معرفی و دانلود کتاب پسامدرنیسم

معرفی کتاب پسامدرنیسم

کتاب پسامدرنیسم اثری از گری ایلزورث است که به تعریف و تبیین این مکتب می‌پردازد. در واقع، این کتاب مدخلی از دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد است که جهت تعریف و تشریح مفاهیم و مکتب‌های شناخته‌شده‌ی فلسفی برای مخاطبان و دانشجویان تألیف شده است. این کتاب را می‌توان یک مداخله و تبیین عالی از مفهوم پیچیده‌ی پسامدرنیسم دانست.

درباره‌ی کتاب پسامدرنیسم

آیا پسامدرنیسم با دوره‌ی زمانی تعریف می‌شود؟ به‌عنوان مثال، آیا می‌توان یک اثر هنری پست‌مدرنیستی در قرن هجدهم یا نوزدهم یافت که تمام خصایص پسامدرنیسم را در خود داشته باشد؟ آیا می‌توان آن اثر قرن نوزدهمی را با استفاده از مفهوم پسامدرنیسم تبیین و توصیف کرد؟ تعاریف گوناگونی تاکنون از پسامدرنیسم یا پست مدرنیسم ارائه شده است. تکثر در تعریف و تبیین پسامدرنیسم آن‌قدر شدید است که حتی خود نظریه‌پردازان نیز گاهی از ارائه‌ی یک چارچوب فکری و فلسفی دقیق ناتوان مانده‌اند. پس چگونه می‌توان به پسامدرنیسم نزدیک شد و از آن صحبت کرد؟ گری ایلزورث (Gary Aylesworth) در کتاب پسامدرنیسم (Postmodernism) تعریف کاملی از این مفهوم و پرسش‌های مربوط به آن ارائه می‌دهد.

همان‌طورکه گری ایلزورث در کتاب پسامدرنیسم عنوان کرده، این دلالت را باید «مجموعه‌ای از فعالیت‌های انتقادی، راهبردی و بلاغی توصیف کرد که مفاهیمی مانند تفاوت، تکرار، وانموده و حادواقعیت را به‌ کار می‌گیرد تا مفاهیم دیگری همچون حضور، این‌همانی، پیشرفت تاریخی، یقین معرفتی و تک‌معنایی را تضعیف کند». نخستین‌بار فرانسوا لیوتار بود که در آخرین ماه‌های سال 1979 و در آستانه‌ی ورود به دهه‌ی هشتاد میلادی، مفهوم پسامدرنیسم را به‌ طور رسمی به واژگان فرهنگی وارد کرد. در کتاب پسامدرنیسم، گری ایلزورث کوشش می‌کند به نظریه‌پردازان و متفکرانی بپردازد که در تألیف و توسعه‌ی این مفهوم نقش برجسته‌تری داشته‌اند.

در این کتاب فیلسوفانی که برای شرح مفهوم پست‌مدرنیسم گزینش شده‌اند، اهل دو کشور فرانسه و ایتالیا هستند. البته نباید فراموش کرد که در میان خود فرانسوی‌ها نیز تفاوت‌ دیدگاه وجود دارد. اما در مقایسه‌ای که می‌توان میان متفکران فرانسوی و ایتالیایی در این کتاب اتخاذ کرد، گری ایلزورث باور دارد که فرانسوی‌ها گرایش به ساختارگرایی انقلابی و روحیه‌ی شورشی دارند، درحالی‌که ایتالیایی‌ها، جامباتیستا ویکو و بندتو کروچه، رویکردی تاریخی و زیبایی‌شناختی نسبت به مفهوم پسامدرنیسم نشان می‌دهند.

وقتی از پسامدرنیسم صحبت می‌شود، تلقی‌های متفاوتی در باب آن وجود دارد. اما در نگاه کلی، یک نگرش وجود دارد که فیلسوفان گزینش شده در این کتاب را به‌ هم پیوند می‌دهد. تمام فیلسوفان این کتاب باور دارند که پسامدرنیسم تهاجم و تضادی پررنگ نسبت به مدرنیسم نیست، بلکه اساساً ادامه‌ای بر خود مدرنیسم است. پسامدرنیسم آن نقطه و بخشی از زیست جهانی است که دیگر نمی‌تواند با باورهای نخستین مدرنیسم پیوند بخورد، اما باز هم ماهیت اصلی خودش را از همان مدرنیسم دریافت می‌کند. همچنین گفتنی‌ست که در بخش پایانی کتاب پسامدرنیسم، نوشته‌ی انتقادی متفکر بزرگ فلسفه، یورگن هابرماس، در باب این مکتب را می‌خوانید. در نوشته‌ی هابرماس، درمورد ناکارآمدی و ناسازگاری‌هایی که در این حوزه وجود دارد اطلاعات کسب می‌کنید.

