معرفی و دانلود کتاب اولیس از بغداد

معرفی کتاب اولیس از بغداد

سعد، جوانی عراقی، در دل جنگ و تباهی، سفری مخاطره‌آمیز را آغاز می‌کند تا راهی به سوی آزادی و آرامش بیابد. کتاب اولیس از بغداد اثر اریک امانوئل اشمیت، داستانی تاثیرگذار از تلاش‌های او برای یافتن هویتی تازه و زندگی‌ای بهتر در دنیایی پر از مرزهای بسته و خطرهای پنهان است. این رمان با نثری پرکشش، تجربه‌ای متفاوت از مهاجرت و امید را به تصویر می‌کشد که خواننده را و تفکر و همدردی وا‌می‌دارد.

درباره‌ی کتاب اولیس از بغداد

تصور کنید که در یک روز گرم و سوزان بغداد، پسری به دنیا می‌آید. او سعد نام دارد؛ اسمی که در عربی به معنای امید و در انگلیسی به معنای غمگین است. این تضاد معنادار شاید به‌ تنهایی نمادی از زندگی او باشد؛ زندگی‌ای که بین امید و ناامیدی، میان سعادت و بدبختی، در نوسان است. سعد، مانند بسیاری از مردم خاورمیانه، در دنیایی پر از آشوب، جنگ و استبداد به دنیا آمده. اما برخلاف بسیاری دیگر، او این ناملایمات را بهانه‌ای می‌کند تا به دنبال زندگی بهتری برود. در کتاب اولیس از بغداد (Ulysse from Bagdad) نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت (Eric-Emmanuel Schmitt)، سعد نماد یک نسل از مردمان خاورمیانه است که در پی رؤیای آزادی و زندگی بهتر، همه چیز خود را فدا می‌کنند.

کتاب اولیس از بغداد نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت با داستانی ساده اما عمیق، به بررسی مسائل مهاجرت، هویت و معنای واقعی خوشبختی می‌پردازد. امانوئل اشمیت در این کتاب، داستان سعد را روایت می‌کند؛ جوانی که تصمیم می‌گیرد از بغداد جنگ‌زده فرار کند و به‌سوی اروپا برود، جایی که او فکر می‌کند می‌تواند زندگی بهتری برای خود بسازد. اما این سفر، یک سفر ساده و آسان نیست. سعد باید با چالش‌های فراوانی مواجه شود؛ از عبور غیرقانونی از مرزها گرفته تا مواجهه با انسان‌هایی که او را به چشم یک مهاجر غیرقانونی می‌بینند.

در میانه‌ی این سفر، سعد به یک قهرمان تبدیل می‌شود. نه قهرمانی که با شمشیر و سپر به نبرد می‌رود، بلکه قهرمانی که با امید، عزم و اراده‌اش در برابر ناملایمات ایستادگی می‌کند. او به نوعی به اولیس مدرن تبدیل می‌شود؛ مردی که باید با هیولاهای مدرن مواجه شود، هیولاهایی که شاید از هیولاهای اساطیری یونانی ترسناک‌تر باشند.

امانوئل اشمیت در این کتاب، علاوه بر اینکه داستانی از مهاجرت و دردسرهای آن را بازگو می‌کند، از طرفی به تم فلسفی و اجتماعی وفادار می‌ماند. او از طریق سعد، سوالات بزرگی را مطرح می‌کند: آیا ما واقعاً قادر به تغییر سرنوشت خود هستیم؟ آیا می‌توانیم از محدودیت‌های مکانی و زمانی خود فرار کنیم؟ یا اینکه همه‌ی ما به نوعی محکوم به زیستن در همان جایی هستیم که در آن به دنیا آمده‌ایم؟

نکته‌ی جالب این است که اریک امانوئل اشمیت هیچ‌گاه جواب قطعی به این سوالات نمی‌دهد. او به خواننده اجازه می‌دهد که خود به این سوالات پاسخ دهد. این شاید یکی از دلایل جذابیت کتاب اولیس از بغداد باشد. کتابی که نه‌تنها داستانی خواندنی ارائه می‌دهد، بلکه ذهن خواننده را نیز به چالش می‌کشد.

