معرفی و دانلود کتاب صوتی وزارت درد

معرفی کتاب صوتی وزارت درد

کتاب صوتی وزارت درد نوشته‌ی دوبراوکا اوگرشیچ، داستانی در مورد رنج پناه‌جویی و زندگی در تبعید است. در این رمان، تانیا، زنی اهل یوگوسلاوی، به هلند پناهنده می‌شود و در دانشگاه آمستردام به دانشجویان تبعیدی هم‌وطنش ادبیات تدریس می‌کند. تانیا که با دانشجویانش همدرد است، به آن‌ها کمک می‌کند خاطرات کشور و زبان از دسته رفته‌شان را مرور کنند و آن‌ها را برای خود زنده نگه‌ دارند. اوگرشیچ برای این رمان نامزد جایزه‌ی بوکر شد.

درباره‌ی کتاب صوتی وزارت درد

تانیا لوسیچ، زن جوانی اهل یوگوسلاوی است که از جنگ و خشونت‌های آن گریخته و به هلند آمده است. او به‌عنوان استاد موقت دانشکده‌ی زبان‌های اسلاوی دانشگاه آمستردام مشغول به کار می‌شود. کلاس تانیا متشکل از چندین دانشجوی هم‌وطن اوست. جوانانی اهل یوگوسلاوی سابق که به هلند پناهنده یا تبعید شده‌اند. آن‌ها اختلاف سنی زیادی با تانیا ندارند و همین باعث شده او کاملاً آن‌ها را درک کند. تقریباً همه‌ی این جوانان در یک کارگاه با حداقل دستمزد کار می‌کنند. جایی که به وزارت معروف است. تانیا وقتی با دانشجویانش صحبت می‌کند می‌فهمد که همه‌ی آن‌ها ریشه‌هایشان را ازدست‌داده‌اند و احساسشان ترکیبی از حس گناه، فقدان و تروماست. او کم‌کم برنامه‌ی درسی کلاسش را کنار می‌گذارد و به جای تدریس سعی می‌کند به آن‌ها کمک کند. تانیا از آن‌ها می‌خواهد در مقالاتشان به یوگوسلاوی بپردازند و از تجربه‌ی کشوری که دیگر نیست و خاطراتی که از آن دارند صحبت نمایند. هر چه پیش‌تر می‌رود خاطرات دانشجویان از کشورشان غم‌انگیزتر و یادآوری آن‌ها سخت‌تر می‌شود...

کتاب صوتی وزارت درد (The Ministry of Pain) اثر دوبراوکا اوگرشیچ (Dubravka Ugresic) یکی از بهترین نمونه‌های ادبیات در تبعید است. داستان زنی که از کشور جنگ‌زده‌اش می‌گریزد تا زندگی بهتری داشته باشد. اما رنج سرزمینش هرگز او رها نمی‌کند. کشوری که در حال متلاشی شدن است. موقعیت تانیا کاملاً کنایی و ابزورد است؛ او از کشوری آمده که حالا نیست شده و زبانی را تدریس می‌کند که درواقع دیگر وجود ندارد. با فروپاشی یوگوسلاوی و تجزیه شدن آن به چندین کشور مستقل، زبان «یوگوسلاویستیکا» هم عملاً موجودیتش را از دست داده. تانیا می‌فهمد که او هم دارد هویتش را از دست می‌دهد و تبدیل به موجودی خواهد شد که سابقاً وجود داشته.

بخش مهمی از کتاب صوتی وزارت درد به رابطه‌ی تانیا و دانشجویانش می‌پردازد. او به‌خوبی این جوانان و احساسات و رنج بزرگشان را درک می‌کند. جوانانی که با حداقل حقوق در کارگاهی کارگری می‌کنند که برای صنعت پورن وسیله می‌سازد. تانیا تصمیم می‌گیرد به‌جای اینکه معلمشان باشد، همراه و همدردشان باشد و به آن‌ها کمک کند خاطراتشان از سرزمین مادری را مرور کنند تا به این شکل آن را در خود زنده نگه ‌دارند و نگذارند برای همیشه نابود شود. گرچه این شیوه به‌خوبی پیش نمی‌رود و موقعیت تانیا را در دانشگاه به خطر می‌اندازد. دوبراوکا اوگرشیچ در نوشتن این داستان از زندگی خود الهام گرفت. شخصیت تانیا تا حد زیادی یادآور خود اوست؛ استاد ادبیاتی که پناهنده شده و در دانشگاهی خارجی تدریس می‌کند. کسی که مرثیه‌گوی کشور و زبانش است. اوگرشیچ با اینکه این داستان را به زبان کروات نوشته ولی هیچ‌گاه حس ناسیونالیستی و افراطی‌ای نسبت به زبان و هویتش نداشته. کمااینکه به خاطر ایستادن در برابر شوونیست‌های کروات و تقبیح جنگ و کشتار آن‌ها، خائن نامیده شد.