کتاب پسامدرنیسم نوشته‌ی گری ایلزورث که بخشی از دانش‌نامه‌ی استنفورد است، کوشش می‌کند تا برای پژوهشگران، روشن‌فکران، کتاب‌خوانان و کسانی که در مواجهه با پست‌مدرنیسم گیج و سرگشته شده‌اند، تعریف و نمایه‌ی کاملی از این مفهوم ترسیم کند. به‌طورکلی باید گفت که این کتاب یک مدخل عالی برای ورود به مبحث پسامدرنیسم است و از نثری روان و شفاف در تبیین مباحث بهره می‌برد. این کتاب توسط گلنار نریمانی ترجمه شده و انتشارات ققنوس آن را عرضه کرده است.

کتاب پسامدرنیسم برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر به تمام کسانی که به مباحث فلسفی علاقه دارند و همچنین به پژوهشگران و دانشجویانی که در پی کسب شناخت کاملی از پست مدرنیسم هستند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب پسامدرنیسم می‌خوانیم

مفهوم تفاوت به مثابه سازوکارى مولد به جاى نفى این‌همانى، یکى دیگر از شاخصه‌هاى پسامدرنیسم فلسفى است. ژیل دولوز از این مفهوم در سراسر کارش استفاده مى‌کند قبل از همه در کتاب نیچه و فلسفه (1962، ترجمه انگلیسى: 1983) که در آن نیچه را در تقابل با الگوهاى تفکر کانت و هگل قرار مى‌دهد. در این‌جا دولوز در مقابل تأکید کانت بر صِرف حجیت عقل حجیتى که توجیه‌کننده خویش است اندیشیدن علیه عقل را مطرح مى‌کند (Deleuze 1983 [1962], ). او در عبارتى که فوکو نیز آن را تکرار کرده است، اعلام مى‌کند که هدف نقدش از عقل «توجیه نیست، بلکه شیوه‌اى متفاوت از احساس است: حساسیتى دیگر» (Deleuze 1983 [1962],). به گفته دولوز، نقد فلسفى نوعى رویارویى است میان اندیشه و آنچه آن را به سوى عمل مى‌راند: نقد فلسفى امرى است مربوط به حساسیت و نه محکمه‌اى که در آن عقل با قوانین خودش درباره خویش داورى کند (بنگرید به Kant 1787, 9). افزون بر این، نقد عقل نوعى روش نیست، بلکه توسط «فرهنگ» به معناى نیچه‌اى آن به دست مى‌آید: آموزش، انضباط، خلاقیت و نوعى بى‌رحمى (بنگرید به Nietzsche 1887). دولوز مى‌گوید از آن‌جا که اندیشه نمى‌تواند در مقام اندیشیدن خود را فعال سازد، اگر بخواهد بیدارى ببخشد و حرکت ایجاد کند، باید به خشونت تن دردهد. هنر، علم و فلسفه تا حدى که تغییردهنده و تجربى هستند از چنین خشونتى استفاده مى‌کنند.

دولوز، در مخالفت با هگل، به‌تأکید مى‌گوید در حالى که دیالکتیک بر اساس نفى و تضاد در درون این‌همانى‌اى برنهاده شکل مى‌گیرد، «تفاوت یگانه اصل تکوین یا تولید است» (Deleuze 1983 [1962], 157). تضاد در سطح منطقى یکسانى رخ مى‌دهد، اما تفاوت در میان سطوح و ترازها حرکت مى‌کند و این حرکت فقط در یک جهت نیست. افزون بر این، در حالى که هگل کارِ امر منفى را نیروى محرکه دیالکتیک مى‌داند، دولوز اعلام مى‌کند که تفاوت تنها به مثابه تکرارى که خود را تکرار مى‌کند (همچون بازگشت ابدى نیچه)، قابل تصور است که در آن تفاوت خود را در تفاوت داشتنى ابدى با خویش، اظهار مى‌کند. حرکت تفاوت، مولد اما بدون تضاد منطقى، نفى یا ضرورت است. در عوض، تصادف و تکثر تکرار مى‌شوند، درست همان‌طور که تاس انداختن، کیفیت تصادفى این انداختن را با هر عدد تکرار مى‌کند.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
[درآمد]
1. پیشگامان
2. وضعیت پسامدرن
3. تبارشناسى و سوبژکتیویته
4. تفاوت مولد
5. واسازى
6. حادواقعیت
7. هرمنوتیک پسامدرن
8. بلاغت و زیبایى‌شناسى پسامدرن
9. نقد هابرماس
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسى به فارسى
نمایه