معرفی و دانلود کتاب زیبایی شناسی گودمن

معرفی کتاب زیبایی شناسی گودمن

کتاب زیبایی شناسی گودمن، ازجمله مقالات دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد است که الساندرو جووانلی آن را به نگارش درآورده است. در این اثر قابل تأمل، نویسنده پس از شرح کوتاهی از زندگی و احوال نلسن گودمن، با بهره‌گیری از آثار برجسته‌ی او به تحلیل و واکاوی نگاه این فیلسوف در حوزه‌ی زیبایی‌شناسی می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب زیبایی شناسی گودمن

نمی‌توان در این حقیقت تردید کرد که نلسن گودمن، فیلسوف آمریکایی یکی از چهره‌های برجسته و اثرگذار در عرصه‌ی فلسفه‌ی تحلیلی و زیبایی‌شناسی معاصر است. کتاب زیبایی شناسی گودمن (Goodman’s Aesthetics) اثر الساندرو جووانلی (Alessandro Giovannelli) ازجمله آثاری است که شیفتگان فلسفه‌ی هنر را دعوت می‌کند تا این شخصیت تأثیرگذار را بهتر بشناسند.

فعالیت‌ها و اندیشه‌ورزی‌های نلسن گودمن را نمی‌توان تنها به حوزه‌ی زیبایی‌شناسی محدود ساخت، چراکه او در عرصه‌های متافیزیک، فلسفه‌ی علم و معرفت‌شناسی نیز به شکل پرباری عمل کرده است. گودمن نسبت به هنر همواره نگاهی نامتعارف و متأثر از شناخت‌گرایی، نسبی‌گرایی، برساخت‌گرایی و نام‌انگاری داشت. در آثارش نیز می‌توان این دیدگاه را دریافت کرد که از نگاه او هنر علاوه‌بر درک واقعیت به ساخت آن نیز کمک می‌کند. گودمن بر این باور بود که هنر تفاوت چندانی با علم و تجربه‌ی روزمره ندارد، زیرا همان‌طورکه نظریه‌های علمی واقعیات را برای ما طبقه‌بندی می‌کنند، گونه‌های متنوع هنر از نقاشی و موسیقی گرفته تا رقص و سایر هنرها هم به همین شکل عمل می‌کنند.

الساندرو جووانلی در کتاب زیبایی شناسی گودمن مختصری از زندگی‌نامه‌ی نلسن گودمن را با مخاطب در میان می‌گذارد، پس از آن در بخش کوتاهی که تحت عنوان «دسته‌بندی و برساختن جهان‌ها» ارائه شده، تلاش می‌کند تا ایده‌های مطرح شده در آثار گودمن را بازخوانی کند و به این ترتیب به زیبایی‌شناسی او نزدیک شود و به درک بهتر ارتباط آن با سایر حوزه‌های فلسفی‌اش کمک کند. پس از آن به سراغ کتاب «زبان‌های هنر»، از مهم‌ترین آثار نلسن گودمن می‌رود، نظریه‌های نظام‌های نمادین را مورد بررسی قرار می‌دهد و بر این حقیقت تأکید می‌کند که یکی از ویژگی‌های مهم این اثر شکستن مرز میان هنر و علم به‌ طرزی پربار و غیرسطحی است.

الساندرو جووانلی در ادامه‌ی مقاله‌اش، نگاه تازه‌ی گودمن به موضوعات زیبایی شناسی را عیان می‌کند و معتقد است، انواع نظام‌های نمادینی که در زبان‌های هنر از سوی گودمن ارائه شده امکانی برای پاسخگویی به پرسش‌های بنیادین فلسفه‌ی هنر را فراهم می‌آورد. کتاب زیبایی شناسی گودمن یکی از مدخل‌های دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد محسوب می‌شود. این دانشنامه‌ی ارزشمند در سال 1995 در دانشگاه استنفورد و به سرپرستی ادوارد ن. زالتا شکل گرفت و همچنان در حال غنی‌تر شدن است.

کتاب زیبایی شناسی گودمن با ترجمه‌ی هدی ندایی فر و به همت انتشارات ققنوس به بازار کتاب راه یافته است.

