معرفی و دانلود کتاب سرباز ناساز

معرفی کتاب سرباز ناساز

کتاب سرباز ناساز به قلم ژیل مارشان، قصه‌ی مادری است که باور دارد پسرش هنوز زنده است. اثری است کاملاً ضدجنگ که نگاه متفاوتی به مقوله‌ی جنگ دارد. بر همگان آشکار است که جنگ فضایی مردانه و زمخت دارد ولی ژیل مارشان در این رمان، مادران و همسرانی را تصویر کرده که هر کاری می‌کنند تا هویت فرزندان سربازان مفقود یا کشته‌شده‌شان را حفظ کنند. سرباز ناساز نگرشی است موشکافانه به جنگ و عشق که همین موضوع باعث شده تا با استقبال زیادی روبه‌رو بشود.

درباره‌ی کتاب سرباز ناساز

اگرچه ژیل مارشان (Gilles Marchand) داستانی عاشقانه را در بحبوحه‌ی جنگ روایت می‌کند، ولی وقتی به بطن ماجرا پی می‌بریم، می‌بینیم که داستان راجع‌به سرنوشت تلخ افرادی است که درگیر جنگ بوده و هستند. راوی رمان سرباز ناساز (Le Soldat désaccordé) یکی از سربازان همین جنگ است که اوایل جنگ به‌خاطر قطع عضو به پشت خط مقدم اعزام می‌شود و سخت می‌کوشد که آدم مهمی باشد. او به بررسی پرونده‌ی سربازهای مفقودی می‌پردازد تا برای آن‌ها اعاده‌حیثیت کرده باشد. حال، پس از چند سال و پایان جنگ، راوی رمان توانسته است به‌خاطر تجربه‌ها و روابطی که داشته، کاروبار خوب و جالبی برای خودش دست‌وپا کند. کار او این است که به‌دنبال مفقودین جنگ بگردد بلکه با پیداکردن خبری از آن‌ها بتواند ذهن درگیر و آشفته‌ی خانواده‌شان را آرام کند و دلشان را از نگرانی برهاند. حال، مادر یکی از سربازها به نام امیل، ادعا دارد که پسرش به جنگ رفته و هرگز برنگشته و باور دارد که زنده است.

راوی شروع می‌کند به خواندن گزارشات جنگ، از این شهر به آن شهر می‌رود، کل کشور را زیر پایش می‌گذارد و از هرچیزی که فکر می‌کند می‌تواند به او سر نخ بدهد، استفاده می‌کند و در مسیر این تحقیقات متوجه می‌شود که مادر امیل رازی را از او پنهان نگه داشته است: امیل در نوجوانی عاشق دختری به اسم لوسیل می‌شود که از خانواده‌ی فقیری بوده است و برای همین مادر امیل او را تأیید نمی‌کند و ماجرای عشق و عاشقی این دو به کل فراموش می‌شود. امیل هر روز برای لوسی نامه می‌نوشت ولی این نامه‌ها هرگز به او نرسیدند. با تمام مشکلات جنگ و مصیبت‌هایی که جنگ می‌تواند به بار بیاورد، آتش عشق این دو هرگز فروکش نمی‌کند و به قوت خودش باقی می‌ماند.

ژیل مارشان در کتاب سرباز ناساز، برخلاف بیشتر رمان‌های ضدجنگ، از زندگی نکبت‌زده‌ی سربازها در سربازخانه‌ها و گِل‌مال شدنشان در جبهه‌های جنگ و روبه‌روشدنشان با جنازه‌های بی‌شمار و توپ و تانک نمی‌گوید. بلکه بیشتر راجع‌به احساساتی که مردم در طول جنگ و پس از آن تجربه می‌کنند، صحبت می‌کند. ژیل مارشان داستانی تلخ و اندوه‌بار و اضطرابی را که مردم در طول جنگ متحمل می‌شوند بسیار زنده و واضح توصیف کرده است و همین باعث شده همه‌چیز برای خواننده ملموس باشد.

نویسنده از هوش و خلاقیت سرشار خود استفاده کرده و راجع‌به سربازی معلول داستان‌سرایی کرده است و خواننده را قدم به قدم با او در مسیر واکاوی سربازان جنگ می‌برد. ژیل مارشان در کتاب سرباز ناساز خاطرات سربازانی را که جان به در برده‌اند، تعریف می‌کند تا وقایع اسف‌بار جنگ را شرح بدهد. یکی از موضوعاتی که نویسنده سعی دارد در این اثر و در کنار جنگ به خواننده نشان دهد، پایان‌ناپذیر بودن جنگ است. اثری که ژیل مارشان خلق کرده مملو از توصیفات و فضاسازی‌های ملموس و به شدت غمبار است و بعید است فردی که خود جنگ را به چشم دیده یا عزیزی را در این راه از دست داده باشد، با آن همذات‌پنداری نکند.

