معرفی و دانلود کتاب طنزآوران جهان نمایش 36

معرفی کتاب طنزآوران جهان نمایش 36

الکساندر آستروفسکی، نمایشنامه‌نویس شهیر روس، دو اثر دارد تحت عناوین جنگل و زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد که در کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 آمده است. نمایشنامه‌ی جنگل یک کمدی اجتماعی است که هدفش انتقاد به فساد و تباهی اخلاق در طبقه‌ی اشراف روسیه است. زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد نیز هجوی انتقادی است که اوضاع و شرایط اجتماعی و سیاسی قرن نوزدهم روسیه را هدف می‌گیرد.

درباره‌ی کتاب طنزآوران جهان نمایش 36

در کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 دو نمایشنامه به نام‌های جنگل و زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد به قلم الکساندر آستروفسکی (Alexander Nikolayevich Ostrovsky) گنجانده شده است. الکساندر آستروفسکی که عموماً او را از بزرگ‌ترین نمایندگان دوره‌ی رئالیسم روس می‌دانند، غالباً در انتقاد از نظام سیاسی و اجتماعی دوران خویش می‌نوشت. نمایشنامه‌ی جنگل (The Forest) حول شخصیتی می‌گردد به نام راسیا پاولوونا گورمیژسکایا؛ بیوه‌ای مسن که قصد دارد بخش‌هایی از جنگلش را بفروشد تا از آینده‌ی مالی‌اش محافظت کند. ماجرا زمانی اوج می‌گیرد که اکسیوشا، از خویشاوندانش، به منزل او می‌آید تا آنجا زندگی کند و سپس دو بازیگر به نام‌های گنادی دمیانیچ و آرکادی نیز به منزل گورمیژسکایا می‌آیند. گنادی معشوق سابق گورمیژسکایا است و بازیگر نقش‌های تراژدی در تئاترهای سیار است و آرکادی هم رفیق شفیق او است و در همین حیطه، نقش‌های کمدی ایفا می‌کند. تمام شخصیت‌های این داستان روابطی پیچیده شکل می‌دهند که پر از اسرار و دسیسه و نقشه است.

الکساندر آستروفسکی در نمایشنامه‌ی جنگل به مفاهیمی مانند تفاوت میان احساسات واقعی و تظاهرها و ریاکاری‌های اجتماعی، تنش بین نظم‌های قدیمی و جدید اجتماعی و حرص و فریبکاری در طبقات اشرافی جامعه، پرداخته است. نویسنده با استفاده از زبان طنز و هجو، فساد اخلاقی و ماده‌گرایی رایج در قرن نوزدهم روسیه را به باد انتقاد می‌گیرد. نمایشنامه‌ی جنگل حاضر در کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 اثری است غنی و تأمل‌برانگیز که استعداد الکساندر آستروفسکی در پروراندن شخصیت و نقد اجتماعی را به خوبی نشان می‌دهد.

چنان‌که پیش‌تر گفته شد، نمایشنامه‌ی دیگری تحت عنوان زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد (Enough Stupidity in Every Wise Man)، در کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 وجود دارد. الکساندر آستروفسکی در این نمایشنامه مردی جوان به نام گلوموف را خلق کرده که تصمیم دارد هرطور شده پله‌های ترقی را در جامعه طی کند. گلوموف، شخصیتی فروتن است که باور دارد تمام افراد دور او فریبکار و دغل‌باز هستند. ازاین‌رو، تصمیم می‌گیرد که او نیز برای رسیدن به خواسته‌ها و آرزوهایش، همین‌گونه رفتار کنند. گلوموف در این راه، خودش را در دل شخصیت‌های پرنفوذ جامعه جا می‌کند، ازجمله بیوه‌ای ثروتمند به نام کلئوپاترا لُوونا مامایوا و همچنین تاجری به نام توروسینا و دیگر اعضای بلندمرتبه‌ی اجتماع که هر کدام خصوصیات اخلاقی خاص خودشان را دارند.

ماجرای نمایشنامه‌ی زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد زمانی به اوج می‌رسد که می‌فهمیم گلوموف در دفترچه خاطراتی از افکارش درباره‌ی افرادی که فریب می‌داد، نوشته بود. او تکبر و حماقت آن‌ها را به سخره می‌گرفت، درحالی‌که تمام مدت وانمود می‌کرد محرم اسرار و دوست وفادارشان است. اما وقتی این دفترچه لو می‌رود و نیات و ذات واقعی‌اش برملا می‌شود، برنامه‌هایش نقش بر آب می‌شوند. زمانی که از فریبکاری گلوموف پرده برداشته می‌شود، میان شخصیت‌ها آشوب برپا می‌شود و به رویارویی‌هایی دراماتیک و خنده‌دار می‌انجامد. در نهایت گلوموف لو می‌رود، اما با هوش و فریبندگی خود از پس شرایط برمی‌آید و دست آخر راهی پیدا می‌کند تا مسیر رسیدن به پیشرفت اجتماعی را طی کند.

هر دو نمایشنامه‌هایی که الکساندر آستروفسکی قلم زده و در کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 گردآوری شده است، مفاهیمی همچون فریب و تظاهر، نقد جوامع اشرافی، رسیدن به موفقیت در اجتماع، تضاد بین ظاهر و باطن، کمدی و هجو و اصول اخلاقی را داراست. این مفاهیمی که می‌توان در نمایشنامه‌ی جنگل و زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد دید، حاکی از توانایی بالای الکساندر آستروفسکی در انتقاد از اجتماع است که نگرشی تازه و تأمل‌برانگیز به خواننده می‌دهد. شما نیز می‌توانید کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 را با ترجمه‌ی داریوش مودبیان که به یاری انتشارات گویا چاپ و منتشر شده است، تهیه کنید.

کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از علاقه‌مندان به خواندن نمایشنامه هستید، خصوصاً اگر به ادبیات روسیه علاقه دارید، خواندن این دو نمایشنامه‌ی انتقادی روس برایتان لذت‌بخش خواهد بود.

در بخشی از کتاب طنزآوران جهان نمایش 36 می‌خوانیم

کورچایف: «بون ژور»!
گلوموف: بسیار خوشوقتم! چه شده که به من افتخار دادید!
کورچایف: (به جای گلوموف، پشت میز کار می‌نشیند.) به خاطر کاری اینجا اومدیم. (اشاره به گلوتوین دارد.) بفرمائید، ایشون رو خدمتتون پیشنهاد می‌کنم.
گلوموف: اما من ایشون رو خیلی وقته می‌شناسم. برای چه ایشون رو به من پیشنهاد می‌کنید؟
گلوتوین: آقا، این لحن کلام شما رو به هیچ وجه نمی‌پسندم.
گلوموف: خُب، نپسندید! به نظر می‌رسه شما، آقایان حسابی سرتون گرمه!
کورچایف: اغراق نفرمائید!
[مدادی را از روی میز برمی دارد و روی ورق کاغذ شروع به طراحی می‌کند.]
گلوموف: به هر جهت از قیافه‌تون خوب پیداست که... بگذریم، من وقت زیادی ندارم، آقایان، مسئله چیه؟
[گلوموف، می‌نشیند و گلوتوین هم به پیروی از او می‌نشیند.]
کورچایف: چند قطعه شعر دارید که به ما بدید؟
گلوموف: چه شعری؟ گمانم اشتباهی آمدید اینجا.
گلوتوین: به هیچ وجه.

فهرست مطالب کتاب

یادداشت ناشر
پیشگفتار دفتر سی‌وششم
الکساندر نیکولایوویچ آستروفسکی
زرنگ‌ترین آدم هم رودست می‌خورد
جنگل