معرفی و دانلود کتاب خانه پرنور: داستان‌های رم

معرفی کتاب خانه پرنور: داستان‌های رم

شهر رم با جاذبه‌های بی‌شمارش، این بار در کتاب خانه پرنور تبدیل به قهرمانی منحصر به فرد شده که در هر داستان وجه تازه‌ای از خود را نشان می‌دهد. جومپا لاهیری در این مجموعه داستان با محوریت قرار دادن رم به‌عنوان محل اصلی وقوع داستان، تصویری دلنشین و زیبا از این شهر ارائه کرده است. تصویری که گاه از دید یک بومی و گاه از نگاه یک مهاجر روایت می‌شود.

درباره‌ی کتاب خانه پرنور

پل‌ها، غذاهای جالب و کلیساهای باشکوه، تنها بخشی از قاب‌های زیبایی را تشکیل می‌دهند که جومپا لاهیری (Jhumpa Lahiri) در کتاب خانه پرنور (Racconti romani) پیش چشم‌مان تصویر می‌کند. این کتاب دربردارنده‌ی نه داستان کوتاه درمورد آدم‌هایی است که شهر زیبای رم را برای ماجراجویی‌های آرام خود انتخاب کرده‌ و به آن «خانه» می‌گویند؛ یا تنها آمده‌اند سری به خانه‌هایش بزنند و بروند. در این مجموعه داستان با روایات تلخ و شیرین گوناگونی همراه می‌شویم که هرکدام تکه‌ای از شهر پرماجرای رم را به نمایش گذاشته و مثل پازلی درهم در گوشه‌ی ذهنمان شکل می‌گیرند. جومپا لاهیری در این کتاب با ادغام فضاهای شهری و رویدادهای به ظاهر ساده‌ی زندگی، ارتباطی پیچیده و جذاب میان شهر و آدم‌ها ایجاد می‌کند که دو نیمه‌ی تاریک و روشنش به یک اندازه بر جان می‌نشینند و اثر خود را می‌گذارند.

شاید بتوان گفت شخصیت محوری کتاب خانه پرنور رم است؛ رم زیبا با بناهای تاریخی، پل پونته میلویو، فضاهای روستایی و آشوب شهری، هویتی ویژه به خود گرفته که با آدم‌های هر داستان، همنشینی و مدارا می‌کند؛ و گاهی هم آن‌ها را از خودش متنفر می‌سازد. در یکی از داستان‌های این مجموعه به نام «مرز» با روایت دختری همراه می‌شویم که راهنمای گردشگران در یک کلبه‌ی کوچک واقع در یکی از ییلاقات رم است. توصیفات دقیق و شاعرانه‌ای که نویسنده در این کتاب به کار برده، حال‌و‌هوای یک پیکنیک خانوادگی خاطره‌انگیز را به‌زیبایی منتقل کرده و خواننده را به جهانی نرم و رنگارنگ با میوه‌های خوشمزه، بوی گیاه و صدای دام‌ها دعوت می‌کند. در داستان دیگری به نام «بازگشت»، در یک دیدار دوستانه با دو زن که زندگی و مشکلات متفاوتی از هم دارند، همراه می‌شویم و از گذرگاه‌های پررمز و راز شهر عبور می‌کنیم. جومپا لاهیری در این داستان به ترسیم دو چهره‌ی متفاوت از رم پرداخته که مفهوم خانه را به چالش می‌کشاند. شهری که برای یکی خانه و برای دیگری اقامتگاهی موقت است، از پتانسیل‌های دراماتیک بسیاری برخوردار است که نویسنده توانسته به‌خوبی از آن بهره ببرد.

معنای زندگی، مهاجرت و تبعید، از مفاهیم اصلی مورد تأکید در داستان‌های کتاب خانه پرنور بوده که با زبانی دلنشین و روایاتی ساده از روزمرگی آدم‌هایی عادی، نوشته و بسط داده شده‌اند. لاهیری در داستان آخر خود «دانته آلیگیری»، به طرزی استعاری ماجرای قهرمان داستان را با دانته شاعر پرآوازه‌ی فلورانسی پیوند می‌زند و از روابط پیچیده‌ای سخن می‌گوید که گاهی بی آنکه انسان‌ها کنترلی بر آن‌ها داشته باشند، میان‌شان شکل می‌گیرد. «مهمانی‌های پ»، «پله‌ها»، «بسته پستی»، «مراسم» و «یادداشت‌ها» از دیگر داستان‌های کتاب پیش رو هستند. اگر به دنبال داستان‌هایی خوش پرداخت با حال‌‌وهوای بی‌بدیل شهر رم هستید، مطالعه‌ی این کتاب را از دست ندهید.

