معرفی و دانلود کتاب نشان کرده

معرفی کتاب نشان کرده

خشم‌ها، دردها و رنج فروخورده‌ی زنان ایرانی، بار دیگر در اثری از بلقیس سلیمانی و در کتاب نشان کرده به تلخی و ظرافت نوشته شده است. این بار اما در بستری متفاوت، از آثار جنگ بر جسم و روح زنانی می‌گوید که ناچار به چهره‌ی بی‌رحم آن خو کرده‌اند. این کتاب ماجرای خوبناز و انتظاری را روایت می‌کند که گویی به خاطرات کودکی‌اش پیوند می‌خورد.

درباره‌ی کتاب نشان کرده

زنانی که زندگی‌شان به واسطه‌ی جنگ دستخوش تغییر شده است، در طول تاریخ همواره مورد بی‌مهری و بی‌توجهی قرار گرفته‌اند؛ از این رو که وقتی جانبازی یا جنگنده‌ای از جنگ برمی‌گردد، آثار جسمی و روحی آن را آشکارا با خود حمل کرده و به خاطر آن تحسین و تکریم می‌شود. کتاب نشان کرده نوشته‌ی بلقیس سلیمانی درمورد آن بخش نادیدنی از جنگ است که بر روح و روان زنان نقش می‌بندد و چیزهایی زیادی را برای همیشه درونشان تغییر می‌دهد. نویسنده در این کتاب نیز مانند دیگر آثارش سنت‌های حاکم بر نظام مردسالارانه‌ی ایران را مورد توجه قرار داده و آن را در بستر داستانی عاشقانه روایت می‌کند.

خوبناز که سال‌ها است در انتظار عشق قدیمی‌اش مراد، چشم به در دوخته، روزها را در امید و مرور خاطرات گذشته، سپری می‌کند. کتاب نشان کرده با ارائه‌ی تصویری جدید از خانواده‌ی شهدا و جنگ، به جنبه‌های واقع‌گرایانه‌تری از آنچه جنگ بر سر افراد و خانواده‌هایشان آورده، می‌پردازد و به این منظور داستان زنی عاشق در انتظار بازگشت نامزدش را محور اصلی رمان قرار می‌دهد. درواقع خوبناز، نماینده‌ی تمام زنانی است که در روایات رسمی به فراموشی سپرده می‌شوند. بلقیس سلیمانی در این داستان، فضای شخصی‌تری به قهرمانش داده و تا حدی او را از بزنگاه‌های سیاسی، اجتماعی و فلسفی جدا کرده است.

نویسنده با روایتی خوش‌پرداخت و توصیفات دقیق و زیبا، به وجه خاکستری و خاک‌خورده‌ی پشت جبهه‌های جنگ و سال‌های پس از آن پرداخته و با چینش موقعیت‌های گوناگون در بستر شهری کوچک، تصویری جامع از وضعیت اجتماعی ایران معاصر ارائه کرده است. کتاب نشان کرده نوولایی است روایتگر فقدان؛ فقدانی که در اعماق جان نفوذ کرده و هر ساعت و دقیقه را در خود حل می‌کند. اما سرنوشت این فقدان که در زندگی خوبناز رنگ انتظار به خود گرفته، چه خواهد بود؟ این پرسشی است که نویسنده به واسطه‌ی آن، ما را تا پایان کتاب همراهی کرده و فرصتی تازه برای تحلیل چهره‌ی واقعی صبر، انتظار و فداکاری زنان ایرانی داده است.

کتاب پیش رو به همت انتشارات چشمه در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب نشان کرده برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر ایرانی با محوریت جنگ و زنان، خواندنی خواهد بود.

در بخشی از کتاب نشان کرده می‌خوانیم

زینت‌خانم بارها و بارها به او گفته که معلوم نیست واقعاً نامزدش در اسارت باشد. اما حرف زینت‌خانم و کل اهالی گوران و دره‌شور چه اهمیتی دارد؟ آن‌ که باید مطمئن باشد خودش است و آن که باید باور کند هم باز خودش است. مهرانگیز می‌گوید «آهان، پس جریان اینه!» و خارها دسته‌دسته می‌خلند در قلب خوبناز؛ هم‌کلاسی سابقش هم باور نمی‌کند نامزد او اسیر است و، از آن بدتر، کاملاً مشخص است که او هم خوبناز را خلچمکی بیش نمی‌بیند.

یکی از همسران شهدا که خوبناز حالا می‌داند اسمش اشرف است همان‌طور که سینی چای را جلو زینت‌خانم و خوبناز می‌گیرد داستان خانواده‌ای را می‌گوید که پسرشان شهید نشده ولی اصرار دارند او را شهید فرض کنند. چرا؟ معلوم است، چون افتخار و مزایا دارد. زن وقتی دوباره می‌نشیند سر جایش، داستان شهید فرضی را سر صبر تعریف می‌کند. در تمام مدتی که اشرف‌خانم داستان شهید فرضی را تعریف می‌کند خوبناز لحظه‌ای چشم از او برنمی‌دارد. پسرکِ معتاد سرباز بوده و در جبهه، در یک پاتک دشمن، چنان می‌سوزد که جسدش غیرقابل‌شناسایی می‌شود و فقط پلاکش سالم می‌ماند. جسد سوخته‌ی او را به شهرش می‌برند و طی یک مراسم باشکوه به خاک می‌سپارند و خانواده را خوشحال می‌کنند، چون زنده‌ی جوان برای‌شان دردسرهای زیادی داشته، اما مرده‌اش برکت و شهرت و افتخار نصیب‌شان می‌کند. یک سال بعد، کسی جوان فراری را در یک شهر بندری می‌بیند و جویای قضیه می‌شود. جوان حقیقت ماجرا را به همشهری‌اش می‌گوید؛ آن جسدِ سوخته مال یک سرباز عراقی بوده، اما پلاک متعلق به او بوده. خانواده‌اش همان اول از ماجرا مطلع می‌شوند، اما جوان را از آمدن به شهر بر حذر می‌دارند و خیلی راحت به او می‌گویند که مرده‌اش برای خانواده بیش‌تر از زنده‌اش نفع دارد و بهتر است جوان برای همیشه فراموش کند که خانواده و شهری دارد. جوان اما فراموش نمی‌کند. به همان عادت سابق برمی‌گردد و خیابان‌خواب می‌شود و در نهایت لو می‌رود، اما خانواده قبول نمی‌کنند که این جوانِ دستگیرشده پسر خودشان است؛ می‌چسبند به همان جسد سوخته و هر روز مزار او را با گلاب و اشک می‌شورند.