معرفی و دانلود کتاب طنزآوران جهان نمایش 31

معرفی کتاب طنزآوران جهان نمایش 31

کتاب طنزآوران جهان نمایش 31، شامل نمایشنامه‌ای به نام نکراسوف از ژان پل سارتر، فیلسوف و نویسنده‌ی بلندآوازه‌ی فرانسوی، است. داستان در دهه‌ی 50 میلادی روایت می‌شود و حول محور روزنامه‌نگاری نگون‌بخت به نام سیبیلو می‌گردد. او که در روزنامه‌ای راست‌گرا به اسم سوار اَ پاری مشغول است، وظیفه دارد تا درمورد پروپاگاندای ضدکمونیست مطلب بنویسد. سارتر در این نمایشنامه به مضامینی مثل پروپاگاندای سیاسی و دوراهی‌های اخلاقی می‌پردازد که فرد در جامعه‌ای فاسد با آن‌ها روبه‌رو می‌شود.

درباره‌ی کتاب طنزآوران جهان نمایش 31

خیابان‌های شلوغ پاریس در دهه‌ی 50 در التهاب سیاسی و ناآرامی‌های اجتماعی به سر می‌برند و در سویی دیگر، دفتر روزنامه‌ی راست‌گرای «سوار اَ پاری» دارد در دریای پیش‌بینی و آینده‌نگری دست‌وپا می‌زند. سیبیلو، شخصیت اصلی کتاب طنزآوران جهان نمایش 31، در این جهان کوچکِ دغل‌بازی و فریبکاری، زیر فشار نوشتن مطالبی ضدکمونیستی کمر خم کرده است. سیبیلو روحش هم خبر ندارد که وقتی با ژرژ دو واله‌را، چموشی دورو، آشنا می‌شود، سرنوشتش قرار است به این فرد گره بخورد. ژان پل سارتر (Jean-Paul Sartre) در نمایشنامه‌ی نکراسوف (Nekrassov)، به‌وضوح تأثیر فراگیر پروپاگاندای سیاسی را نشان می‌دهد. نویسنده با روزنامه‌ی سوار اَ پاری، نشان می‌دهد که رسانه چطور می‌تواند واقعیت را با خاک یکسان کند.

ماجرای کتاب طنزآوران جهان نمایش 31 در شهر پاریس پس از جنگ روایت می‌شود و چنان‌که پیش‌تر گفته شد، حول محور روزنامه‌نگاری به نام سیبیلو است. او دارد برای ماندن در دفتر روزنامه تقلا می‌کند، اما با ورود ژرژ دو واله‌را اوضاع دگرگون می‌شود. ژرژ دو واله‌را، شخصیتی است دغل‌باز که خودش را نیکیتا نکراسوف جا زده، وزیری بدنام و پلید و اهل شوروی که گفته شده شکست خورده است. ژان پل سارتر با وارد کردن این شخصیت نه تنها وعده‌ی احیای حرفه‌ی روبه‌زوال سیبیلو را به خواننده می‌دهد، بلکه قصد دارد آن جنبه‌ی شیطانیِ پروپاگاندای سیاسی را هم فاش سازد. شخصیت‌ها در پیله‌ی دروغ و ابهامات اخلاقی دست‌وپا می‌زنند، لایه‌ی نازک دل‌فریبِ حقیقت رفته‌رفته برداشته می‌شود و جهانی را آشکار می‌سازد که هویت در آن سیال است و می‌توان راجع‌به اصول اخلاقی صحبت کرد.

ژان پل سارتر در کتاب طنزآوران جهان نمایش 31 و در نمایشنامه‌ی نکراسوف، به مضامینی مانند پروپاگاندای سیاسی و اعمال نفوذ، هویت و فریب و ابهامات اخلاقی پرداخته و مثل همیشه با زبانی طنز و هجو به انتقاد از اجتماع برآمده است. او با بهره‌ گرفتن از دفتر روزنامه‌ی سوار اَ پاری نشان می‌دهد که داستان‌سرایی‌های غلوآمیز ضدکمونیستی چطور به تغییر حالت حقیقت می‌انجامد و باعث می‌شود که ترس و نفرت و نفاق به جان عوام بیفتد. این دست‌کاریِ اطلاعات به‌عنوان تفسیری قدرتمند و نقدی برنده نسبت به مسئولیت‌های اخلاقی رسانه و عواقب گسترده‌ی اخبار غلط عمل می‌کند.

