را شروع کرده بود که نمى‌دانست دستگاه پیش رویش چکار دارد مى‌کند یا چه مى‌خواهد. فقط زل زده بود، و استخوان گونه‌هایش از مرگ سخن مى‌گفت، خیره به صورت هزار آدم با شکم‌هاى کاملاً پُر، به دشمنان ظفرمندش، در شهرى کوچک در مرکز آفریقا.