معرفی و دانلود کتاب گادامر و زیبایی شناسی او

معرفی کتاب گادامر و زیبایی شناسی او

یکی از اندیشمندانی که در حوزه‌ی فلسفه‌ی هنر آثار مهمی نگاشته و فهم تازه‌ای از تجربه‌ی هنری ارائه کرده، هانس-گئورگ گادامر است. جف ملپاس و نیکولاس دیوی در کتاب گادامر و زیبایی شناسی او، این متفکّر برجسته و اندیشه‌های او را معرفی می‌کنند. این اثر که در گروه کتاب‌های فلسفی طبقه‌بندی می‌شود، هرمنوتیک فلسفی گادامر، فلسفه‌ی تاریخ و زیبایی‌شناسی او را مفصلاً معرفی می‌کند.

درباره‌ی کتاب گادامر و زیبایی شناسی او

هانس گئورگ گادامر ر(Hans-Georg Gadamer) یکی از شخصیت‌های مهم، برجسته و تأثیرگذار در سیر هرمنوتیک قرن بیستم است که بسیاری متفکّران پیشتاز را به حاشیه رانده است. او که در فضای دانش‌پژوهی نوکانتی و فقه‌اللغه‌ی کلاسیک تربیت یافته و متأثر از فلسفه‌ی مارتین هایدگر بود، رویکردی متمایز و گفتگویی، استوار بر اندیشه‌ی افلاطونی-ارسطویی و هایدگری پدید آورد. این رویکرد، انفسی‌باوری و نسبی‌باوری را رد می‌کند و فهم را بر رخداد سنّت به واسطه‌ی زبان استوار می‌سازد. کار گادامر بر چهار حوزه‌ی عمده استوار است: 1) پدیدآوردن و بسط هرمنوتیکی فلسفی، 2) گفتگوی درون فلسفه و درون تاریخ فلسفه با توجه به افلاطون، ارسطو، هگل و هایدگر، 3) پرداختن به ادبیات، به‌خصوص شعر و هنر، 4) فلسفه‌ی عملی. گادامر بر حوزه‌های مختلفی، از زیبایی‌شناسی گرفته تا حقوق، تأثیر بزرگی گذاشته است. اما در حلقه‌های فلسفی خارج از اروپا نسبت به متفّکران هم‌عصر خود کمتر شناخته می‌شود. در کتاب گادامر و زیبایی ‌شناسی او (Hans-Georg Gadamer: Gadamer’s Aesthetics)، جف ملپاس (Jeff Malpas) و نیکولاس دیوی (Nicholas Davey)‌ در دو بخش جداگانه آرای این اندیشمند سرشناس قرن بیستم را معرفی می‌کنند.

در بخش اول کتاب گادامر و زیبایی شناسی او، جف ملپاس ابتدا به معرفی خلاصه‌ای از زندگی گادامر می‌پردازد. سپس چهار حوزه‌ای را که گادامر تأکید ویژه‌ای بر آن‌ها داشته، توضیح می‌دهد.

در بخش دوم از کتاب گادامر و زیبایی شناسی او، نیکولاس دیوی بیشتر بر زیبایی‌شناسی گادامر مطالعه می‌کند. گادامر از زیبایی‌شناسی به معنای رایج آن بحث نمی‌کند و رویکرد او به هنر، خلاف انتظارات فلسفی رایج است. او در کار خود، به کیفیت زیبایی‌شناختی به‌ شیوه‌ی سنّت تحلیلی فلسفه‌ی مدرن یا به مسائل مربوط به لذّت زیبایی‌شناختی نمی‌پردازد؛ بلکه رویکرد گادامر به تجربه‌ی زیبایی‌شناختی بر سنّت پدیدارشناختی استوار است. او ارکان سنت زیبایی‌شناسی افلاطونی، کانتی و هگلی را واسازی می‌کند و بسیاری از بینش‌های اصلی آن سنّت را به لحاظ پدیدارشناختی بازسازی می‌کند. مشغله‌ی اصلی گادامر بعد شناختی این تجربه است؛ یعنی آنچه موضوع و محمل آثار هنری است.

رویکرد گادامر، هرمنوتیکی و رویکردی منعطف است که شماری از قالب‌ها و سبک‌های هنری را در بر می‌گیرد و معنای گسترده‌تر آثار را بررسی می‌کند. زیبایی‌شناسی گادامر آشکارا متأثر از هایدگر است و به‌هیچ‌وجه سنتی نیست. او در زیبایی‌شناسی خود به اصولی اعتقاد دارد که درگیری پدیدارشناختی با موضوعات هنر و سرشت گفتگویی چند نمونه از این اصول هستند که در بخش دوم از کتاب گادامر و زیبایی‌شناسی او به آن‌ها پرداخته می‌شود.

