معرفی و دانلود کتاب دو دستی: نوشته‌ها و عکس‌های سفر به ژاپن

معرفی کتاب دو دستی: نوشته‌ها و عکس‌های سفر به ژاپن

باورکردنی نیست که در نقطه‌ای از جهان، گروهی از انسان‌ها بدون اجبار ماهی خام را میان جلبک می‌پیچند و می‌خورند؛‌ اما ژاپن کشور شگفتی‌هاست و سقف تصوراتمان نسبت به غذا، صنعت و هنر را جابه‌جا خواهد کرد. کتاب دو دستی سفرنامه‌ی منصور ضابطیان از ژاپن است. او در تابستان 1402 به شهرهای مختلف ژاپن همچون کوبه و نارا سفر کرده و مشاهدات خود از این کشور را برای مخاطبان خود بازگو کرده است.

درباره‌ی کتاب دو دستی

فردی مشغول سرفه کردن است و شما با یک لیوان آب به کمک او می‌روید. او لیوان را دو دستی از شما می‌گیرد، گردنش را تا انتها به عقب می‌برد و آب را می‌نوشد. تا این‌جای کار از زبان بدن او متعجب می‌شوید، اما هنوز بخش حیرت‌آور قضیه مانده است. فرد لیوان را همان‌طور دو دستی و با خجالت و احساس شرمندگی به شما می‌دهد و در برابرتان تا کمر خم می‌شود. در این میان دو دستش را بهم می‌چسباند و آرام بالا و پایین می‌برد که یعنی: متشکرم. بهت‌زده به او می‌نگرید و مطمئنید که اگر در آینه به خود نگاه کنید، روی سرتان یک شاخ برآمده از شدت تعجب را مشاهده خواهید کرد. بعد از کمی دقت متوجه می‌شوید که فرد روبه‌رویتان اهل ژاپن است و این حرکت بخشی از آداب و رسوم اوست. شما نیز به‌عنوان فردی که برای سفر کشور ژاپن را انتخاب کرده، باید با این فرهنگ او کنار بیایید. اگر در این کشور رفیقی داشته باشید و به عروسی او دعوت شوید، تعجبتان بیشتر نیز خواهد شد؛ زیرا لباس عروس در اغلب کشورها به‌خصوص کشورهایی که مدرن شده‌اند، سفید است و دامنی پر از پف، چین و دنباله‌‌دار دارد و داماد نیز کت و شلوار به تن می‌کند، اما ژاپنی‌ها ترجیح می‌دهند در روز عروسی شبیه نیاکان خود باشند و «کیمونو» به تن کنند؛ این پوشش جزء آداب و رسوم و تنها بخشی از مشاهدات منصور ضابطیان است که آن‌ها را در کتاب دو دستی بازگو کرده و ما را با فرهنگ این کشور مدرن و در عین حال پایبند به سنت‌ها آشنا می‌کند.

کشور ژاپن برای اروپایی‌ها مقصد مناسبی برای سفر است؛ هم زیباست، هم مردم مهربانی دارد و هم غذاهای متنوعی؛ برای ما ایرانیان یک دلیل مهم‌تر دارد: سرویس‌های بهداشتی آسیایی. احتمالاً خود شما خوب می‌دانید ما ایرانیان هنگام رفتن به سرویس بهداشتی دیگر کشورها چه دردسرهایی را تجربه می‌کنیم و اگر برای مهاجرت به اروپا و آمریکا برویم، ناچاریم لوله‌کشی خانه را تغییر دهیم، اما خوشبختانه در ژاپن این مشکلات را نداریم و خود ژاپنی‌ها همچون ما به بهداشت فردی اهمیت می‌دهند؛ علاوه‌بر این موضوع منصور ضابطیان دیگر شباهت‌های این کشور با فرهنگ و آداب و رسوم ما را نیز عنوان می‌کند؛ مثلاً در ژاپن روی زمین غذا خوردن و درآوردن کفش‌ها قبل از ورود به خانه، جزئی از فرهنگ مردم است. (البته هم فرهنگ ما و هم ژاپنی‌ها، تا حد زیادی با فرهنگ غرب آمیخته شده و امروزه سبک زندگیمان کمی تغییر کرده است.)

کتاب دو دستی سفرنامه‌ای از ژاپن است، منصور ضابطیان در این کشور به‌سراغ موضوعاتی رفته که برای ما ایرانیان جالب توجه است؛ مثلاً در دهه‌ی شصت و اوایل هفتاد بسیاری از ایرانیان برای کار و کسب درآمد به ژاپن سفر کردند و تصمیم گرفتند در این کشور ماندگار شوند؛ اما این اتفاق به‌سادگی رخ نمی‌دهد؛ زیرا طبق قانون ژاپن هیچ فرد بزرگسالی (افرادی که بیشتر از 22 سال سن دارند) حق ندارد دو تابعیتی باشد و اگر می‌خواهند به‌عنوان شهروند ژاپن شناخته شوند، باید پاسپورت کشور محل تولد خود را از بین ببرند و یا اینکه آن را به دولت کشورشان تحویل دهند!!

