معرفی و دانلود کتاب فلسفه موسیقی

معرفی کتاب فلسفه موسیقی

کتاب فلسفه موسیقی اثری از اندرو کنیا است. موسیقی از تاریخ و گستره‌ی وسیعی از دال و مدول‌ها برخوردار است. در طول تاریخ هنر، از موسیقی در قالب‌ها و موقعیت‌های گوناگونی بهره برده شده است که از میانشان می‌توان به کارکردهای سیاسی، تبلیغاتی، مذهبی و فرهنگی اشاره کرد. این کتاب کوشش دارد تا با تشریحات روان و شیوای خود ترسیمی کلی از نشانگان موسیقی، درک و تجربه‌ی آن و اندیشه‌های عنوان‌شده در طول تاریخ ارائه دهد.

درباره‌ی کتاب فلسفه موسیقی

موسیقی از تاریخ عظیمی برخوردار است. موسیقی در طول تاریخ در قالب‌ها و مفاهیم گوناگونی به‌ کار گرفته شده است. موسیقی از گستره‌ی معانی وسیعی برخوردار است و هر دوره‌ی تاریخی واجد نشانگان بخصوصی است. به‌عنوان مثال، بخش عظیمی از تاریخ موسیقی غرب با کلیسا و مسیحیت گره خورده است. بسیاری از آثار بزرگ کسانی چون باخ، گوستاو مالر و دیگر آهنگ‌سازان تاریخ موسیقی، به سفارش و دستور کلیسا تألیف شده‌اند. موسیقی می‌تواند بر چیزهای گوناگونی دلالت ورزد که یکی از آن‌ها به معنویت و استعلا مربوط می‌شود. یعنی قطعه‌ای از موسیقی که کوشش می‌کند به والایی الهیات و احساسات غیر این‌جهانی بپردازد که در آثار کسانی چون باخ می‌توان آن را ردیابی کرد. کتاب فلسفه‌ موسیقی (The Philosophy of Music) نوشته‌ی اندرو کنیا (Andrew Kania) بر آن است تا ترسیمی تاریخی، پژوهشی و دانش‌نامه‌ای از چنین مبحثی داشته باشد.

اساساً باید گفت که وقتی از فلسفه‌‌ی موسیقی حرف می‌زنیم، به پرسش‌های اساسی و بنیادینی که در تجربه‌ی قطعات و ترانه‌ها وجود دارد اشاره می‌کنیم. اندرو کنیا در کتاب فلسفه موسیقی اشاره می‌کند که پرسش‌های مربوط به این حوزه، پیش‌تر به ذهن اکثر علاقه‌مندان به موسیقی خطور کرده است. در واقع، از آنجایی که مباحثی چون اخلاقیات و متافیزیک، والابودگی و فرهنگ بخشی جدانشدنی از موسیقی هستند، این پرسش‌های بنیادین نیز بارها در موقعیت‌های مختلف به بحث کشیده‌ شده‌اند. اندرو کنیا در این کتاب کوشش دارد تا یک چارچوب و قالب مطالعاتی برای مباحث پیرامون موسیقی شکل دهد و در بطن پژوهش‌های خود از دریچه‌ی فلسفه و نظریه‌پردازی به سؤالات پرتکرار می‌پردازد. در این کتاب درمورد مفهوم موسیقی، هستی‌شناسی آن، احساسات و تجربه‌ی موسیقایی و درک موسیقی اطلاعات جدیدی کسب خواهید نمود.

کتاب فلسفه‌ موسیقی اساساً بخشی از دانش‌نامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد است که در جهت آموزش و راهنمایی دانشجویان و مخاطبان در فهم مفاهیم فلسفی تألیف شده است. این دانش‌نامه، با دعوت از کارشناسان و پژوهشگران سرشناس، به یک راهنمای تمام‌عیار برای ورود به مباحث فلسفه تبدیل گشته است. در واقع، نویسندگان هر بخش از این دانش‌نامه کوشش کرده‌اند تا مباحث را به‌صورت آکادمیک، شفاف و با پژوهش‌های توصیفی ارائه دهند و در نوشته‌های خود به‌کرات به تاریخ اندیشه‌ی آن مبحث مورد نظر ارجاع داده‌اند. کتاب فلسفه موسیقی نوشته‌ی اندرو کنیا نیز یکی از تألیفات این دانش‌نامه است که مخاطبان را با اکثر مباحث و مسئله‌های مربوط به این موضوع آشنا می‌کند. این کتاب، همچون تمام مدخل‌های دانش‌نامه‌ی استنفورد، از نثری شفاف و قابل فهم برخوردار است.

