معرفی و دانلود کتاب دریاچه

معرفی کتاب دریاچه

کتاب دریاچه به قلم بنانا یوشیموتو نوشته شده و اثری است که توانسته در سال 2011 نامزد نهایی جایزه‌ی من‌آسیا شود. این کتاب خواندنی سرگذشت زنی ژاپنی را روایت می‌کند که در پی مرگ مادرش، تصمیم می‌گیرد به توکیو مهاجرت کند، بدون آنکه بداند چه اتفاقات عجیبی در انتظار او هستند.

درباره‌ی کتاب دریاچه

کتاب دریاچه (The Lake) نوشته‌ی بنانا یوشیموتو (Banana Yoshimoto)، نویسنده‌ی ژاپنی است، این کتاب داستان زندگی زن جوانی به نام چی‌هیرو است که به‌تازگی مادرش را از دست داده. چی‌هیرو بعد از مرگ مادرش با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده و بزرگ‌ترین آن ناتوانی او برای کنار آمدن با این فقدان است. بنابراین تصمیم می‌گیرد محل زندگی خود را ترک کند تا از تمام آن خاطره‌ها دور شود.

او به توکیو مهاجرت می‌کند و به عنوان یک گرافیست در این شهر مشغول به کار می‌شود، اما روزها و ساعت‌ها از پنجره‌ی دفترش به بیرون زل می‌زند و بعد از مدتی متوجه می‌شود که هدف نگاه‌های او مردی در آن‌سوی خیابان است! چی‌هیرو پس از مدتی تصمیم می‌گرد تا با مرد غریبه بیشتر آشنا شود. آن دو ساعاتی را با هم سپری می‌کنند و رابطه‌ی نه‌چندان پایداری میان آنان شکل می‌گیرد. چی‌هیرو کم‌کم با کمک دوستان مرد، که ناکاجیما نام دارد متوجه می‌شود که او با مشکلات روحی بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کند و احتمالا دلیل این اتفاق ریشه در گرایش او به مذهبی عجیب‌وغریب در دوران کودکی و اتفاقاتیست که تجربه کرده است. این حقیقت، چالش دیگری را پیش پای زن می‌گذارد و او را با حوادث عجیبی مواجه می‌کند که با یک عشق کم‌رمق اما مستمر همراه می‌شود. کتاب دریاچه را مژگان رنجبر به زبان فارسی برگردانده است.

نکوداشت‌های کتاب دریاچه

• کتاب دریاچه را می‌توان قوی‌ترین اثر بنانا یوشیموتو دانست. (برانز و نوبل)
• رمانی زیبا، مرموز و امیدوارکننده. (بوک‌لیست)
• دستاوردی شگفت‌انگیز درباره‌ی قدرت خوشبخت‌کننده‌ی عشق. (آمازون)
• با خواندن دریاچه تازه متوجه می‌شوید که یک داستان عاشقانه بی‌نظیر و متفاوت چگونه است. (نیویورک تایمز)
• یک اثر قابل لمس! (میامی هرالد)

کتاب دریاچه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از طرفداران و خوانندگان ادبیات ژاپنی هستید، کتاب دریاچه را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

با بنانا یوشیموتو بیشتر آشنا شویم

بنانا یوشیموتو در سال 1964 به دنیا آمده است. وی نام بنانا را به عنوان اسم مستعار انتخاب کرده و نام حقیقی او ماهوکو است. یوشیموتو در رشته‌ی ادبیات دانشگاه نیهون تحصیل کرده و در حال حاضر به کار نویسندگی اشتغال دارد. کتاب‌های او امروزه در سراسر جهان خوانده می‌شوند و به زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، انگلیسی و... ترجمه شده‌اند. کتاب‌هایی همچون آشپزخانه، خداحافظ تسوگومی و سرسخت، کم‌بخت از این نویسنده به فارسی ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب دریاچه می‌خوانیم

تصورش سخت است، این را می‌دانم، اما ناکاجیما فضای خاصی در اطراف خود داشت که باعث می‌شد پذیرش هر چیزی آسان شود و وقتی که من از بودن در آن فضا لذت می‌بردم، حتی عجیب‌وغریب‌ترین چیزها هم به‌نظر کاملاً عادی می‌آمد. به عنوان مثال، بعد از اینکه من شروع به وقت‌گذرانی با ناکاجیما کردم، برای اولین بار در زندگی‌ام به روشنی متوجه شیوه‌ای شدم که همیشه با آن به دنیا نگاه می‌کردم و اینکه آینده را چگونه می‌خواستم ببینم. دلیلش این بود که او فرد بسیار ثابت‌قدمی بود. تمام مسائلی که می‌گذاشتم به خاطرشان به سرعت، و روز به روز تغییر عقیده بدهم، تمام اوقاتی را که تلاش کرده بودم تا خودم را راضی به چیزی بکنم که نبودم، به این منظور که ضربات کوچک ناشی از هوشیاری را تسکین دهم؛ افکار تلخ راجع به روابط والدینم، یا مثلاً، چگونگی روشی که مادرم زندگی خود را می‌گذراند... تمام این‌ها را به وضوح دیدم. جایی در قلبم، همیشه حس بدی راجع به ناتوانی‌ام در همدردی با مادرم داشتم، کسی که با روش آبکی و نیم‌بند مخصوص به خود سعی کرده بود تا خودش را با اجتماع تطبیق دهد، و همان جور ماند تا اینکه مرد.

البته که باید با او همدردی کرد؛ او ضعیف بود، او فقط یک انسان بود. آنجا در بیرون شهر، مردم به همان سرسختی نیستند که در شهر هستند. با تنها زندگی کردن در توکیو، همان‌گونه که من الان انجامش می‌دهم، دارم این موضوع را فراموش می‌کنم، اما در حومه‌ی شهر ارتباطات اجتماعی هنوز اهمیت دارند، و این دنیایی است که مادرم به آن تعلق داشت... به خود گفته بودم، می‌بینی چقدر خودخواه هستی؟ باید این را تغییر دهی. و این را باور کرده بودم. اما بعد از اینکه با ناکاجیما آشنا شدم و دیدم که چگونه او در بحر هر روز فرو می‌رود، اگرچه تنها با انجام حداقل ممکن و تنها با انجام دادن آنچه دوست ‌داشت، متوجه شدم که من هم درست مثل مادرم بودم؛ روشی که او تلاش می‌کرد تا همانی باشد که دیگران از او می‌خواستند، چون از متفاوت بودن می‌ترسید. من هم همان انگیزه‌ی تملق‌گویی را داشتم.