با خواندن کتاب اولیس از بغداد، شما با داستان زندگی سعد آشنا می‌شوید و البته با درد و رنج میلیون‌ها مهاجر دیگر که در پی رؤیای زندگی بهتر هستند. اریک امانوئل اشمیت با قلمی روان و جذاب، خواننده را به دنیای سعد می‌برد؛ دنیایی که پر از خطرات، امیدها، و آرزوهاست. اگر به دنبال کتابی هستید که شما را به فکر وادارد، کتاب اولیس از بغداد گزینه‌ی مناسبی است. این کتاب علاوه بر موضوع مهاجرت و مشکلات آن، به بررسی عمیق‌تری از انسان و معنای واقعی زندگی نیز می‌پردازد. با خواندن این کتاب، شما به دنیایی متفاوت پا می‌گذارید؛ دنیایی که در آن هر لحظه‌ای ممکن است تعیین‌کننده‌ی سرنوشت یک انسان باشد.

ترجمه‌ی این کتاب توسط پویان غفاری انجام و از سوی انتشارات افراز منتشر شده است.

کتاب اولیس از بغداد برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب اولیس از بغداد نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت، مناسب کسانی است که به داستان‌های عمیق و فلسفی درباره‌ی مهاجرت، هویت و تلاش برای یافتن امید در دنیایی پر از ناامیدی علاقه دارند. این کتاب برای خوانندگانی که به دنبال درک تجربه‌های انسانی در برابر چالش‌های اجتماعی و سیاسی هستند، جذاب خواهد بود.

در بخشی از کتاب اولیس از بغداد می‌خوانیم

ایالات متحد در میان سکوت رئیس‌جمهور بوش‌اش خود را تهدیدآمیز نشان می‌داد. حتی صدام حسین هم خطر را احساس کرده بود، چون‌که برای اجتناب کردن – یا به تأخیر انداختن – برخورد، او اجازه داده بود که کارشناسان سازمان ملل وارد خاک ما شوند به گمان اینکه بررسی کنند که عراق سلاح اتمی در اختیار ندارد.

آن‌ها در پایان بازرسی‌شان، گزارشی را تنظیم کردند. بوش نتیجه‌گیری منفی آن‌ها را باور نداشت. ما هم بیشتر از بوش. ما قانع شده بودیم که صدام سلاح برتر را در اختیار دارد؛ وگرنه ‌این همه رنجی که ما کشیده بودیم به‌خاطر چه بود؟ تنها توجیه برای این نیروی قدرتمند که ما را از پای در آورده بود، نیرویی که ‌یک بخش از مردم را نابود کرده بود، دقیقاً این بود که ‌این نیرو قدرتمند است، قدرتمندترین است. ما حالت‌های مورد قبول را میان خود رد و بدل می‌کردیم: البته که صدام بمب در اختیار دارد، چه بهتر می‌شد که آن را پنهان می‌کرد!

چون به جز یک دسته از صلح‌طلبان و یک‌سری از مادرانی که نگران پسرانشان بودند، همگی در انتظار جنگ بودند.

پس از ده سال تحریم، بغداد بیست سالگی من ابداً شباهتی به بغداد دوران کودکی‌ام نداشت. اگر چه همیشه دارای خیابان‌های عریض بود، اما آن خیابان‌ها به بیابان تبدیل شده بودند، گاهی تاکسی‌های قدیمی در آن خیابان‌ها می‌چرخیدند، با سقف‌هایی انباشته از تشک و کیف، که کالاهای نایاب را از اُردن با خود به‌ اینجا می‌آوردند؛ دور از یکسری خرابی‌ها و ویرانی‌ها، ماشین‌های کمیابی وجود داشت درخور نامی که باعث به خطر افتادن آن‌ها در شهر می‌شد، ماشین‌هایی حفاظ‌دار و نفوذناپذیر که به سران و وابستگان رژیم تعلق داشت. بیمارستان‌ها، که پیش از این مایه‌ی غرور عراق بودند، کشتی‌های مسافربری به گل نشسته را به‌یاد می‌آوردند، با آسانسورهای زنگ زده، وسایل و تجهیزات فرسوده، سالن‌های کثیف، داروخانه‌های خالی و کارکنانی که در واقع شبح بودند.