کتاب فلسفه موسیقی را باید دریچه‌ای توصیف کرد که به‌مثابه‌ی یک میانجی پژوهشی راه را برای ورود به حوزه‌ی مطالعات فلسفه‌ی موسیقی باز می‌کند. اساساً کتاب‌های مدخل به آثاری گفته می‌شود که در توصیف و بررسی کتاب‌ها و آرای فیلسوفان یا نظریات تاریخی تألیف می‌شوند. مدخل‌ها آثاری‌اند که سعی دارند معارفه‌ای شفاف از مباحث مربوطه شرح دهند و مخاطب را با ذهنی باز رهسپار متون مرجع می‌کنند. پس اگر به موسیقی علاقه دارید و می‌خواهید درمورد فلسفه و تاریخ اندیشه نیز بیشتر و بهتر مطالعه کنید، کتاب فلسفه موسیقی نوشته‌ی اندرو کنیا را با ترجمه‌ی گلنار نریمانی بخوانید. این کتاب توسط انتشارات ققنوس منتشر شده است.

کتاب فلسفه موسیقی برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر به دوست‌داران موسیقی، هنر، فلسفه و تاریخ توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب فلسفه موسیقی می‌خوانیم

اغلبِ راه‌حل‌هاى معماى ارزش موسیقى محض، چند بُعد دارند. یکى از این ابعاد میزان توافق در این مورد است که موسیقى واقعا انتزاعى است. تا جایى که فکر کنیم موسیقى با جهان واقعى نامرتبط نیست، مى‌توانیم استدلال کنیم که ارزش موسیقى حداقل معمایى‌تر از ارزش هنرهایى که به نحوى روشن‌تر با جهان واقعى مرتبط‌اند، مانند ادبیات و نقاشى و مجسمه‌سازىِ بازنما، نیست. یکى از ابعاد دیگر اغلب راه‌حل‌هاى طرح‌شده براى معماى ارزش موسیقى محض این است که تا چه حد فکر مى‌کنیم انتزاعیتِ موسیقى سرچشمه ارزش آن است. بنابراین، ممکن است دو نظریه‌پرداز در مورد این‌که موسیقى تا چه حد با جهان واقعى مرتبط است (مثلاً، از طریق بیانگر بودن) توافق داشته باشند، ولى یکى از آن‌ها ارزش اصلى آن را در بیانگرى بداند در حالى که دیگرى ارزش اصلى آن را در ویژگى‌هاى انتزاعى و صرفا موسیقایى‌اش ببیند.

شاید شگفت‌آور نباشد که آن‌هایى که تجربه بیانگرى موسیقى را تجربه‌اى مى‌دانند که بیشتر به نحو تنگاتنگى عاطفى است (مثلاً، به واسطه این‌که مبتنى بر درگیرى تخیلى با موسیقى است)، تمایل دارند بر این تجربه به عنوان امرى که در فهم موسیقایى محورى‌تر است تأکید کنند و، بنابراین، بخش بزرگ‌ترى از ارزش موسیقى را ناشى از بیانگرى آن مى‌شمارند. از دیگر سو، آن‌هایى که نظریه‌شان در باب تجربه بیانگرى موسیقایى فاصله‌دارتر است (مثلاً آن را مربوط به تشخیص تشابه مى‌دانند)، در نظریه‌هایشان درباره ارزش موسیقى، وزن کمترى براى این عنصر قائل مى‌شوند. در یک سر این طیف، موضعى است که هرگونه بیانگرى را در موسیقى نفى مى‌کند و، از این رو، نمى‌تواند ارزش موسیقى را به بیانگرى آن نسبت دهد (مهم‌تر از همه Hanslick 1986، همچنین، بنگرید به Zangwill 2004). فارغ از این موضع افراطى، اغلب نظریه‌پردازان موافق‌اند که ارزش موسیقى را باید در انواع مختلف تجربه قرار داد، از جمله تجربه ویژگى‌هاى صرفا موسیقایى و ویژگى‌هاى بیانگر؛ اختلافات ایشان اغلب درباره وزن و اهمیت نسبى این انواع گوناگون تجربه در شرحى کامل از ارزش موسیقى است.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
[درآمد]
1. موسیقى چیست؟
2. هستى‌شناسى موسیقى
3. موسیقى و عواطف
4. فهم موسیقى
5. موسیقى و ارزش
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسى به فارسى
نمایه