معرفی و دانلود کتاب پدیدارشناسی روح هگل

معرفی کتاب پدیدارشناسی روح هگل

کتاب پدیدارشناسی روح هگل به قلم استیون هولگیت، تجزیه و تحلیلی موشکافانه از اثر بنیادی هگل است. نویسنده به پرورش آگاهی، خودآگاهی و دانایی مطلق پرداخته و بر روند دیالکتیکی تأکید دارد که محرک این تحولات هستند. این کتاب راهنمایی است برای درک آسان ایده‌های پیچیده‌ی هگل که خوانندگان را نه تنها با پیچیدگی‌های پدیدارشناسی روح بلکه با تفکرات دیالکتیکی او آشنا می‌سازد.

درباره‌ی کتاب پدیدارشناسی روح هگل

استیون هولگیت (Stephen Houlgate) در کتاب پدیدارشناسی روح هگل (Hegel's Phenomenology of Spirit)، مبحث پدیدارشناسی روح را موشکافانه بررسی می‌کند. نویسنده در این کتاب به تجزیه و تحلیل مفاهیمی مثل آگاهی، خودآگاهی، آگاهی ناخشنود، رابطه‌ی خواجه و بنده و تراژدی آنتیگونه و انقلاب فرانسه می‌پردازد. استیون هولگیت بیان می‌کند که هدفش از نوشتن این کتاب، فراهم آوردن راهنمایی است برای افرادی که می‌خواهند پدیدارشناسی روح هگل را خوب درک کنند. گرچه مبحث پدیدارشناسی طولانی است، نویسنده در کتاب پدیدارشناسی روح هگل هریک از مراحل برهان هگل را کامل شرح داده است. ما در این کتاب، چهار فصل ابتدایی پدیدارشناسی را می‌خوانیم که شامل تحلیل‌های معروف یقین حسی، رابطه‌ی خواجه و بنده و آگاهی ناخشنود است.

یقین حسی نخستین مرحله در پدیدارشناسی روح هگل است که در آن آگاهی می‌کوشد جهان را از طریق تجربیات حسی آنی درک کند. دانش در این سطح کاملاً بر اساس آن چیزی است که مستقیماً از سوی فرد درک می‌شود، مثل دیدن یک درخت یا حس کردن گرما. هرچند که هگل استدلال می‌آورد که یقین حسی ذاتاً محدود و متناقض است و این دانش مستقیم و بی‌واسطه برای درک حقیقت ناکافی است. در واقع هگل ابژه را یک صورت (form) در نظر می‌گیرد که در تجربه تغییر می‌کند. یقین حسی، ابژه را ساده و بی‌واسطه می‌بیند، ولی با تجربه، همین ابژه تبدیل به یک امر مرکب می‌شود. سپس این صورت جدید توسط ادراک تأیید می‌شود که ابژه‌ی حقیقی آگاهی است. ادراک، ابژه‌ی مرکب را با ویژگی‌های متعدد می‌بیند و فاهمه‌ی آن را به‌عنوان تجلی یک نیروی خاص تصور می‌کند.

استیون هولگیت در کتاب پدیدارشناسی روح هگل می‌نویسد که از نظر هگل، هدف پدیدارشناسی رسیدن به جایی است که تجربه‌ی آگاهی به همان شکلی که آگاهی اولیه از ابژه دارد، منطبق شود. در این مرحله، دانش و ابژه با هم تطابق پیدا می‌کنند و به گونه‌ای فهمیده می‌شوند که صورت مشابهی دارند. پدیدارشناسی نشان می‌دهد که چطور تجربه‌ی آگاهی مؤلفه‌ی ضروری فلسفه است و راه را برای دانش فلسفی باز می‌کند. در پایان پدیدارشناسی، آگاهی به اندیشه‌ی فلسفی بدل شده و فیلسوف، پدیدارشناس و خواننده می‌بینند که یقین‌های آگاهی طبیعی، دیدگاه فلسفی را توجیه می‌کنند. به این ترتیب، نگاه هر سه به هم نزدیک شده و فلسفه می‌تواند آغاز شود.

