معرفی و دانلود کتاب صوتی زنی با موهای قرمز

معرفی کتاب صوتی زنی با موهای قرمز

کتاب صوتی زنی با موهای قرمز اثر اورهان پاموک، نویسنده و رمان‌نویس اهل ترکیه و برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات سال 2006 است که با قلم جسورانه و خلاقانه‌اش افسانه‌ها و اسطوره‌ها را با واقعیت پیوند می‌زند و ماجرایی تودرتو و جذاب با پایانی غافل‌گیر کننده و فراموش‌ نشدنی می‌آفریند.

جِم پسری جوان و سودایی است که پدرش، او و مادرش را رها می‌کند و پسر جوان برای تامین مخارج خود به روستایی در اطراف استانبول سفر می‌کند و شاگرد اوستا محمود چاه­‌کن می‌شود. در نزدیکی روستای محل کار او گروه تئاتری مشغول فعالیت است و در این گروه زنی با موهای قرمز حضور دارد. او آنجا درگیر ماجرایی عاشقانه می‌شود که زندگی‌اش را برای همیشه تغییر می‌دهد.

در کنار داستان جم، دو افسانه‌ی مهم شرق و غرب هم بیان می‌شود. «رستم و سهراب» اثر جاودان حکیم فردوسی با مضمون کشتن فرزند و «اودیپ شهریار» اثر تراژدی‌نویس نام‌آور یونان باستان، سوفوکل با موضوع کشتن پدر. او با مقایسه‌ی این دو داستان پدرکشی و پسرکشی را به تصویر می‌کشد.

اگرچه داستان رمان زنی با موهای قرمز (The Red-Haired Woman) حول محور رابطه‌ی پدر و فرزندی می‌گذرد، پاموک سعی می‌کند با توسعه‌ی این داستان، نگاهی تازه‌ به هرگونه رابطه‌ی مرید و مرادی بیندازد؛ چه این رابطه، رابطه‌ی پدر و فرزند باشد، چه رابطه‌ی حکومت و شهروند و چه رابطه‌ی خدا و بنده. ایده‌ی اصلی بسیاری از داستان‌های کلاسیک پیشگویی اتفاقات پیشِ‌روست؛ به پادشاهی می‌گویند فرزندت تو را خواهد کشت و او به خیال خودش از شر فرزند خلاص می‌شود. بعدها همان فرزند او را می‌کشد و تخت پادشاهی را سرنگون می‌سازد؛ درونمایه‌ی رایج بسیاری از داستان‌های اسطوره‌ای در ملل و مذاهب مختلف.

اورهان پاموک (Orhan Pamuk) نیز در زنی با موهای قرمز از همین مفهوم استفاده می‌کند. او در استانبول محل تلاقی شرق و غرب، افسانه‌ای از شرق را با افسانه‌ای از غرب در هم می‌آمیزد و ضمن قرار گرفتن در جایگاه یک قصه‌گوی پُرگوی کلاسیک، سعی می‌کند از زاویه‌ای دیگر هم به شخصیت‌های داستانش نزدیک شود. برای پاموک تنها ارائه‌ی روایتی از سرنوشت ادیپ «سوفکلس» یا سهراب «فردوسی» مطرح نیست، بلکه او بیش از هر چیز می‌خواهد با نزدیک‌ شدن به فردیت ادیپ یا سهراب، فارغ از داستان کلی نگاهی بیندازد بر احوالات فردی آن‌ها؛ اینکه بر آن‌ها چه گذشت و رنج‌ها، دغدغه‌ها، دلتنگی‌ها و مسائل‌شان چه بود. این چیزی بیشتر از نگاه به یک عنصر منفعل در داستان که سرنوشتش از پیش تعیین شده است.

اینجاست که برای پاموک، فردیت جِم زیر فرمان‌ها و تعالیم اوستا محمود چاه‌کن، مهم‌تر از پایان داستان خواهد بود؛ همان‌گونه که برای او فردیت فرد در برابر حاکمیت مهم‌تر است. در واقع پاموک سعی می‌کند با نزدیک‌ شدن به فردیت شکننده‌ی قهرمان‌های داستان‌ها به تماشای شکستن آن‌ها در برابر تقدیر، سرنوشت یا هر قدرت برتری که بر فرد مستولی می‌شود، بنگرد و آن را روایت کند.

اورهان پاموک در سال 1952 درشهر استانبول ترکیه متولد شد. بعد از گذران دوره­‌ی متوسطه به اصرار خانواده در دانشگاه استانبول در رشته­‌ی معماری به تحصیل پرداخت اما دوره‌ی تحصیلات را به پایان نرسانده و پس از آن در رشته­‌ی روزنامه‌نگاری به تحصیل پرداخت و آن را به اتمام رساند.

