معرفی و دانلود کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی

معرفی کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی

در کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی نوشته‌ی وندلین ون درانن، سامی و دوستانش به یک گالری هنری ‌می‌روند تا تابلو‌های نقاشی نفیسی را ببینند. در حین بازدید آن‌ها سارقی مسلح به آنجا می‌آید و چند تابلو را می‌دزدد، اما سامی مانع او می‌شود و شجاعانه اجازه نمی‌دهد تابلو‌ها را ببرد. البته حادثه‌ی اصلی هنوز اتفاق نیفتاده. پشت این سرقت، ماجرایی بزرگ و خطرناک در جریان است که این دختر باید آن را کشف کند.

درباره‌ی کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی

خانم کوزکوفسکی، معلم هنر مدرسه از بچه‌های کلاس می‌خواهد برای پروژه‌ی درسی‌شان با یک هنرمند صحبت کنند. او برای آن‌ها دو پیشنهاد دارد: یا به جشنواره‌ی رنسانس بروند یا از یک گالری هنری بازدید کنند. در آنجا آن‌ها با آثار هنری آشنا می‌شوند و می‌توانند بی‌پرده در مورد هنر اطلاعات کسب کنند. سامی برای رفتن به جشنواره نیاز به دعوت‌نامه دارد و کسی را نمی‌شناسد که این فرصت را به او بدهد. از طرفی هیچ گالری‌ای را هم نمی‌شناسد. او که ناامید شده به سراغ دوست پیرش، هادسون می‌رود تا با او درد دل کند. هادسون در روزنامه آگهی افتتاح نمایشگاه آثار نقاشی چند هنرمند را می‌بیند و از سامی می‌خواهد با او به گالری بیاید. کمی بعد سامی، هادسون و مادربزرگ با هم به این نمایشگاه ‌می‌روند. او که برای اولین‌بار پا به چنین محیطی گذاشته از سوژه‌ی نقاشی‌ها و قیمت اکثر تابلو‌ها متعجب می‌شود. در همین حین یک سارق مسلح وارد گالری شده و چند تابلو را برمی‌دارد و با خود می‌برد. سامی با رشادت پای این دزد را می‌گیرد و نمی‌گذارد تابلو‌ها را بدزدد. این دزدی ناتمام مانده ولی او می‌فهمد که اتفاق بزرگتری در آنجا در جریان است...

وندلین ون درانن (Wendelin Van Draanen) در داستان سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی (Sammy Keyes and the Art of Deception)، قهرمانش را به محیطی هنری می‌برد و درگیر بازی‌های خطرناک و پنهان آن می‌کند. سامی در آنجا نقاشی‌های سه هنرمند را ببینند که از تابلو‌های دو نقاش اصلاً خوشش نمی‌آید ولی با آثار هنرمند سوم که دایان نام دارد، ارتباط برقرار می‌کند. در این میان سارقی سر می‌رسد و تابلو‌های دایان را می‌دزدد. این سرقت ناکام می‌ماند اما باعث می‌شود سامی متوجه شود که این دزدی چندان عادی نبوده و با عقل جور در نمی‌آید. او خیلی زود می‌فهمد که دنیای هنر برخلاف انتظارش چندان پاک و بی‌آلایش نیست و اتفاقات خطرناکی در آن رخ می‌دهد.

رمان سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی مثل دیگر قسمت‌های این مجموعه پر از راز و تعلیق است. وندلین ون درانن این معما‌ها را با کمدی خاص خود ترکیب کرده و به داستانی پرکشش رسیده. مطابق انتظار، او در لایه‌های عمیق‌تر داستانش مفاهیم مهم‌تری را مطرح می‌کند؛ مثل اینکه هنر اساساً چیست و چه مفهومی دارد. و فریب‌کاری چگونه اتفاق می‌افتد. نکته‌ی جذاب‌تر درباره‌ی این کتاب این است که سامی با مادربزرگش همراه است و این دو با هم ماجراجویی می‌کنند.

کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی را کتایون صداقت برای انتشارات کتاب کوله پشتی ترجمه کرده است.

