معرفی و دانلود کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی: دو خواهر، یک کودک، یک انتخاب غیرممکن

معرفی کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی: دو خواهر، یک کودک، یک انتخاب غیرممکن

دو خواهر و یک دنیا فاصله، با بی‌شمار چالش در پیش رویشان! کلی ریمر، پرفروش‌ترین نویسنده‌ی نیویورک‌تایمز، در کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی زندگی دو خواهر را به تصویر می‌کشد که به علت اعتیاد یکی از آن‌ها، اکنون مدت زیادی است با هم ارتباط نداشته‌اند؛ اما موضوعی، دوباره زندگی آن‌ها را به هم پیوند می‌زد: یک بچه!

درباره‌ی کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی

داستانی درمورد عشق و مسئولیت‌هایش! شاید این جمله به بهترین نحو، گویای داستان کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی (Before I Let You Go) اثر کلی ریمر (Kelly Rimmer) باشد. این رمان جذاب و پرکشش، درمورد دو خواهر به نام‌های اَنی و لکسی است؛ دو خواهر که فرسنگ‌ها با هم فاصله و از هم تفاوت دارند.

قهرمان کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی، لکسی است و از همان ابتدای داستان، بار مسئولیتی که روی شانه‌های اوست، ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. او خواهری معتاد، دزد و دروغگو دارد که همواره زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار داده است. زندگی معمولی و یکنواخت لکسی گاه‌وبی‌گاه با مشکلاتی که انی به وجود آورده است، به هم می‌ریزد؛ اما لکسی، چون خواهری مهربان و مسئولیت‌پذیر، هیچ‌گاه از رفع‌ورجوع مشکلات انی و مراقبت از او شانه خالی نکرده است. بااین‌حال، این بار همه چیز فرق می‌کند. این‌بار موضوع بیش از یک مشکل ساده و حل‌شدنی است: انی حامله است...

ساعت 2 نصفه‌شب، لکسی با صدای زنگ تلفن از خواب می‌پرد. پشت تلفن، آن هم این موقع، چه کسی می‌تواند باشد؟ لکسی با شنیدن صدای انی جا می‌خورد و به این فکر می‌کند که قطعاً انی دوباره دردسر به وجود آورده است؛ اما به‌تدریج متوجه می‌شود که خواهرش حامله است و وضع‌حملی زودهنگام خواهد داشت؛ اما نمی‌تواند به بیمارستان برود، چون ممکن است با اثبات اعتیاد، دیگر هیچ‌گاه نتواند بچه‌اش را ببیند. یکی از سخت‌ترین موقعیت‌های تصمیم‌گیری برای لکسی، در این لحظه از داستان اتفاق می‌افتد. او باید تصمیم بگیرد که آیا می‌تواند از نوزاد مراقبت کند یا خیر.

لکسی باز هم مثل همیشه، برای کمک به خواهرش، مسئولیت فرزند او را به عهده می‌گیرد؛ اما این اتفاق، زندگی او را دچار تلاطم می‌کند: او تا از دست دادن کار خود فاصله‌ای ندارد و نامزدش نیز از این شرایط تازه راضی نیست. لکسی چه‌کار می‌تواند بکند؟

با وجود آنچه گفته شد، ورود بچه به زندگی لکسی، زندگی او را تغییر می‌دهد و عشق، او را به فرد پخته‌تری بدل می‌کند. او به تدریج با ترس‌ها و گذشته‌ی خود روبرو می‌شود و حضور بچه، به او در کنار آمدن بهتر با آن‌ها یاری می‌رساند؛ اما آیا او زیر بار این مسئولیت خطیر، کمر خم نخواهد کرد؟

کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی، کتابی درمورد خانواده، عشق و فداکاری است. این موضوع که عشق تا کجا می‌تواند انسان‌ها را در کنار یکدیگر نگه دارد، محوریت اصلی این رمان پراحساس و جذاب است.

کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی مناسب چه کسانی است؟

این رمان برای کسانی که به رمان‌های اجتماعی خارجی علاقه دارند، جذاب خواهد بود. همچنین افرادی که طرفدار رمان‌هایی با محوریت خانواده و اعتیاد هستند، این کتاب را خواندنی خواهند یافت.

نکوداشت‌های کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی

- رمان ریمر، روایتی از پیوندی ناگسستنی بین دو خواهر است و به بررسی معضل اعتیاد و قوانین حکومتی در این زمینه می‌پردازد. (Publishers Weekly)

- کتابی سرشار از احساس و عمیقاً تأثیرگذار. محال بود بتوان این کتاب بسیار زیبا را تا پایان زمین گذاشت. (Vanessa Carnevale، نویسنده‌ی The Florentine Bridge)

- کلی ریمر با توانایی خارق‌العاده‌اش، ما را به عمق دنیایی می‌برد که در آن عشق باید به جای منطق تصمیم بگیرد. کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی، رمانی فراموش‌نشدنی است که شما را حیرت‌زده می‌کند. (Patti Callahan Henry، پرفروش‌ترین نویسنده‌ی نیویورک‌تایمز)

- کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی، رمانی دلخراش درباره‌ی یک تصمیم غیرممکن است. ریمر با خرد و دلسوزی، درمورد روابط بین خواهران، مادر و دختر می‌نویسد. این کتاب، درباره‌ی عمیق‌ترین عشق ممکن است. (Luanne Rice، پرفروش‌ترین نویسنده‌‌ی نیویورک‌تایمز)

با کلی ریمر بیشتر آشنا شویم

کلی ریمر، نویسنده‌ی جوان و پرافتخار استرالیایی است. او به پرفروش‌ترین نویسنده‌ی مجله‌هایی چون نیویورک‌تایمز، وال استریت ژورنال و یو.اس.ای تودی تبدیل شده است. از میان آثار او می‌توان به عناوینی چون «وقتی تو را از دست دادم»، «من بدون تو»، «اعترافات یک مادر»، «چیزهایی که نمی‌توانیم بگوییم» و «یتیم ورشو» اشاره کرد. این آثار تاکنون به بیش از 20 زبان مهم دنیا ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب پیش از آنکه بگذارم بروی می‌خوانیم

خود تو بخشی از مشکلات آنی هستی. الکسیس!

نه! دوباره مُشتی آب به صورتم پاشیدم. بینی‌ام ملتهب شده بود. من خیلی ساده، فقط قصد کمک کردن به او را داشتم. به خودم گفتم لوک آدم مغروری است و من حق دارم آن‌قدر عصبانی باشم. او چه می‌دانست؟ او چه خبری از خیلی چیزها داشت؟ فقط یک هفته بود که در کنار آنی بود. او واقعاً فکر می‌کرد می‌تواند ما را روان‌کاوی کند و احساسات و عواطفمان را به بازی بگیرد؟

سعی کردم صدای ضعیف پس ذهنم را نادیده بگیرم که به من یادآور می‌شد اگر همۀ حرف‌های لوک نادرست و اشتباه باشد، پس من باید بیشتر از این‌ها عصبانی و کمتر شرمنده می‌شدم.

من هنوز نگران آنی بودم و تمایل به مداخله و نجات او آن‌قدر در من قوت گرفته بود که جلوی نفس کشیدنم را می‌گرفت. انگار او از کلینیک من را صدا می‌زد و طلب کمک می‌کرد. من می‌توانستم او را متقاعد کنم تا از درمانِ معمول برای این مشکل پیروی کند. قبلاًهم این کار را کرده بودم، مگر نه؟ درحقیقت، همین تازگی‌ها بود.

اما واقعیت چیز دیگری بود واین چیزی نبود که آنی خواهانش باشد؛ چه در گذشته و چه حالا.

بنابراین صورتم را خشک کردم، کمرم را راست کردم و به اتاق دیزی برگشتم. لوک حداقل در بعضی موارد حق داشت. من لازم بود حالا همۀ انرژی‌ام را روی آن بچه متمرکز کنم و برای یک‌ بارهم که شده، آنی را به حال خودش رها می‌کردم تا خودش از خودش مراقبت کند.