ژان پل سارتر به مضمون هویت و فریبکاری نیز پرداخته و با خلق شخصیت ژرژ دو واله‌را، بر بی‌ثباتی و شکنندگی هویت تأکید می‌کند. این مضمون کاملاً درمورد ماهیت حقیقت و ظواهری که انسان‌ها برای خودشان می‌سازند، صدق می‌کند و خواننده را به فکر می‌اندازد. ژرژ دو واله‌را که نقاب دیگری به چهره می‌زند و هویت وزیری شکست‌خورده به نام نیکیتا نکراسوف را به خود می‌گیرد، با آن آرامشی که هنگام متقاعد کردن دیگران دارد، نشان می‌دهد که جامعه مستعد فریب دیدن است و نیز بیان می‌کند که مردم سطحی‌نگرند.

جان کلام ژان پل سارتر، همانند باقی آثار او، نقد اجتماع است که عموماً به‌صورت هجو بیان می‌شود و چنان‌که از فیلسوفان اگزیستانسیالیسم است، از این مفهوم نیز در آثار خود بهره می‌جوید. شخصیت‌های کتاب طنزآوران جهان 31 خصوصاً سیبیلو، دست آخر باید به عواقب اخلاقی و حرفه‌ایِ رفتار و اعمالشان خوب فکر کنند. ژان پل سارتر در پایان نمایشنامه‌اش، نکراسوف، بر فریبندگی و معناباختگیِ پروپاگندای سیاسی، مصالحه‌های اخلاقی که در رسیدن به موفقیت شکل می‌گیرد، و نیز بر بی‌ثبات بودن حقیقت در جهانی که مملو از دغل‌بازی و اعمال نفوذ است، تأکیدِ مؤکد می‌کند. نویسنده کتاب خود را با طنزی آگاهی‌بخش به پایان می‌برد و خواننده را مجاب می‌کند تا به پیچیدگی‌های رفتار انسانی درون فضای اجتماعی - سیاسی خوب بیندیشد. این اثر اکنون با ترجمه‌ی داریوش مؤدّبیان که به یاری انتشارات گویا چاپ و منتشر شده، در اختیار شما علاقه‌مندان قرار دارد.

کتاب طنزآوران جهان نمایش 31 برای چه کسانی مناسب است؟

اگر شما نیز از دوستداران ژان پل سارتر، به‌ویژه از علاقه‌مندان به خواندن نمایشنامه هستید، بی‌تردید از خواندن این کتاب لذت خواهید برد.

در بخشی از کتاب طنزآوران جهان نمایش 31 می‌خوانیم

صحنۀ 1 ژول، منشی زن.

ژول: (به عکس‌هایی که او را نشان می‌دهند، نگاه انداخته.) به اندازه کافی، اینها به من شباهت دارند، اینها. تو چی می‌گی؟
منشی: من این یکی رو ترجیح می‌دم.
ژول: پونز بردار: اینها رو به دیوار می‌زنیم. (گفت‌وگوکنان عکس‌ها را به دیوار می‌زنند.)
منشی: شورای اداره تشکیل جلسه داد.
ژول: کی؟
منشی: دیروز.
ژول: بی‌اینکه به من خبر بدند؟ بوی خوشی از این کار نمی‌آد. چی گفتند تو جلسه؟
منشی: «لوسین»، سعی کرد گوش کنه ببینه چی می‌گند، اما اونها خیلی یواش حرف می‌زدند. فقط موقعِ خروج از جلسه، رئیس می‌گفته که امروز می‌آد به دیدنِ شما.

ژول: از این خبر هم بوی گند می‌آد، خانم قشنگه، بوی گند! این خسیسِ پیرِ ناخن خشک، می‌خواد پوست من رو بکنه. (تلفن.)
منشی: الو!... بله... چشم آقای رئیس. (به ژول) چی می‌گفتم؟ خودشه: می‌پرسه که شما می‌تونید تا یک ساعت دیگه ایشون رو به حضور بپذیرید؟
ژول: معلومه که بله، مگه من می‌تونم جلوش رو بگیرم.
منشی: بله آقای رئیس... چشم آقای رئیس. (گوشی را می‌گذارد.)
ژول: کنس! نزول خور! ناخن‌خشکِ خسیس! (در می‌زنند.) چه خبره؟
[در باز می‌شود. سیبیلو در آستانه در پدیدار می‌شود.]