این کتاب با ترجمه‌ی حسین کاظمی یزدی از سوی انتشارات کتاب‌سرای نیک منتشر شده.

نکوداشت‌های کتاب پدیدارشناسی روح هگل

• استیون هولگیت یکی از محترم‌ترین و بهترین محققان هگل است و کتاب پدیدارشناسی روح هگل یکی از بهترین کتاب‌های او است؛ کتابی واضح و کمک کننده که درک عمیقی از متن ثقیل هگل به ما نشان می‌دهد. (Irish Left Review)
• راهنمایی که استیون هولگیت در اختیار شما قرار می‌دهد بی‌تردید براساس سال‌ها راهنمایی کردن صبورانه‌ی دانشجویان دانشگاه وارویک در مسیر پدیدارشناسی است و نتیجه‌ی آن این کتاب بزرگ است. (وبسایت آمازون)
• استیون هولگیت با تمرکز بر بازسازی منطق بحث هگل در زمینه‌ی پدیدارشناسیِ روح، یک مقدمه‌ی کاملاً واضح و سرراست از این موضوع دشوار ارائه کرده است. (از وبسایت آرشیو فلسفه)

کتاب پدیدارشناسی روح هگل برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای دانشجویان و علاقه‌مندان فلسفه و به‌خصوص مبحث پدیدارشناسی کاربردی و مفید است.

در بخشی از کتاب پدیدارشناسی روح هگل می‌خوانیم

خودآگاهی ذاتاً دوسویه است، هرچند که خودش نمی‌داند چرا چنین است. اما ما می‌دانیم: به این سبب که خودآگاهی آگاهی‌ای است که -‌با کمک ما‌- به خودآگاهی جهش کرده است. خودآگاهی به‌مثابه‌ی خودآگاهیْ خود و تنها خودش را به‌مثابه‌ی حقیقت می‌بیند: خودش را خودآگاهی محض می‌داند (§120/166). اما به‌مثابه‌ی آگاهی آگاه از ابژه‌های یقین حسی، ادراک و فاهمه باقی می‌ماند. بنابراین خودآگاهی محض نیست، بلکه «کل گستره‌ی جهان محسوس است که برای آن حفظ شده است» (§121/167). این مهم خودآگاهی را در موضعی متناقض قرار می‌دهد: زیرا تنها در ارتباط با آنچه غیر از خودش است می‌تواند از خودآگاهی محض بهره ببرد.

خودآگاهی چطور می‌تواند این تناقض را حل کند؟ چطور می‌تواند تنها از خودش آگاه باشد، درحالی‌که با چیزی دیگر نیز در ارتباط است؟ هگل معتقد است که آگاهی تنها با شروع از این دیگری، یعنی با حذف فعالانه‌ی آن و بنابراین پشت‌کردن به خودش قادر به انجام این کار است. بنابراین خودآگاهی باید «بازگشت از دیگری» (§121/167) باشد. بنابراین اثبات می‌کند که نه صرفاً یک حالت که یک حرکت است؛ حرکتی که هگل آن را «میل» می‌نامد. همان‌طور که جودیت باتلر توضیح می‌دهد، شرح هگل از میل در پدیدارشناسی تأثیری گران در متفکران فرانسوی سده‌ی بیستم ازجمله کوژِو، سارتر و لاکان داشته است. اما خود این شرح بسیار مختصر است. هگل حرکت میل را آن‌گونه که در ادامه می‌آید توصیف می‌کند.

فهرست مطالب کتاب

سخن مترجم
دیباچه
فصل نخست: بافت
منطق نظری و نقد کانت
نقش پدیدارشناسی
پدیدارشناسی، درون‌باشی و شکاکیت
منطق در پدیدارشناسی
فصل دوم: مروری بر مضامین
آگاهی و ملاک درون‌باش آن
تجربه‌ی آگاهی
ابژه‌ی تجربه
نقش «ما»
پایان و آغاز پدیدارشناسی
فصل سوم: خوانش متن
الف) آگاهی
ب) خودآگاهی
پ) عقل
ت) روح
ج) دین
چ) دانایی مطلق
فصل چهارم: پذیرش و تأثیر
یادداشت‌ها
واژه‌نامه