معرفی و دانلود کتاب زندگی در غربت

معرفی کتاب زندگی در غربت

کتاب زندگی در غربت برگرفته از زندگی واقعی‌ ها جین نویسنده چینی‌تبار آمریکایی است که برای ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت می‌کند و حوادثی که در این میان رخ می‌دهند، سبب می‌شود که او از رفت و آمد به کشورش منع شود.

‌ها جین (Ha Jin) در کتاب زندگی در غربت (A free life) به شرح جزئیات زندگی چند وجهی انواع مهاجران و نگرانی‌ها و دلواپسی‌هایشان می‌پردازد. دلواپسی‌هایی که تجربه می‌کنند تا در کشور جدید جا بیفتند. او با نثری شیوا و بسیار پخته تردید را در افرادی که رفته‌اند و آن‌هایی که نرفته‌اند به تصویر می‌کشد. کتاب گاهی بی‌اختیار یادآور وضعیت مشابه ایرانیان مهاجر در آمریکا و اروپاست. اینکه چگونه گاهی با وجود ریسک‌های متعدد، تصمیم به مهاجرت می‌گیرند و اینکه چگونه حتی موفق‌ترین مهاجران نیز از تبعیض‌های حاکم بر جوامع در امان نیستند.

ماجرای «زندگی در غربت» به سال 1989 و جریان کشتار تیان‌آنمن چین بازمی‌گردد. این واقعه مجموعه‌ای از تظاهرات دانشجویی در اعتراض به ناپایداری اقتصادی در چین و سرکوب‌های حزب کمونیست و فساد دولتی بود که حدود ده هزار نفر از معترضان در این واقعه کشته شدند.

پینگ‌پینگ و نائو همزمان با کشتار تیان‌آنمن، ساکن بوستون آمریکا هستند، پس از این کشتار، همه‌ی خطوط هوایی آمریکا به جز یونایتِد، پروازهایشان را به پکن و شانگ‌های لغو کرده‌اند و این زوج بی‌صبرانه انتظار می‌کشند تا پسر کوچک‌شان، تائوتائو که در چین و نزد مادربزرگ و پدربزرگش به سر می‌برد، بتواند پاسپورتش را بگیرد و پیش والدینش برگردد.

بلاخره تائوتائوی کوچک موفق به گرفتن پاسپورت می‌شود و با پروازی که عازم سان‌فرانسیسکو است راهی آمریکا می‌شود، اما چون اجازه عوض کردن هواپیما بدون همراه را ندارد، پدر و مادرش مجبورند برای تحویل گرفتن او به فرودگاه سان‌فرانسیسکو بروند. این سفر برای آن‌ها سه هزار دلار خرج برمی‌دارد. آن‌ها پس از رسیدن به مقصد با هواپیمایی یونایتد تماس می‌گیرند اما هواپیمایی از وجود کودکی با مشخصات فرزند آن‌ها ابراز بی‌اطلاعی می‌کند.

از آنجایی که نویسنده این شرایط را تجربه کرده، به خوبی توانسته سختی‌های آن را به تصویر بکشد و در نتیجه مخاطب را با خود همراه سازد. او در این رمان نشان می‌دهد که تصور مهاجرت به یک کشور دیگر و آغاز یک زندگی بدون دغدغه در آن‌جا اشتباه است و مهاجران باید بدانند که چه مشکلاتی در انتظار آن‌هاست.

ها جین، در زادگاهش در رشته‌ی زبان انگلیسی مدرک کارشناسی و در رشته‌ی ادبیات انگلیسی - آمریکایی مدرک کارشناسی ارشد گرفت. در 1985 موفق به اخذ بورس تحصیلی از دانشگاه برندایس در آمریکا شد، در 1992 از همان دانشگاه در رشته‌ى ادبیات مدرک دکترا گرفت و در آن کشور اقامت گزید.

او نویسنده‌ی چندین رمان، از جمله انتظار، مفتون، است که همگی مورد استقبال منتقدان ادبی و عامه‌ی مردم قرار گرفته‌اند. شماری مجموعه داستان‌های کوتاه و چند کتاب شعر نیز از او منتشر شده است.