در مجموع، کتاب حاضر اطلاعات جامعی درباره‌ی هرمنوتیک گادامر و رویکرد وی به زیبایی‌شناسی در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد. این کتاب را که در اصل ترجمه‌ی مدخلی از دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد است، انتشارات ققنوس با ترجمه‌ی وحید غلامی‌ پور فرد منتشر کرده است.

کتاب گادامر و زیبایی شناسی او برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای دانشجویان، استادان و متخصصان رشته‌‌های فلسفه، فلسفه‌ی هنر یا دیگر کسانی که درباره‌ی هرمنوتیک گادامر مطالعه می‌کنند، مناسب است.

در بخشی از کتاب گادامر و زیبایی شناسی او می‌خوانیم

آن الگوى مبنایى فهم که گادامر نهایتا در حقیقت و روش بدان مى‌رسد، الگوى مکالمه است. مکالمه متضمن مبادله‌اى میان طرف‌هاى مکالمه در پى توافق بر سر موضوع بحث است و، بنابراین، چنین مبادله‌اى هرگز به طور کامل در ضبط و مهار هیچ یک از طرف‌هاى مکالمه نیست، بلکه موضوع بحث آن را تعیین مى‌کند. مکالمه همواره در زبان روى مى‌دهد و، به همین ترتیب، گادامر فهم را امرى مى‌نگرد که همواره به وساطت زبان رخ مى‌دهد. از آن‌جا که مکالمه و فهم هر دو مستلزم رسیدن به توافق‌اند، گادامر استدلال مى‌کند که هرگونه فهمى مستلزم چیزى نظیر زبانى مشترک است، ولو زبان مشترکى که در خودِ فرایند فهم شکل یابد. بدین اعتبار، طبق نظر گادامر، هرگونه فهم تفسیرى است و، تا آن‌جا که هرگونه تفسیر مستلزم مبادله میان امر آشنا و امر بیگانه است، هر نوع تفسیرى هم ترجمه‌اى77 است. التزام گادامر به زبانى بودنِ فهم او را به تلقى فهم به مثابه امرى که اساسا از مقوله بیان گویاى مفهومى است نیز ملزم مى‌کند. این تلقى امکان نحوه‌هاى دیگر فهم را رد نمى‌کند، اما به زبان و مفهومیت در تجربه هرمنوتیکى تقدم مى‌بخشد. در واقع گادامر زبان را صرفا ابزارى که با آن مى‌توان درگیر جهان شد نمى‌داند، بلکه، در عوض، آن را خودِ محمل این درگیرى مى‌داند. ما از طریق «در» زبان بودن، «در» جهان هستیم. اما این تأکید بر زبانى بودن فهم گادامر را به هیچ صورتى از نسبى‌باورى زبانى سوق نمى‌دهد. همان‌طور که به نحوى گریزناپذیر اسیر دایره پیش‌داورى‌هاى خویش یا اسیر تأثیرات تاریخ خود نیستیم، اسیر زبان هم نیستیم. زبان چیزى است که در آن هر امر معقولى را مى‌توان درک کرد، و در عین حال چیزى است که در آن با خود و دیگران مواجه مى‌شویم. از این لحاظ، خود زبان ذاتا گفتگو یا مکالمه تلقى مى‌شود. از این جهت، گادامر، نظیر ویتگنشتاین، و نیز دیویدسون، تصور چیزى نظیر «زبان خصوصى» 78 را رد مى‌کند زبان همواره پاى دیگران را به میان مى‌آورد، همان‌طور که همواره پاى جهان را.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
هانس‌ گئورگ گادامر
[درآمد]
1.خلاصه زندگینامه
2. مبانى هرمنوتیکى
3. هرمنوتیک فلسفى
4. فلسفه و تاریخ فلسفه
5. ادبیات و هنر
6. فلسفه عملى
زیبایى‌شناسى گادامر
[درآمد]
1. هنر در مقام طرف مکالمه
2. «جوهر» انفسى‌بودگىِ زیبایى‌شناختى
3. امر معاصر و تجربه هنر
4. بازى
5. عید
6. نماد
7. عرضه‌داشت، بازنمایى و نمود
8. موضوع
9. هنر و زبان
10. سنت
11. متناقض‌نماى امرِ بینابین
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسى به فارسى
نمایه