معرفی و دانلود کتاب صد نامه‌ی عاشقانه

معرفی کتاب صد نامه‌ی عاشقانه

کتاب صد نامه‌ی عاشقانه حاویِ شعری بلند از نزار قبانی، شاعر نامدار و پرآوازه‌ی اهل سوریه، است. این شعر در قالب نامه‌ای بلند سروده شده، و مملو از مضامین عاشقانه‌ی بکر و ناب است؛ مضامینی که در قالب زبانی پراحساس و مملو از سوزوگداز، ارزانیِ مخاطب شده‌اند.

درباره کتاب صد نامه‌ی عاشقانه

نزار قبانی یکی از ادیبانِ بی‌همتای روزگار ما بود؛ شاعری بزرگ و دردآشنا، که در طول زندگی حوادث تلخ و شیرین بسیاری را تجربه کرد، و تأثیر عاطفی جملگیِ این حوادث را، در قالب آثار شعری درخشان خویش بازتاب داد. زندگی قبانی مملو از فرازوفرودهای شخصی بود. او بارها طعم شیرین عشق و طعم تلخ هجران را چشید، و هر دوِ این‌ها را در اشعار خویش منعکس نمود. عشق، کانون شعر نزار قبانی است. عشقی که قبانی راجع به آن سروده، عشقی‌ست سراسر زمینی و جسمانی، که ریشه در منحنی اندامِ معشوق و لطافت صدای او دارد. با این همه، عشقی که قبانی از آن سخن می‌گوید، سویه‌ای روحانی نیز دارد. دست‌کم به این جهت که عشق، در نظر نزار قبانی، اگرچه منبعی جسمانی و زیست‌شناختی دارد، راه عاشق و معشوق را به سوی گذرگاه‌های حادثه‌خیزِ تجارب معنوی هموار می‌کند.

کتاب صد نامه‌ی عاشقانه (A Hundred Love Letters) یکی از آثار درخشان نزار قبانی به شمار می‌رود. داستان انتشار این اثر بسیار جالب توجه است. قبانی در مقدمه‌ای که بر کتاب خود نوشته، توضیح داده که آنچه به نام شعر در کتاب صد نامه‌ی عاشقانه می‌خوانیم، در اصل نامه‌هایی واقعی بوده‌اند که جملگی، خطاب به معشوقی واقعی به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند. قبانی توضیح می‌دهد که ابتدا قصد داشته این نامه‌ها را طعمه‌ی شعله‌های آتش سازد و این‌چنین، از زیر بارِ سنگینِ آن‌ها شانه خالی کند. با این حال، هنگامی که در نامه‌های مذکور دقیق شده، عناصری شاعرانه را در آن‌ها تشخیص داده و همین امر، او را به صرافت انتشار آن‌ها انداخته است.

مقدمه‌ی نزار قبانی بر کتاب صد نامه‌ی عاشقانه، از بسیاری جهات خواندنی است. در ادامه، فرازهایی از این مقدمه را که برای آشنایی هرچه بیشتر با فضای شعرهای نزار قبانی، خاصه در کتاب پیش رو، مفیدند، نقل می‌کنیم: «معتقدم که هنرمند جز در نوشته‌هاى خاصش نمى‌تواند در چارچوبى آزاد زندگى کند. آزاد یعنى روبه‌روى آیینه بایستد و خود را از لباس‌هاى تئاترى و نقاب‌هایى که جامعه به او تحمیل کرده رها کند. نوشته همان سرزمین موعودى است که نویسنده چون کودکى پابرهنه روى آن مى‌دود و کودکى خود را در آن با همه آزادگى و حرارت و راستى تمرین مى‌کند. لحظه‌هاى نابى که نویسنده در آن خود را در معرض مراقبت نمى‌بیند و خود را به اقامتى اجبارى پاى‌بند نمى‌کند. من به‌رغم آزادى عملى که به‌مثابه‌ى شاعر داشته‌ام، بیشتر مواقع احساس کرده‌ام به اصول و قواعد و چارچوب‌هاى عام شعر مقیدم، با این همه چیزهایى پشت پرده‌هاى روحم، خواسته‌اند تصویرى بیرون از شکل شعرى و یا معادلات خشک بدهند. به تعبیرى دیگر در نهاد من منطقه‌اى است که مى‌خواهد خود را از سلطه‌ى شعر رها کند. مى‌خواهد از شعر فراروى کند...»