اورهان پاموک به دلیل علاقه به ایران تاکنون دو بار به ایران سفر کرده است. وی در مورد ایران می‌گوید: «خوشحالم که در طول 25 سال گذشته آثارم در ایران ترجمه شده است. به باور من تاریخ و فرهنگ ایران و ترکیه در هم آمیخته است، اما به ایران که می‌آیم برایم همان حس بودن در استانبول تداعی می‌شود و اینجا را مانند وطن خودم می‌دانم.»

وی از داستان‌های ایرانی و فضای فرهنگی حاکم بر ایران نیز تاثیر پذیرفته و این تاثیر پذیری در آثار وی نیز به چشم می‌خورد.

پاموک بعد از نوشتن اولین کتابش «جودت بیک و پسران» جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را به خود اختصاص داد. در سال 1998 کتاب «نام من سرخ» باعث به شهرت رسیدن وی شد و جایزه‌­ی نوبل برای وی به ارمغان آورد. او در این‌ باره می‌گوید: «مانند هر نویسنده دیگری دوست داشتم نوبل ادبیات را ببرم اما فکر نمی‌کردم آن را به این زودی‌ها به من بدهند. فکر می‌کردم این جایزه را در 75 سالگی،‌ وقتی سیگار را ترک کرده‌ام، می‌گیرم و بعد از بردنش یک سیگار روشن می‌کنم. نوبل برای سلامت خوب است.»

پاموک در طول دوران حرفه‌ای خود کتاب‌های زیادی را تالیف کرده که به بیش از 40 زبان ترجمه شده است از آن جمله می‌توان به: «نام من سرخ»، «موزه‌­ی معصومیت»، «جودت بیک و پسران»، «قلعه سفید»، «کتاب سیاه»، «استانبول شهر و خاطره‌ها»، «برف» و... اشاره کرد.

جملات برگزیده کتاب صوتی زنی با موهای قرمز:

- اگر طوری رفتار کنید که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و واقعا هیچ اتفاقی هم نیفتد، در نهایت هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.

- اگر بی‌پدر بزرگ شوی، نمی‌فهمی دنیا مرکز و حد و مرزی دارد، فکر می‌کنی هر کاری دلت خواست می‌توانی انجام دهی، اما بعد از مدتی نمی‌دانی چه کار باید بکنی، سعی می‌کنی در دنیا یک معنا، یک مرکز پیدا کنی، شروع می‌کنی به گشتن دنبال کسی که به تو بگوید نه.

- ما ترک‌ها شاهنامه را کنار گذاشته‌ایم، البته ما دیگر در دنیایی که حکایت قهرمانان مبارزی مثل رستم با لذت خوانده شود زندگی نمی‌کنیم. کتاب فردوسی فراموش شده، اما حکایت‌های شاهنامه فراموش نشده. آن‌ها زنده‌اند. تک تکشان لباس عوض کرده‌اند و بین ما می‌چرخند.

- پدر برای تو یعنی چه؟ پدر کسی است که از لحظه‌ی بسته نطفه تا آخرین لحظه‌ی عمرش از پسرش مراقبت می‌کند، قوی و مهربان است، آغاز و مرکز دنیا است. اگر باور کنی پدری داری، حتی اگر او را نبینی، حس خوبی داری، می‌دانی هست، می‌آید و از تو با محبت محافظت می‌کند. من چنین پدری نداشتم.

- سال‌ها بعد، وقتی سهراب می‌فهمد رستم نامدار پدر اوست، می‌گوید: «به ایران خواهم رفت، کیکاووس، شاه ظالم، را از تخت پایین خواهم کشید و پدرم را بر جای او خواهم نشاند. سپس به توران باز خواهم گشت و شاه توران، افراسیاب ظالم، را نیز همچون کیکاووس از تخت پایین خواهم آورد و خود بر جایش خواهم نشست. آن گاه پدرم رستم و من ایران و توران، باختر و خاور را یکی خواهیم کرد و عادلانه بر تمام جهان حکم خواهیم راند.»

- چرا ما دوست داریم پدری مصمم و قوی داشته باشیم که به ما بگوید چه باید بکنیم و چه نکنیم؟ آیا دلیلش این است که تصمیم‌گیری درباره‌ی باید و نبایدها و اینکه چه چیزی اخلاقی و درست است، چه چیزی گناه و اشتباه، سخت است؟ یا اینکه همیشه به شنیدن اینکه گناهکار و خطاکار نیستیم نیاز داریم؟ آیا احساس نیاز به پدر همیشه وجود دارد یا پدر را فقط زمانی می‌خواهیم که ذهنمان مشوش، دنیایمان ویران و روحمان مکدّر است؟

فهرست مطالب کتاب صوتی