معرفی و دانلود کتاب اول شخص مفرد

معرفی کتاب اول شخص مفرد

کتاب اول شخص مفرد، نوشته‌ی هاروکی موراکامی مجموعه‌ی هفت داستان از این نویسنده‌ی برجسته و محبوب ژاپنی است. این مجموعه روایت داستان‌هایی عمیق و جذاب است که هر خواننده‌ای را با خود همراه می‌کند و فکر و خیالش را فراتر از مرزهای پیشین خود می‌برد. این مجموعه نیز از داستان‌هایی تشکیل شده که نبوغ موراکامی در آن‌ها کاملا مشهود است و همان‌طور که از اسم اثر برمی‌آید داستان‌ها از دید اول‌شخص نوشته شده‌اند.

درباره‌ی کتاب اول‌ شخص مفرد

داستان‌های کتاب اول شخص مفرد، همگی به‌جز داستان «مجموعه شعر یاکولت سوالوز»، توسط راویان مرد میانسالی روایت می‌شوند که در حال تأمل و یادآوری خاطراتی از گذشته‌ی خود هستند. همان‌ طور که از عنوان کتاب مشخص است، تمام داستان‌های این اثر از زبان اول‌شخص مفرد بازگو می‌شوند و همه‌ی راوی‌های داستان‌ها بی‌نام هستند. استفاده‌ی مداوم از زبان اول‌شخص مفرد باعث شده است که خوانندگان این کتاب گمان کنند که تمام داستان‌ها از زبان شخصی واحد نوشته‌ شده‌اند. نظر برخی منتقدان این است که ویژگی‌های شخصیت‌های داستان‌ها تاحدی شبیه به شخصیت خود موراکامی است. بنابراین با قاطعیت نمی‌توان این مجموعه را داستان‌هایی خیالی نامید بلکه ممکن است خاطرات خود نویسنده باشند.

در کتاب اول‌ شخص مفرد (First Person Singular) نوشته‌ی هاروکی موراکامی (Haruki murakami) این هفت داستان با یک حس نوستالژی پایدار و همچنین موضوعاتی تکرارشونده مثل موسیقی، ازجمله موسیقیِ کلاسیک، جاز و بیتلز به هم پیوند می‌خورند. موراکامی در بعضی از داستان‌ها، ازجمله «چارلی پارکر بوسا نووا می‌نوازد» و «اعترافات میمون شیناگاوایی»، از رئالیسم جادویی همیشگی خود نیز استفاده می‌کند.

او در متن هریک از داستان‌هایش از عناصری استفاده می‌کند که ما را همواره با خود را به دنیای راوی می‌برد و با مسائلی عمیق مواجه می‌کند. موراکامی با استفاده از خیال‌پردازی و وهم ما را به عمق موضوعی خاص می‌برد؛ به شکلی که نمی‌توانیم با راوی همراه نشویم! موضوعاتی که در داستان‌های او مطرح می‌شوند عمق و بینشی دارند که پرداختن به آن‌ها نیازمند زمان و درکی وسیع است. داستان‌های این کتاب نگاهی فلسفی به مسائلی چون عشق، تنهایی، پیری، زمان و خاطرات ارائه می‌دهند. درحالی‌که بیشتر رمان‌های هیجان‌انگیز موراکامی موضوعاتی چون جنایات جنگی و دیگر عناصر ناگوار را شامل می‌شوند لحن حاکم بر این کتاب شبیه به عطوفت و لطافت پدربزرگ‌ها است. کتاب اول‌شخص مفرد که نام آن از عنوان داستان آخر اتخاذ شده است با ترجمه‌ی محمد‌حسین واقف توسط نشر چشمه منتشر گردیده و اکنون پیش روی شماست.

کتاب اول‌ شخص مفرد مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این کتاب به تمام علاقه‌مندان به داستان کوتاه و همچنین قلم هاروکی موراکامی توصیه می‌شود.

نکوداشت‌های کتاب اول‌ شخص مفرد

• همه‌ی داستان‌ها جادویی هستند. این فکری است که اغلب هنگام خواندن کتاب اول‌ شخص مفرد، کتاب جدید و درخشان هاروکی موراکامی به ذهنم خطور می‌کرد؛ کار موراکامی را هر چه می‌خواهید بنامید؛ رئالیسم جادویی، رئالیسم ماوراء‌الطبیعی یا هر چیز دیگری. او به شکلی اسرارآمیز می‌نویسد و خوانندگان جهانی خود را در معرض سؤالات اساسی قرار می‌دهد که فقط هنر می‌تواند آن‌ها را برانگیزد. (دیوید مینز، نقد کتاب نیویورک تایمز)

• کتاب اول‌ شخص مفرد بازگشتی درخشان به فرم را نشان می‌دهد. در اینجا ما یک گروه داستانی فشرده و پر از تعلیق و طلسم، شوخ و شگفت‌انگیز داریم. (پریسیلا گیلمن، بوستون گلوب)

• هاروکی موراکامی نویسنده‌ای مسحورکننده است. داستان او، چه طولانی و چه کوتاه، غرابت و غیرقابل‌درک بودن زندگی را برجسته می‌کند. (هلر مک آلپین، NPR )

