معرفی و دانلود کتاب حرف بزن، خاطره: یک خودزندگینامه‌ی بازبینی شده

معرفی کتاب حرف بزن، خاطره: یک خودزندگینامه‌ی بازبینی شده

ولادیمیر ناباکوف در کتاب حرف بزن، خاطره: یک خودزندگینامه‌ی بازبینی شده، زندگی و جهان پیرامونش را با نثری آهنگین به رشته تحریر درآورده و با واکاوی گذشته‌اش، نقاط عطفی که سبب شکل ‌گرفتن مسیر شخصی او به عنوان یک نویسنده مهم شد را بیرون می‌کشد.

ولادیمیر ناباکوف متولد 23 آوریل 1899 در سن‌پترزبورگ روسیه است. خانواده‌ی او در سال 1917، حین انقلاب بلشویکی، به کریمه گریختند و بعد به اروپا مهاجرت کردند. نابوکوف تا سال 1922 در کالج ترینیتیِ کمبریج ادبیات روسی و فرانسوی خواند و دو دهه‌ی بعد را در پاریس و برلین با نام مستعار «سیرین»، عمدتاً به روسی، شعر و داستان نوشت.

او در سال 1940 به ایالات متحده‌ی امریکا نقل مکان کرد و ضمن تدریس زبان و ادبیات روسی و نویسندگی خلاق در دانشگاه‌های استنفورد، کور‌نِل، هاروارد و کالج ولزلی، حرفه‌ی درخشان ادبی خود را به ‌عنوان شاعر، رمان‌نویس، مموآرنویس، منتقد و مترجم پی گرفت.

کتاب حرف بزن، خاطره (Speak, memory: an autobiography revisited) در میان آثار ولادیمیر ناباکوف (Vladimir Nabokov)، دارای چنان اهمیتی است که بارها و بارها در آنتولوژی‌های ادبی از آن یاد شده است. این کتاب شما را دچار گذشته‌ای دور می‌کند تا جایی که حس می‌کنید ولادیمیر مقابل چشمانتان نشسته و مشغول اعتراف است.

موفقیت بی‌نظیر ولادیمیر ناباکوف از رمان لولیتا (1950) به او اجازه داد تا تدریس را کنار بگذارد و خود را تمام وقت وقف نوشتن کند. او در سال 1961 به مونتروِ سوئیس نقل مکان کرد و 2 ژوئیه‌ی 1977 در همین شهر درگذشت. ناباکوف که یکی از نویسندگان قهار قرن دانسته می‌شود، چه در زبان انگلیسی و چه در زبان روسی، شماری از آثار انگلیسی خود از جمله لولیتا را به روسی ترجمه کرده و بر ترجمه‌ی انگلیسی آثار روسی‌اش نیز نظارت داشته است.

برخی نظرات در مورد ولادیمیر ناباکوف:

- یکی از اصیل‌ترین و خلاق‌ترین رمان‌نویس‌های زمانه‌مان. (فایننشال تایمز)
- پروانه‌های ذهنش خاک‌ریزهایی می‌سازند از معاصرینش. (سان‌دی تایمز)
- او با برگزیدن به کارگیری و تحول زبان ما، به همه‌مان افتخار داد. (انتونی برجس)
- قدرت خیال سر آن ندارد که به این زودی‌ها قهرمان دیگری به این زورمندی بیابد. (جان آپدایک)
- او استاد همه جور حقه‌ی فنی رمان‌نویسی است، و چندتایی هم خودش سرهم کرده. (پیتر اکروید)
- نابوکوف افزون بر موهبت برگردان سوژه به تصاویر دقیق تماشایی، حس طنزی فراوان، قدرت درک پوچی پس تراژدی، دارد. (آبزرور)

در بخشی از کتاب حرف بزن، خاطره می‌خوانیم:

کهنه و نو، حس آزادی و در بند بودن، فقر کشنده و ثروت بادآورده به‌ گونه‌ای حیرت‌آور با تاروپود آن دهه‌ی غریب اول قرن ما آمیخته بود. چندین‌بار در طول تابستان پیش می‌آمد که الکسی سرپیشخدمت، با چهره‌ای درهم، وسط ناهار در طبقه‌ی هم‌کف عمارت ویرا‌مان، در یک اتاق غذاخوری پرپنجره‌ی روشن چوب گردو‌پوش، پیش گوش پدر خم شود تا با صدایی آهسته (خیلی آهسته، به‌ خصوص اگر مهمانی هم داشتیم) به اطلاعش برساند گروهی از اهالی دهکده می‌خواهند بارین را بیرون ببینند.

پدرم به سرعت دستمال را از روی پا برمی‌داشت و از مادرم عذر می‌خواست. یکی از پنجره‌های ضلع غربی اتاق غذاخوری رو به جاده‌ی نزدیک ورودی اصلی بود. می‌شد سر بوته‌های شونگ روبه‌روی دالان ورودی را دید. از همان سو، موقع احوال پرسی جمعی ناپیدا با پدر ناپیدایم، صدای همهمه‌ی مؤدبانه‌ی خوشامدگویی‌های دهقان‌وار به گوش‌مان می‌رسید. آن بحثی که در پی می‌آمد و با لحنی عادی ادا می‌شد شنیده نمی‌شد، چون پنجره‌هایی که آن گفت‌و‌گوها زیرشان در جریان بود برای جلوگیری از ورود گرما کیپ شده بودند.

قضیه احتمالاً به طلب میانجی‌گری او در مرافعه‌ای محلی یا به کمک‌هزینه‌ای ویژه یا اجازه‌ی برداشت کمی از زمین ما یا قطع تعدادی از درخت‌هامان ربط داشت. اگر، مثل غالب مواقع، درخواست فوراً پذیرفته می‌شد، آن همهمه‌ی نخست تکرار می‌شد و بعد، بارین خوب را با آن رسم شاق ملی، به نشان سپاس، تاب می‌دادند و به هوا پرتاب می‌کردند و بیست ‌و‌ خرده‌ای بازوی قدرتمند او را صحیح و‌ سالم در خود می‌گرفتند.

در اتاق غذاخوری، از من و برادرم می‌خواستند به غذا خوردن ادامه دهیم. مادر ریزنقشم به زیر میز نگاه می‌کرد تا ببیند سگ داشهوند بداخلاق و غرغرویش آن‌جاست یا نه.

فهرست مطالب کتاب

معرفی نویسنده
پیش‌گفتار نویسنده
حرف بزن، خاطره
فصل 1: گذشته‌ی کامل
فصل 2: پرتره‌ی مادرم
فصل 3: پرتره‌ی دایی‌ام
فصل 4: آموزش انگلیسی‌ام
فصل 5: مادموازل اُ
فصل 6: پروانه‌ها
فصل 7: کولِت
فصل 8: اسلایدهای فانوسی
فصل 9: آموزش روسی ‌ام
فصل 10: پیش‌پرده
فصل 11: شعر نخست
فصل 12: تامارا
فصل 13: اقامتگاه‌های خیابان ترینیتی
فصل 14: تبعید
فصل 15: باغ‌ها و بوستان‌ها
پیوست: «فصل 16» یا: «در باب شواهد قطعی»