درباره‌ی مجموعه‌ی سامی کیز

سامی کیز، مجموعه‌ی کتاب‌هایی معمایی و کارآگاهی از وندلین ون درانن هستند که حول شخصیتی به نام سامی می‌گردند. سامی دختری نوجوان و ماجراجوست که مادرش او را ترک کرده و حالا مجبور است با مادربزرگش در خانه‌ی سالمندان زندگی کند. او در هر یک از کتاب‌های این مجموعه با اتفاقاتی مرموز و پرهیجان روبه‌رو می‌شود که باید آن‌ها را حل کند. این مجموعه‌ی خواندنی نوجوان، متشکل از 18 کتاب است که حدفاصل سال‌های 1997 تا 2014 منتشر شده‌اند.

نکوداشت‌های کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی

• یک رمان پلیسی سریع. (Kirkus Reviews)
• سامی دختری عصیانگر، شجاع و بامزه است. یک کارآگاه درجه یک. (سو گرفتون، نویسنده)
• سامی موفق‌ترین کارگاه کودکی است تا به حال در تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ظهور کرده! (Midwest Children's Book Review)

کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به نوجوانانی که به داستان‌های پلیسی و هیجان‌انگیز علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود. همین‌طور طرفداران سامی کیز هم نباید ماجراجویی‌های این قسمت او را از دست بدهند.

در بخشی از کتاب سامی کیز 8: سامی کیز و هنر دغل بازی می‌خوانیم

دزدکی پایین آمدن از پنج‌طبقه پله‌ی اضطراری در روز روشن با شلوار جین و پلیور به اندازه‌ی کافی سخت است. اما با پیراهن‌های قرمز و بنفش پف‌دارمان، قطعاً شبیه دوتا بالون بودیم که روی سانتامارتینا فرود می‌آمدیم. کل راهی که پای ‌پیاده به سمت محوطه‌ی جشنواره می‌رفتیم، مردم بوق‌ می‌زدند و از شیشه‌ی ماشینشان برایمان سوت و فریاد می‌زدند. آن‌ها واقعاً ما را مسخره نمی‌کردند و به نظر می‌رسید ماریسا خوشش هم می‌آمد. برایشان دست تکان می‌داد و حتی یک‌بار ادای احترام کرد، ولی من مرتب نگران بودم که نکند کسی از بچه‌های مدرسه ما را ببیند. یکی مثل هدر.

بعد به محوطه‌ی جشنواره رسیدیم، و ناگهان دیدیم همه لباس‌های عجیب‌و‌غریب پوشیده‌اند. مردی جلوتر از ما در ورودی ‌گردان بود که شلوار سه‌ربع زرد و مشکی با چکمه‌های بلند و سیاه به پا داشت. پیراهن سبز و طلایی‌اش در قسمت شانه‌ها پهن و دور کمر با کمربند بسته شده بود. یقه‌ی آکاردئونی بسیار پهنی داشت، خنجری از کمربندش آویزان و کلاهی با یک پَر زینتی سرش گذاشته بود. منظورم بزرگ‌ترین و پف‌دار‌ترین پر سفیدی بود که تا حالا دیده بودم. زنی که همراهش بود پیراهن طلایی به تن داشت که پرزرق‌و‌برق‌تر از مال ما بود. دامنِ کاملاً پف‌کرده که در قسمت پایین گشادتر شده، و قسمت بالا‌تنه را با بند خیلی محکم بسته بود. او شبیه یک زنگ شام غول‌پیکر به نظر می‌رسید که منتظر نواخته شدن بود. وقتی داخل رفتیم، دیگر کمتر احساس عجیب‌وغریب بودن می‌کردم. منظورم این است که ما به دوران گذشته رفته بودیم! طولی نکشید که فراموش کردم در سانتامارتینایم. همه‌جا پر از چادر بود. البته نه آن چادرهای سفری. سایبان‌های سفیدی که پرچم‌های سه‌گوش کوچک و درخشان بالایشان قرار داشت. هرجا را که نگاه می‌کردی پر از کاه بود. آن‌ها را یا روی زمین پخش کرده بودند یا به شکل مکعب‌های فشرده، مثل دیوار روی هم چیده بودند؛ همه‌جا. خیلی سروصدا بود. ولی نه مثل صدای همهمه‌ی صحبت مردم، بلکه صدا‌های تک‌به‌تک آدم‌ها بود. صداهای بلند. اول به زبانی که می‌شناختم همدیگر را صدا می‌کردند، اما بعد دیگر متوجه نشدم.