• این داستان‌ها بیشتر از همه، به خاطر شیوه‌ای که در مضمون‌های زمان و خاطره، نوستالژی و عشق جوانی به کار می‌برند، خواندنی و در حکم امضای موراکامی هستند؛ آن‌ها، مانند بسیاری از نوشته‌های او، با برخورد رئالیسم روزمره با سورئال مشخص می‌شوند. (الکساندر نورنبرگ، تایمز)

• موراکامی یک علاقه‌ی همیشگی نسبت به موسیقی را در این مجموعه آشکار کرده است. در کتاب اول‌ شخص مفرد، داستان‌ها به این شیفتگی نویسنده به بیتلز و موتزارت، بیسبال و شعر، عشق و گذر از عاشقی می‌پردازد. (همیلتون کین، اپرا دیلی)

با هاروکی موراکامی بیشتر آشنا شویم

هاروکی موراکامی نویسنده‌ی مشهور ژاپنی متولد 1949 در کیوتو ژاپن است. او در کودکی به‌شدت تحت تأثیر فرهنگ غرب بود و آثار نویسندگان بزرگی چون کافکا، داستایوفسکی و گوستاو فلوبر را دنبال می‌کرد. موراکامی شیفته‌ی موسیقی کلاسیک بود و همین علایق سبب تفاوت او از سایر نویسندگان هم‌دوره‌ی خود شد. آثار موراکامی در ژاپن و همچنین در سطح جهانی پرفروش شده و به پنجاه زبان دنیا برگردانده شده‌اند. میلیون‌ها نسخه از آن در خارج از کشور خودش به فروش رفته است. کتاب‌های او جوایز متعددی ازجمله جایزه‌ی فرانتس کافکا را از آن نویسنده‌ی خودشان کرده‌اند. موراکامی بابت علایق و موضوعات داستان‌های خود به اتهام غیر ژاپنی بودن موردانتقاد قرار می‌گیرد. داستان‌های موراکامی دارای زمینه‌های تنهایی و ازخودبیگانگی است. استیون پول از روزنامه‌ی گاردین موراکامی را به‌سبب دستاوردهای ادبی و آثار مثال‌زدنی‌اش در میان بزرگ‌ترین نویسندگان دنیا قرار می‌دهد.

در بخشی از کتاب اول شخص مفرد می‌خوانیم

یکی دوبار در سال این اتفاق برایم می‌افتاد. گمانم این نفس‌نفس زدن ناشی از اضطراب بود. چیزی دستپاچه‌ام می‌کرد، گلویم تنگ می‌شد، نمی‌توانستم هوای کافی به ریه‌هایم برسانم. هراسان می‌شدم، گویی جریان تند آب مرا به زیر می‌کشید و انگار الآن است که غرق شوم و تنم مثل یک تکه‌سنگ خشک شود. این‌جور وقت‌ها تنها کاری که از دستم برمی‌آمد این بود که روی زمین چمباتمه بزنم و چشمانم را ببندم و صبورانه منتظر بمانم تا بدنم به ضرباهنگ معمولش بازگردد. سن‌وسالم که بالاتر رفت، دیگر این‌طور نشدم (و از زمانی به بعد دیگر صورتم به این راحتی‌ها گر نمی‌گرفت) اما در نوجوانی‌ام همچنان درگیر این مشکلات بودم.

روی نیمکت آلاچیق چشمانم را محکم بستم، دولا شدم و منتظر ماندم تا از این انسداد رها شوم. شاید پنج دقیقه، شاید پانزده دقیقه. نمی‌دانم چند وقت. در همه‌ی این مدت، طرح‌های عجیبی را تماشا می‌کردم که در تاریکی ظاهر و ناپدید می‌شدند و آرام‌آرام شمردم‌شان، در حد توانم می‌کوشیدم تا تنفسم را مهار کنم. قلبم در قفسه‌ی سینه‌ام نامیزان می‌زد، گویی موشی وحشت‌زده آن تو این‌ور و آن‌ور می‌دوید.

آن‌قدر غرق شمردن شده بودم که مدتی طول کشید تا متوجه حضور کس دیگری شوم. حس می‌کردم کسی روبه‌رویم بود و تماشایم می‌کرد. با احتیاط و آرام‌آرام چشمانم را باز کردم و سرم را یک‌هوا بالا آوردم. قلبم هنوز تاپ‌تاپ می‌کرد.

بدون این‌که ملتفت شوم، پیرمردی روی نیمکتی روبه‌روی من نشسته بود و صاف مرا نگاه می‌کرد. برای یک جوان دشوار است که سن‌وسالِ یک آدم پیر را حدس بزند. به چشم من همه‌شان پیر می‌آمدند. شصت، هفتاد؛ چه فرقی می‌کرد؟ آن‌ها دیگر جوان نبودند، خلاص.

فهرست مطالب کتاب

یادداشت مترجم
خامه
چارلی پارکر بوسا نوا می نوازد
با بیتلز
اعترافات میمون شیناگاوا
کارناوال
مجموعه اشعار یاکولت سوالوز
اول شخص مفرد