کتاب صد نامه‌ی عاشقانه توسط رضا عامری به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی نشر چشمه در اختیار مخاطبین علاقه‌مند قرار گرفته است.

کتاب صد نامه‌ی عاشقانه مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به اشعار عاشقانه، از مطالعه‌ی کتاب صد نامه‌ی عاشقانه لذتی بی‌اندازه خواهند برد.

با نزار قبانی بیشتر آشنا شویم

نزار قبانی (Nizar Qabbani) یکی از برترین و نامدارترین شاعران عرب‌زبانِ معاصر بود. او به سال 1923 در شهر دمشق دیده به جهان گشود و در سال 1997، در شهر لندن بر اثر بیماری قلبی از دنیا رفت. قبانی کار سرایش شعر را از سنین نوجوانی آغاز کرد. در سال 1944 از دانشکده‌ی حقوق دمشق فارغ‌التحصیل شد و بالافاصله به کاری اداری در وزارت امور خارجه‌ی زادگاهش، سوریه، اشتغال یافت. او در طول دوران خدمتش به کشورهای گوناگونی عزیمت کرد؛ از مصر و لبنان گرفته تا انگلستان و اسپانیا. مدتی را نیز در کسوت سفیر، در کشور چین خدمت کرد. در سال 1966 اما، با این احساس که عمر را در عرصه‌ی سیاست تلف کرده، کار سیاسی را برای همیشه کنار گذاشت و خود را یکسره وقف نوشتن نمود.

اشعار نزار قبانی بر طیف وسیعی از شاعران عرب‌زبان تأثیر گذاشته‌اند. در این اشعار موضوعات و مسائل متعددی بیان شده است. از جمله ملی‌گراییِ سوری، مسائلِ مربوط به حقوق زنان، موضوعات فلسفی و غیره و غیره. با این همه، اگر بخواهیم یک موضوع اساسی را کانون شعر نزار قبانی قلمداد کنیم، آن موضوع همانا عشق است، که جان‌مایه‌ی کار تمام شاعران بزرگ تاریخ بوده است.

نزار قبانی جایی نوشته که اشعارش را مدیون سفرهایش است. این گفته بدین معناست که در شعر او، تجارب گوناگونی که وی در طول زندگی داشته، به روشنی هرچه تمام‌تر بازتاب یافته است. شاعری که سفر، رکنِ اساسی زندگی‌اش بوده، بی‌گمان شعر خود را تجلی تجارب زیسته‌ی گوناگونی می‌داند که سفرهایش برای او به ارمغان آورده‌اند.

از میان آثار نزار قبانی، عناوین پیش رو قابل ذکرند: «باران یعنی تو برمی‌گردی»، «بیروت، عشق و باران»، «عشق پشت چراغ قرمز نمی‌ماند»، «در بندر آبی چشمانت»، «بلقیس و عاشقانه‌های دیگر»، «داستان من و شعر»، «عشق ما روی آب راه می‌رود»، «دوستت دارم امضای من است» و «به بیروت با عشق». گفتنی است که تمام این عناوین به زبان فارسی ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب صد نامه‌ی عاشقانه می‌خوانیم

اما من مردى صحرانشینم
با عطش قرون در لب‌ها
و میلیون‌ها خورشید در زیر عبایم
دلخور نشو اگر
با آداب غذا خوردنت مخالفم
و پیش‌بند سفیدم را دور مى‌اندازم
و تو را از لباس اشرافیت
بیرون مى‌کشم
و یادت مى‌دهم
با یک دست غذا بخورى
و با یک دست عاشق شوى
چونان کره‌اسبى سفید
که مى‌دود و شیهه مى‌کشد
بر شنزار سینه‌ام