منصور ضابطیان به سرزمین‌های بسیاری همچون کوبا، اسپانیا، عراق، فرانسه، لبنان و... سفر کرده و برای هر کدام از این کشورها ویژگی‌های خاصی را برشمرده، اما درباره‌ی کیوتو، از اصطلاح «خانه» استفاده می‌کند و می‌گوید که این شهر آدم را در احساس صمیمیت و آرامش فرو می‌برد و انگار که در شهر خود حضور داریم؛ این شهر جایی شبیه به لوکیشن انیمه‌های ناکازاکی است. اطرافتان پر از کوه‌های سفید و تپه‌های سرسبز و آسمان بالای سرتان همیشه آبی است. سقف خانه‌های شهر کیوتو شیب‌دار و رنگارنگ است و با حضور در خیابان‌های این شهر تصور می‌کنید که در کارت پستال قدم می‌زنید.

کتاب دو دستی دیگر شهرهای ژاپن همچون هیروشیما و هوکایدو را نیز برای ما توصیف می‌کند. هنگامی که اسم شهرهای هیروشیما و ناکازاکی به گوشمان می‌خورد، اولین چیزی که در ذهنمان نقش می‌بندد «بمب اتم» است و ناگهان تاریخ جنگ جهانی دوم را به یاد می‌آوریم؛ اما خوشبختانه دیگر زخمی از دوران جنگ بر تن این شهر وجود ندارد و اثری از آن فاجعه باقی نمانده است. کتاب دو دستی ژاپن را در ذهن ما شفاف و ما را با فرهنگ روزمره و عادت‌های غذایی و تفریحات مردم این کشور آشنا می‌کند. این کتاب باعث می‌شود حتی اگر شرایط سفر به ژاپن را نداریم، بتوانیم خود را در میان خیابان‌های توکیو، اوساکا و کوبه تجسم کنیم.

کتاب دو دستی به‌کوشش انتشارات موون منتشر شده است.

کتاب دو دستی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر روزی خوشبختی به ما روی آورد و آن‌قدر ثروتمند شویم که بتوانیم برای سفر به جایی دورتر و ناشناخته‌تر از کافه‌های اطراف محل‌کارمان برویم، ژاپن یکی از گزینه‌های جالب برای سفر رفتن است؛ هم رنگارنگ و خوش آب‌و‌هواست، هم گرفتن ویزایش با شکستن شاخ غول رقابت نمی‌کند؛ علاوه‌بر این‌ها نسبتاً امن است و بمب و موشکی بر سرمان فرود نمی‌آید. کتاب دو دستی به ما کمک می‌کند تا اگر روزی مسیرمان به ژاپن افتاد، بدانیم کدام شهر و منظره از همه جالب‌تر است؛ اگر هم بوی بهبود ز اوضاع جهان نیامد و سفر کردن در حد رویا ماند، با جاذبه‌ها و فرهنگ این کشور کهن آشنا شویم.

در بخشی از کتاب دو دستی: نوشته‌ها و عکس‌های سفر به ژاپن می‌خوانیم

در این هوای بارانی باید بروم آن‌طرف شهر و در محلۀ چینی‌ها گشت بزنم. باران شدید‌تر شده و پیاده‌روی حتی با این چتر‌های نا‌یلونی بزرگ کار عاقلان‌های نیست. باید با یک وسیلۀ نقلیۀ عمومی بروم. با اتوبوس؟ مترو؟ تا کسی؟ نه، سوار تله کابین می‌شوم. تصورش هم عجیب است که در شهری زندگی کنی که برای رفتن از نقطه‌ای به نقطۀ دیگر مجبوری سوار تله کابین‌های چهار نفرۀ شیش‌های بشوی که انگار تو را می‌برند به دل فیلم‌های علمی تخیلی. سوار تله کابین می‌شوم و از بالای چهار راه‌هایی عبور می‌کنم که از این زاویه و در این هوا، موجی از چتر‌های رنگین را به نمایش می‌گذارد که از کنار هم به‌سرعت عبور می‌کنند، بدون آنکه برخوردی باهم داشته باشند. هرجا که چراغ قرمز است، در هم‌آمیزی رنگ چتر‌ها از پس شیشه‌های باران خوردۀ تله کابین، مرا یاد تابلو‌های نقاشان مکتب امپرسیونیسم می‌اندازد؛ انگار باغ گلی کشیده‌اند و آن را زیر آب شسته‌اند. هیچوقت از محلۀ چینی‌ها خوشم نمی‌آمده، در خیلی از جا‌های جهان به محلۀ چینی‌ها سر زده‌ام، از پاریس و تورنتو تا نیویورک و مادرید. اما آنقدر اینجا از محلۀ چینی‌های یوکوهاما شنیده‌ام که یک بار دیگر گول می‌خورم و می‌روم. محلۀ چینی‌ها در همه‌جای دنیا شبیه هم است. پر از رستوران و مغازه‌هایی که خرت و پرت‌های چینی می‌فروشند. از انبردست و آچار فرانسه بگیرید تا انواع جلبک و پودر ماهی‌های غریب! اینجا هم همین است. گیرم با ششصد فروشگاه و رستوران و ده تا دروازه که آدم را از خودشان عبور می‌دهند تا از ژاپن به چین برسی!

فهرست مطالب کتاب

ژاپن؟ … واقعاً؟
کپسول‌های تنهایی
یک حمومی من بسازم
کارت پستال‌هایی از توکیو
اوتاکوها
تاکوگل
طعم سبز
کودوکوشی
تشکر 15 تا 70 درجه
زردآلوی ژاپنی
شهر آینده
توی کیوتو
گوزن و بودا
صرفه‌جویی در ریش
نمایش خجالت‌آور
کاغذ و تا
بعضی‌ها چاقش را دوست دارند!
بادابادا مبارک
شیفت شب
عشق من هیروشیما
کوتاه از ژاپن
کمی دور کمی دیر