کتاب زیبایی شناسی گودمن برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به حوزه‌ی فلسفه‌ی هنر و به‌ویژه کسانی که خواهان آشنایی با نلسن گودمن و نگاه متفاوت او هستند، این کتاب توجهشان را به خود جلب خواهد کرد.

در بخشی از کتاب زیبایی شناسی گودمن می‌خوانیم

مفهوم بنیادینی که در قلب نظریه نمادهای گودمن قرار دارد مفهوم ارجاع است یعنی رابطه ابتداییِ «اشاره به [چیزی] داشتن» که به انحای مختلفی بیان و تقسیم می‌شود از جمله دلالت و نه‌تنها به طور مستقیم بلکه به طور غیرمستقیم نیز، و گاه در طول رشته‌های طویل ارجاع حاصل می‌شود. در حقیقت یکی از بلندترین گام‌های گودمن در فلسفه، پژوهش او در انواع ارجاع یا نمادپردازی است. دلالت و تمثل [یا مثال‌آوری] دو شکل بنیادین ارجاع هستند که گودمن بیشتر تحلیل خود را از دلِ آن‌ها بسط می‌دهد. دلالت همان رابطه بین «نام»، مثلاً «جان اف. کندی»، یا «سی و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحد» و آن چیزی است که این عنوان به آن اشاره دارد. در حقیقت، بنا بر رویکرد نام‌انگارانه گودمن، داشتن نوعی ویژگی (یا آنچه عموما خصوصیت نیز نامیده می‌شود، مانند آبی بودن)، دقیقا در حکم دلالت محمولی خاص یا، به بیان دقیق‌تر، یک «عنوان» (مانند «آبی») بر آن است. از این قرار، داشتن، عکس دلالت است. (البته عنوان‌ها ممکن است خاص یا عام باشند، همان‌طور که ارجاع ممکن است به یک فرد، مثلاً جان اف. کندی در مثال بالا، یا جداگانه به همه اعضای یک مجموعه باشد، مانند «آبی» در مورد همه چیزهای آبی.) وانگهی، عنوان‌ها فقط به عنوان‌های زبانی، یعنی محمول‌ها، محدود نمی‌شوند: تصاویر، نمادهای موسیقایی و همه دیگر عنوان‌ها چیزهای جهان را دسته‌بندی می‌کنند؛ و چیستی هر چیزی به همان اندازه به عنوان‌های غیرکلامی‌ای که به آن اطلاق می‌شوند بستگی دارد که به محمول‌هایی که در ذیل آن‌ها واقع می‌شود.

تمثل یعنی آن نوع از ارجاع که، مثلاً، در مسطوره‌های خیاطان متداول است مستلزم داشتن [یا تملک] است. با وجود این، علاوه بر داشتن، که البته فی‌نفسه شکلی از نمادپردازی نیست، تمثل مستلزم این است که نمادِ متمثل‌کننده به عنوان یا محمولی که بر آن نماد دلالت می‌کند بازگردد و ارجاع داشته باشد. از این رو، تمثل «داشتن به‌علاوه ارجاع» است. وقتی از این طریق به ویژگی‌ای ارجاع داده می‌شود، این ویژگی «نشان داده می‌شود، نمونه قرار می‌گیرد و برجسته می‌شود». گرچه عنوان «آبی» بر هر شی‌ء آبی‌ای دلالت دارد، تنها آن چیزهایی مثلاً، مسطوره‌های آبی که همچنین به «آبی» و عنوان‌های مشابهی که این رنگ را متمثل می‌کنند ارجاع دارند، «نمونه‌ها»یی از آن هستند. یک خصوصیت مهم نمونه‌ها این است که آن‌ها از حیث نحوه کارکرد نمادینشان گزینشی هستند.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار دبیر مجموعه
درآمد
1: خلاصه احوال
2: دسته‌بندی و برساختن جهان‌ها
3: نظریه نظام‌های نمادین در زبان‌های هنر
4: از زبان‌های هنر تا مفهوم‌پردازی‌های تازه: نگاه‌های نو به موضوعات زیبایی‌شناختی
کتابنامه
واژه‌نامه انگلیسی به فارسی
نمایه