جین تاکنون دو بار برای رمان‌های «انتظار» و «آشغال جنگ» جایزه کتاب ملی آمریکا و پن/فاکنر را از آن خود کرده است. او با دریافت این جایزه در ردیف نویسندگان معروف دیگری همچون فیلیپ راث و جان ادگار وایدمن قرار گرفت که تاکنون دوبار موفق به دریافت این جایزه معتبر ادبی به ارزش 15 هزار دلار شده‌اند.

ها جین چندین جایزه‌ی معتبر ادبی گرفته است که جایزه‌های فلنرى اکانر برای داستان‌های کوتاه، جایزه‌ی تاونزند برای رمان، جایزه‌ی ملی کتاب، جایزه‌ی بنیاد همینگوی - پن، جایزه‌ی پن - فاکنر در سال‌های 2000 و 2005 از آن جمله‌اند.

در بخشی از کتاب زندگی در غربت می‌خوانید:

در اوایل ژوئن، نان در قرعه‌کشی سوپرمارکت گرند پاندا برنده‌ی جایزه بلیت رفت و برگشت از آتلانتا به پکن شد. حالا دیگر شهروند آمریکا شده بود و می‌توانست از کنسول‌گری چین در هیوستن ویزای توریستی بگیرد. از زنش، که اصلا دوست نداشت او به این سفر برود، پرسید آیا صلاح می‌داند که برای دیدار از چین به آن‌جا برگردد یا آن‌که بهتر است بگذارند بلیت رفت و برگشت که 650 دلار می‌ارزید از دستش برود.

نان از پینگ‌پینگ خواهش کرد اجازه بدهد برای دیداری کوتاه به چین برود. این روزها هوا آن‌قدر گرم بود که رستوران زیاد مشتری نداشت. در غیابش به کمک مو، که پخت و پز را به عهده می‌گرفت، رستوران به خوبی اداره می‌شد؛ اما پینگ‌پینگ به او اجازه نداد. چند هفته از او خواهش و تمنا کرد، اما پینگ‌پینگ کوتاه نیامد. عاقبت گفت دلش می‌خواهد تا پدر و مادرش نمرده‌اند آن‌ها را ببیند. این حرف دل زنش را نرم کرد.

نان تصمیم گرفت یک هفته بعد از آن راهی شود. دو به شک بود که برای دیدن پدرزن و مادرزنش به شهر جینان هم برود یا نه، اما پینگ‌پینگ بعد از قدری تأمل او را از این کار منع کرد، چون می‌خواست شوهرش هرچه زودتر برگردد. خیال داشت خودش بعد از گرفتن تابعیت آمریکا برای دیدن آن‌ها به چین برود. نان قول داد بی‌سر و صدا سفر کند و پس از یک هفته بعد برگردد. پینگ‌پینگ به او گوشزد کرد که از دولت چین بد نگوید. در سال‌های گذشته پلیس بارها در مورد فعالیت‌های نان در خارج از کشور از خواهرها و برادرهایش بازجویی کرده بود. تازه دو سال بود که دست از سرشان برداشته بودند، آن هم به خاطر این‌که پدرش به مقام‌های مسئول اطمینان داده بود که نان «اعمال گذشته‌اش را رفع و رجوع کرده» و دیگر جزو مخالفان نیست.

چیزی که پینگ‌پینگ از آن خبر نداشت این بود که نان در این سفر هدف دیگری هم داشت، می‌خواست بئینا را ببیند. خیال نداشت دوباره با او رابطه برقرار کند؛ فقط نیاز داشت چهره‌ی آن زن را ببیند و صدایش را بشنود، بلکه دوباره شوری به دلش بیفتد و بتواند شعر بسراید. همان‌طور که نقاش‌ها به مدل احتیاج دارند، او هم به تصویر ذهنی زنی آرمانی نیاز داشت. می‌خواست از او به عنوان یک ابزار استفاده کند، همان‌طور که آن زن زمانی از او سوء‌ استفاده کرده بود.