این کتاب توسط محمدرضا جوانیان ترجمه شده و به همت انتشارات نون در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب خانه پرنور برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی اثر پیش رو به علاقه‌مندان داستان‌های کوتاه خارجی و ادبیات ایتالیا توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب خانه پرنور: داستان‌های رم می‌خوانیم

برخلاف دیگر مهمانی‌های خانوادگی در تعطیلات زمستانی که پر است از کار و خستگی، جشن تولد پ که می‌شد بعد از کریسمس، یک دورهمی غیرقابل پیش‌بینی، بی‌دردسر و سبک بود. همیشه با اشتیاق منتظر شلوغی و هیاهوی خانه و قابلمه‌ای درحال قل‌قل کردن بودم. خانم‌هایی که هوششان را در انتخاب لباس نشان داده بودند، همیشه آماده بودند بروند به آشپزخانه و به صاحب‌خانه کمک کنند. صبر می‌کردم چند گیلاس اول پروسِکو قبل از ناهار تأثیرش را بگذارد و ناخنکی می‌زدم به پیش‌غذاهای مختلف. بعد بدم نمی‌آمد بروم در ایوان و کنار بقیه‌ی مهمان‌ها هوایی بخورم، سیگاری بکشم و درباره‌ی فوتبال بچه‌ها که بی‌مزاحمت برای خودشان بازی می‌کردند، گپی بزنم.

به‌خاطر تعداد مهمان‌ها که بعضیشان یکدیگر را خیلی خوب می‌شناختند و بعضی را هم اصلاً نمی‌شناختند، جوّ مهمانی پ گرم بود؛ ولی نه خیلی خودمانی. دو گروه آدم مختلف آن جا بودند؛ مثل دو موج اقیانوس که همدیگر را قطع می‌کنند، یک شکل متقارن به وجود می‌آورند و لحظه‌ای بعد هم را خنثی می‌کنند. یک طرف افرادی بودند مثل زنم و من، دوستان قدیمی پ و شوهرانشان که هر سال می‌آمدند. در طرف دیگر خارجی‌هایی بودند که فقط چند سال می‌آمدند یا بعضیشان فقط یک سال و دیگر خبری ازشان نمی‌شد.

این گروه از کشورهای دیگری به اینجا می‌آمدند؛ برای کار، عشق‌و‌عاشقی، تغییر فضا یا به‌دلایل اسرارآمیز دیگر. این جماعت کوچ‌نشین توجه من را به خودشان جلب می‌کردند؛ می‌توانستند نمونه‌ای باشند برای داستان‌های بعدی‌ام. از آن نوع آدم‌هایی بودند که فقط توی خانه‌ی پ شانسش را داشتم چشمم بهشان بخورد و راحت مشاهده‌شان کنم. در یک ‌چشم‌به‌هم‌زدن می‌توانستند کل کشور ما را ببینند، آخرهفته‌ها بروند سمت شهرهای کوچکمان، در فوریه اسکی کنند روی کوه‌هایمان و در ژوئیه شنا کنند توی دریاهای بلوریمان. زبان ما را بگویی‌نگویی بلد بودند، با غذاها خودشان را سازگار می‌کردند و هرج‌و‌مرج روزانه برایشان قابل قبول بود. یک‌شبه تبدیل می‌شدند به نیمچه‌متخصص‌هایی درباره‌ی وقایع تاریخی که ما در بچگی توی مدرسه حفظ و بعد همه را فراموش کرده بودیم...

فهرست مطالب کتاب

بخش اول
مرز
بازگشت
مهمانی‌های پ
بخش دوم
پله‌ها
بخش سوم
بسته پستی
مراسم
یادداشت‌ها
دانته آلیگیری