معرفی و دانلود کتاب مرسیه و کامیه

معرفی کتاب مرسیه و کامیه

ساموئل بکت، نویسنده‌ی ایرلندی و شهیر برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی، در کتاب مرسیه و کامیه، استعداد و قلم روان خود را به رخ می‌کشد. محوریت این کتاب برپایه‌ی دیالوگ‌های ساده، اما جان‌دار و با بن‌مایه‌ی طنزی تلخ میان دو دوست آواره و در تلاش برای ترک شهر است.

درباره‌ی کتاب مرسیه و کامیه

دو دوست، دو خانه‌به‌دوش یا دو ولگرد، از کجا سفر نامعلوم خود را به مقصدی گمنام آغاز کرده‌اند؟ هیچ مشخص نیست. بعد از جنگ است و حال‌وهوای روزهای پس از جنگ، در تب‌وتاب التیام‌بخشی به بیرون و درون است؛ از انسان‌ها تا خانه‌ها، از فضاهای باز تا خصوصی‌ترین و بسته‌ترین مکان‌ها، همه نیاز به ترمیم، تغییر و بهبود دارند. جابه‌جایی نیز روشی برای التیام پیدا کردن است. سفر، فرار، مهاجرت یا هر شیوه‌ای از رفتن... ساموئل بکت، نویسنده‌ی معروف ایرلندی که نسخه‌ی ابتدایی رمان مرسیه و کامیه (Mercier and Camier) را به زبان فرانسوی نوشته و البته از منتشر کردن آن سر باز زده بود، به‌نظر می‌رسد که در آن ایده‌ی اصلی نمایشنامه‌ی محبوب و پُراجرای در انتظار گودو را با دیالوگ‌نویسی‌های متعدد و جذاب، ارائه کرده است.

او در این کتاب، آشفتگی‌های دنیای مدرن، سردرگمی‌های پس از جنگ و سرگشتگی انسان‌ها را در قالب سفری به‌ظاهر ساده، با مبدا و مقصدی نامعلوم، به‌گونه‌ای به نمایش می‌گذارد که از جزءبه‌جزء مکالمات مرسیه و کامیه، دو دوستِ سرگردان که همراه هم در این مسیر جذاب و به‌دور از پیچ‌وخم‌های فیزیکی هستند، آگاه شوید. این سفر اگرچه صعب نیست و در ظاهر از گفت‌وگوی دو شخصیت اصلی در میانه‌ی راه، فراتر نمی‌رود، اما در بطن خود، کندوکاو عمیق و نگاهی فلسفی به زندگی، هدف و معنای آن دارد.

دو شخصیت ضدونقیض که بیان ویژگی آن‌ها و پروراندنشان به قلم درخشان ساموئل بکت، خواننده را همراه با خود به جست‌وجوی مکانی ایده‌آل برای گریز و گسستن از گذشته می‌کشاند. کتاب مرسیه و کامیه، از استعاره‌های گوناگون در دیالوگ‌ها و نثر ساده‌ی خود وام می‌گیرد تا نمایان‌گر زندگی‌ای باشد که جنگ و دنیای مدرن، سبب به فراموشی سپردن آن شده بود.

برای همراهی با این دو دوست سرگردان و قرار گرفتن در مسیر سفر آن‌ها، کتاب مرسیه و کامیه اثر ساموئل بکت را مطالعه کنید. این اثر که به قلم پویان غفاری به روانی ترجمه شده و چاپ و انتشار آن برعهده‌ی انتشارات افراز بوده است.

کتاب مرسیه و کامیه برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به تمامی علاقه‌مندانِ ادبیات مدرن، آثار ساموئل بکت، خوانندگان نمایشنامه‌های معروف و دوست‌داران رمان‌های خارجی، پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب مرسیه و کامیه می‌خوانیم

کامیه از کوره در رفت؛ یعنی تظاهر کرد که از کوره در می‌رود؛ چون کامیه، برخلاف مرسیه، توانایی‌اش را نداشت که واقعاً از کوره در برود. دهان مرسیه باز مانده بود. در ریش‌های جوگندمی و نامرتبش قطراتی می‌درخشیدند که به‌ظاهر از هیچ‌‌جا بیرون نیامده بودند. کمی بالاتر، انگشتانش روی دماغ عظیم استخوانی‌اش با پوست قرمز و کشیده، به طرف پایین حرکت می‌کردند و یواشکی خود را در سوراخ‌های بزرگ و سیاه آن، جا می‌کردند و بعد از هم جدا می‌شدند تا راه گودی‌های گونه را در پیش بگیرند و از نو این کار را شروع کنند. چشمان خاکستریِ کم‌سویش گویی با وحشت به جلوشان خیره شده بودند. پیشانی‌اش، پهن و کوتاه، با چین‌های عمیقی که شبیه بال پرندگان بودند خط‌خطی شده بود؛ چین‌هایی که بیشتر ناشی از این تعجب طولانی بودند تا از تفکر، تعجب طولانی‌ای که اول ابروهایش را بالا داده بود و بعد چشمانش را گشاد کرده بود، بااین‌حال پیشانی‌اش کمتر از دیگر اعضای کله‌اش، مضحک می‌نمود. پیشانی‌اش را توده‌ی عجیب و درهم و برهمی از موهای کثیف پوشانده بود که در آن توده‌ی مو تمامی رنگ‌مایه‌ها از بور گرفته تا سفید، به چشم می‌خوردند. راجع به گوش‌ها، حرفی نمی‌زنیم.

مرسیه با بی‌حالی از خودش دفاع می‌کرد.

کامیه گفت: «تو از من توضیح می‌خواهی. من آن‌ها را برایت آماده می‌کنم. اما تو به من گوش نمی‌دهی.»

مرسیه گفت: «برای همین است که خوابم دوباره به‌سراغم آمده بود.»

کامیه گفت: «بله، به‌جای گوش دادن به من، فقط به این فکر می‌کنی که خوابت را برایم تعریف کنی. به‌هرحال، تو از آن قانونی که برای این موضوع تعیین کردیم بی‌خبر نیستی: تعریف کردن خواب‌ها به هر بهانه‌ای ممنوع. توافق‌نامه‌ای شبیه به این، تعریف کردن خواب‌ها را برای‌مان ممنوع می‌کند.»