نویسنده در کتاب سرباز ناساز، کهنه سربازی را خلق کرده که همان ابتدای داستان مجروح می‌شود و دیگر نمی‌تواند در راه وطن بجنگد. اما شرایطی پیش پای او می‌گذارد تا از آن طریق بتواند دِین خود را به میهن خویش ادا کند و آن شرایط، همین ادعای مادرِ امیل درمورد پسر گمشده‌اش است. این موقعیت همانند نوری در دل تاریکی به زندگی راوی می‌تابد بلکه بتواند از احساس سردرگمی و گنگی بیرون بیاید. ازاین‌رو، زندگی این کهنه سرباز به‌کلی متحول می‌شود. در طول تحقیقات راوی رمان، به‌تدریج با وقوع جنگ جدیدی مواجه می‌شویم و این جنگ همان جنگی است که بشر را به سمت ویرانی‌های بیشتر می‌برد؛ این جنگ، جدال و مبارزه با عشق است. دقیقاً همان مصیبتی که زندگی و تقدیر امیل، سرباز مفقود رمان را دگرگون می‌کند.

وقتی عشق وارد جنگ، این پدیده‌ی مهیب و پلید می‌شود، راوی داستان را وامی‌دارد تا زندگی را با دید دیگری بنگرد. چنان‌که پیش‌تر گفته شد، توصیفات و تصویرسازی‌های ژیل مارشان عمیقاً قابل‌لمس است و خواننده به‌راحتی می‌تواند خود را وسط میدان جنگ و میان توپ و تانک تصور کند. ژیل مارشان همچنین، فلش‌بک‌های به‌جا و درستی را در رمانش استفاده کرده است که باعث شده تعلیق در اثرش بیشتر بشود و خواننده به‌سختی از خواندن دست بکشد.

این اثر خواندنی و ضدجنگ اکنون با ترجمه‌ی محمود گودرزی به یاری نشر خوب چاپ و روانه‌ی بازار شده است.

کتاب سرباز ناساز برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از طرف‌داران ادبیات ضدجنگ هستید و به داستان‌هایی درباره‌ی جنگ جهانی اول علاقه‌مندید که با ماجرایی عاشقانه درهم‌آمیخته باشد، بی‌شک از خواندن این اثر لذت خواهید برد.

در بخشی از کتاب سرباز ناساز می‌خوانیم

اودوکسی، آنا، لوسی. وقتش بود بزنم به دندۀ بالاتر تا نامزد ژوپلن را پیدا کنم.

به لطف برخی از آشنایانم در آلزاس بالاخره توانسته بودم نشانی پدر و مادر لوسی را گیر بیاورم. هنوز در مولسم زندگی می‌کردند، حدود سی‌کیلومتری غربِ استراسبورگ. مدتی طولانی در انتظار پاسخی از طرف آن‌ها نشسته بودم، به امید آنکه از سفری طولانی به آلزاس بپرهیزم. ازآنجاکه هرگز جوابی نیامده بود، مصمم شدم بروم آن جا گشتی بزنم.

رفتن به آلزاس همواره نوعی رویارویی با واقعیتی سخت پیچیده بود. بین کسانی که فرانسوی به دنیا آمده بودند و آن‌هایی که آلمانی متولد شده و با فرانسوی‌ها جنگیده بودند، بی‌شک فضاهایی به وجود می‌آمد که بوی باروت و دعواهای میکده‌ای‌ را می‌داد. اما اولین بار که آن جا رفتم، بهار 1919، انتظار داشتم با سرزمینی غرق در جشن و سرور مواجه شوم: هرچه بود ما چهار سال جنگیده بودیم تا وقار و آبرویشان را به آن‌ها برگردانیم. از قرار معلوم، حس عمومی این نبود. چون، اولاً، هیچ‌وقت وقارشان را از دست نداده بودند، ثانیاً، همه از اینکه فرانسوی شده‌اند خوشحال نبودند. بیشترشان قبل از هرچیز خودشان را آلزاسی حس می‌کردند. بماند که میان مردگان هر روستا، اکثرشان کسانی بودند که با گلوله‌های فرانسوی کشته شده بودند. بروید به یکی از بیوه‌های جنگ توضیح بدهید که این گلوله به‌خاطر هدف مقدسی بوده. «شوهرتان را کشته‌اند... اما، یک خبر خوب: شما دوباره فرانسوی شده‌اید، خانم!»

نباید فراموش کرد که 1914 آلزاس چهل‌وسه سال بود که جز قلمروی آلمان بود؛ همین‌طور رود موزل که موضوع بحث ما نیست. این مدت آن‌قدر طولانی بود که منطقه به رسوم آلمانی عادت کند. اگر حرف دستگاه‌های تبلیغات فرانسوی را باور می‌کردیم، اهالی آلزاس احساس کرده بودند فرانسوی‌اند و فقط به‌اجبار یونیفرم امپراتوری را پوشیده بودند. من ناچار بودم حقیقت را قبول کنم: قضیه پیچیده‌تر از این حرف‌ها بود. اکثر آلزاسی‌ها، اکثریت غالب کسانی که در سن جنگیدن بودند، آلمانی به دنیا آمده بودند.