معرفی و دانلود کتاب مرغ دریایی

معرفی کتاب مرغ دریایی

کتاب مرغ دریایی بهترین و مشهورترین نمایشنامۀ آنتون چخوف و اثری بی‌نهایت لطیف است که صراحتاً به موضوع هنر و راه دشوارش اشاره دارد.

مرغ دریایی نبوغ برجستۀ چخوف در نمایش‌نامه‌نویسی را به رخ می‌کشد. داستانی به سادگی زندگی و به پیچیدگی آن است که در نخستین نظر مفهوم پیچیده و گیج‌ کنندۀ آن همچون زندگی درک نمی‌شود و به نظر می‌آید نویسنده تفسیر و تعبیرش را به عهدۀ خود خواننده گذاشته است.

سراسر نمایشنامۀ مرغ دریایی (The Seagull) آکنده از رنج، یأس و پوچی‌ آدم‌های به تنگ آمده از یکنواختی و روزمرگی زندگی است. این اثر داستان‌هایی از عشق‌های ناکام، شکست‌ خورده، پر ملال، کهنه، یک جانبه و مصیبت‌بار را روایت می‌کند. شش رابطۀ تو در تو و پیچیدۀ عاشقانه بستر اصلی نمایشنامۀ مرغ دریایی را تشکیل می‌دهد. شخصیت‌های این کتاب مانند اغلب شخصیت‌های چخوف، مردمانی مردد، سست‌ نهاد و حقیر هستند که گاه از سر بیکاری و تنها برای قابل تحمل ساختن رخوت و ملال زندگی به سادگی عاشق می‌شوند.

نمایشنامۀ مرغ دریایی شخصی‌ترین اثر آنتون چخوف (Anton Chekhov)، در عین حال نقطۀ عطفی در زندگی وی به شمار می‌‌آید. او در این اثر افکار و ایده‌های والایش دربارهٔ هنر و چیستی آن را با صراحت و شفافیتی کم‌ نظیر بیان می‌کند. شخصیت‌های این نمایشنامه پس از گشت و گذاری رؤیاگونه در عالم توهومات، با حقایق تلخ و ناخوشایند زندگی رو در رو می‌‌شوند. این کاراکترها وقتی به حقایق زندگی آن‌گونه که هست برمی‌خورند، ضعف‌ها و حقارت‌های خود را بیش از پیش به نمایش می‌گذارند.

در کنار درون‌مایه‌های عاطفی، نویسنده در این کتاب به ستایشی در هنر دست می‌زند و دشواری‌های دستیابی به گوهر واقعی هنر را نیز نشان می‌دهد. عرصۀ هنر در دیدگاه چخوف، جایگاه متوسط‌ها نیست. به همین خاطر است که علاقه‌مندان هنر و فعالیت‌های هنری در این نمایشنامه، پس از برخورد با موانع صعب و بلند فعالیت سالم هنری، سرخورده و بی‌انگیزه از حرکت به سوی اهداف بلند پروازانه خود بازمی‌مانند.

در بخشی از کتاب مرغ دریایی می‌خوانیم:

ترپلف: نه مامان، لحظه‌ی کوتاهی دچار نومیدی دیوانه‌واری شدم، اختیار از دستم رفت. دیگر چنین اتفاقی نخواهد افتاد. [دست مادرش را می‌بوسد.] دست‌های پری‌ها را داری، از هر انگشتت هنر می‌بارد. یادم می‌آید، خیلی وقت پیش بود، موقعی که در تئاتر دولتی نقش اجرا می‌کردی، من هنوز خیلی بچه بودم، توی حیاط‌مان دعوایی به راه افتاد، یک نفر داشت با یکی از رخت‌شوها بدرفتاری می‌کرد. یادت هست؟ افتاده بود روی زمین و غش کرده بود. تو به دیدنش رفتی، برایش دوا بردی و از او پرستاری کردی، بچه‌هایش را توی لگن شستی... چه‌طور یادت نمی‌آید؟
آرکادینا: نه.
ترپلف: دو رقاصه‌ی باله هم در خانه‌ای که زندگی می‌کردیم بودند. پیش تو می‌آمدند تا فنجانی قهوه با تو بخورند.
آرکادینا: چرا، حالا یادم افتاد.
ترپلف: خیلی هم مؤمن بودند... [لحظه‌ای سکوت.] چند روز است که تو را مثل آن موقعی که بچه بودم از صمیم قلب دوست دارم. جز تو در این دنیا کسی را ندارم. اما چرا، چرا تحت نفوذ این مرد قرارگرفته‌ای؟
آرکادینا: تو او را درک نمی‌کنی، کنستانتین. او شریف‌ترین آدم‌هاست...
ترپلف: این موضوع مانع از این نشد که وقتی به او گفتند می‌خواهم به دوئل دعوتش کنم، از ترس به خودش نلرزد. حالا هم می‌خواهد این‌جا را ترک کند. فراری مفتضحانه...