کتاب صوتی وزارت درد با تحسین زیادی از سوی منتقدین مواجه شد و چهره‌هایی مثل سوزان سانتاگ، دوبراوکا اوگرشیچ را به خاطر نگاه انسانی و قدرت قلمش ستودند. ماه آوا، کتاب صوتی وزارت درد، با صدای پروین دشتی را براساس کتاب وزارت درد انتشارات نشر نو با ترجمه‌ی نسرین طباطبایی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب صوتی وزارت درد

• نامزد جایزه‌ی مستقل ادبیات داستانی خارجی در سال 2006
• نامزد جایزه‌ی بوکر بین‌المللی سال 2009

نکوداشت‌های کتاب صوتی وزارت درد

• دوبراوکا اوگرشیچ نویسنده‌ای است که باید دنبالش کرد. نویسنده‌ای که باید تحسینش کرد. (سوزان سانتاگ)
• رمانی استادانه! (مجله‌ی هارپرز)
• دوبراوکا اوگرشیچ را باید در زمره‌ی رؤیاپردازان واقعیت دانست. او ما را به درون رؤیا می‌کشاند. (نیویورک‌تایمز)
• وزارت درد رمانی فوق‌العاده قدرتمند و عجیب است... و به کمال نزدیک می‌شود. (واشنگتن‌پست)

کتاب صوتی وزارت درد برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دوستدار ادبیات اروپای شرقی و همین‌طور رمان‌های ضد جنگ و سیاسی هستید، این کتاب را از دست ندهید.

با دوبراوکا اوگرشیچ بیشتر آشنا شویم

دوبراوکا اوگرشیچ (2023-1949) نویسنده و داستان‌نویس یوگوسلاو-کروات بود. او که از دانشگاه زاگرب در رشته‌های زبان روسی و ادبیات تطبیقی فارغ‌التحصیل شده بود، در دانشگاه‌های کشورش تدریس می‌کرد و داستان می‌نوشت. اما در ابتدای دهه‌ی 1990 و با شروع جنگ یوگوسلاوی، مواضعی ضدجنگ اتخاذ نمود و به ملی‌گراهای کروات حمله کرد. همین باعث شد رسانه‌ها او را خائن و دشمن ملت بنامند. اوگرشیچ در سال 1993 کشورش را ترک نمود و به هلند رفت. او سی سال در تبعید اجباری بود و در این مدت داستان و مقاله می‌نوشت و با مجلات و روزنامه‌های ادبی آمریکایی و اروپایی همکاری داشت. جستار «البته که عصبانی هستم» و داستان‌های «روباه» و «سن پوست» از دیگر آثار معروف او به شمار می‌روند. دوبراوکا اوگرشیچ نامزد جایزه‌ی حلقه‌ی منقدین کتاب ملی آمریکا و من بوکر بین‌المللی شده بود.

در بخشی از کتاب صوتی وزارت درد می‌شنویم

ساک پلاستیک راه‌راه سرخ‌ و سفید و آبی. فقط یک ساک دستی پلاستیکی بود، چیزی که متمایزش می‌کرد این بود که راه‌راه‌های سرخ و سفید و آبی داشت. بنجل‌ترین ساک دستی روی زمین بود. دهن‌کجی پرولتاریایی به ویتان. با زیپ بازوبسته می‌شد؛ اما زیپش همیشه بعد از چند روز در می‌رفت. بچه که بودم به مغزم فشار می‌آوردم تا بفهمم چطور گیلاس یا مغزی‌های دیگر را بی‌آنکه سوراخ یا درزی روی شکلات باقی بماند در آن جا می‌دادند. حالا برای پی‌بردن به پاسخ با سؤال بچه‌گانه‌ی دیگری به مغزم فشار می‌آورم. چه کسی ساک پلاستیکی راه‌راه سرخ و سفید و آبی را طراحی کرد و یک میلیون کپی آن را به عالم و آدم عرضه کرد. ساک دستی راه‌راه سرخ و سفید و آبی به تقلیدی مسخره می‌مانست از پرچم یوگوسلاو. سرخ و سفید و آبی، همیشه صادق خواهیم بود و عالی، منهای ستاره‌ی سرخ. خیال می‌کنم اولین بار در بازار کهنه‌فروش‌ها یکی از آن‌ها را دیدم.

فهرست مطالب کتاب صوتی