معرفی و دانلود کتاب از غبار بپرس

معرفی کتاب از غبار بپرس

کتاب از غبار بپرس یکی از آثار شاخص ادبیات آمریکای قرن بیستم است که توسط نویسنده‌ای با استعداد و سرشناس یعنی جان فانته، نوشته شده. این رمان در سال 1939 منتشر شد و به‌عنوان یکی از بهترین آثار ادبی در سبک رئالیسم آمریکایی شناخته می‌شود. این رمانْ روایتگر زندگی آرتورو باندینی، نویسنده‌ی جوان و ایتالیایی- آمریکایی است که در هتلی محقر در لس‌آنجلس دهه‌ی 1930 زندگی می‌کند و با مشکلات مالی و درونی بسیاری دست به گریبان است .

درباره‌ی کتاب از غبار بپرس

آرتورو باندینی شخصیت اصلی داستان کتاب از غبار بپرس (Ask The Dust) اثر جان فانته (John Fante) است که با امید و آرزوهای بزرگ به لس‌آنجلس آمده تا نویسنده‌ای موفق شود. او با وجود فقر و دشواری‌های فراوان، با اشتیاق و پشتکار سعی می‌کند تا اولین داستان‌های خود را منتشر کند. در این میان، آرتورو با زنی به نام کامیلا لوپز، پیشخدمتی مکزیکی، آشنا می‌شود که به مرور قلب و ذهنش را تسخیر می‌کند. کامیلا زنی زیبا، اما ناپایدار و متزلزل است که رابطه‌ای پیچیده و پرتنش با آرتورو آغاز می‌کند. این رابطه‌ی عشق- نفرت، به تدریج آن‌ها را به سوی جنون و سقوط می‌کشاند.

سبک نگارش جان فانته در این کتاب ترکیبی از رئالیسم سخت و احساسات نرم و لطیف است. او با توانایی شگفت‌انگیزش در استفاده از زبان و تصویرسازی‌های زنده، توانسته است فضای تاریک و خشن لس‌آنجلس دهه‌ی 1930 را به تصویر بکشد. فانته در کتاب از غبار بپرس با نگاهی بی‌پرده و تلخ به زندگی، از دشواری‌های انسان مدرن، کشمکش‌های درونی او و تلاش برای بقا در شرایط سخت سخن می‌گوید. او بدون هیچ رودربایستی‌ای به توصیف زشتی‌ها می‌پردازد، اما در عین حال، عشق و زیبایی را نیز با ظرافتی خاص به تصویر می‌کشد. این رمان ترکیبی است از طنز تلخ، رئالیسم اجتماعی و روانکاوی.

چارلز بوکوفسکی، نویسنده‌ی مشهور آمریکایی، در مقدمه‌ی کتاب از غبار بپرس می‌نویسد: "فانته خدای من بود." این جمله نشان از تأثیر عمیق جان فانته بر نویسندگان پس از خود دارد. بوکوفسکی با الهام از سبک و نگرش فانته، آثار بسیاری خلق کرد که سبک و سیاق مشابهی با کتاب از غبار بپرس دارند.

این کتاب اگرچه در زمان انتشارش مورد توجه بسیاری قرار نگرفت، اما با گذشت زمان به یکی از آثار کلاسیک ادبیات آمریکا تبدیل شد و اکنون به‌عنوان یکی از شاهکارهای فراموش‌نشدنی ادبیات جهان شناخته می‌شود. کتاب از غبار بپرس که توسط محمدرضا شکاری در نشر افق منتشر شده با زبانی ساده و روان، اما بسیار تاثیرگذار، داستان عشق، شکست و امید را روایت می‌کند. اگر به دنبال کتابی هستید که شما را به فکر وادار کرده و دنیای جدیدی را به شما معرفی کند، رمان از غبار بپرس انتخاب مناسبی برای شما خواهد بود.

نکوداشت‌های کتاب از غبار بپرس

• امروزه کتاب از غبار بپرس به‌طور گسترده به‌عنوان یکی آثار کلاسیک ادبیات آمریکا شناخته می‌شود؛ بسیاری آن را به‌عنوان بهترین رمانی که تاکنون درباره‌ی لس آنجلس نوشته شده معرفی کرده‌اند. (مجله‌ی گاردین)
• بلافاصله کتاب از غبار بپرس نه تنها به کتاب مورد علاقه‌ام تبدیل شد، بلکه آرزوی نویسنده شدن را هم در من پرورش داد؛ نویسنده‌ای مثل آرتورو بندینی و جان فانته. (Los Angeles Review of Books)

اقتباس سینمایی از کتاب از غبار بپرس

فیلمی با همین نام در سال 2006 توسط رابرت تاون ساخته شد و بازیگرانی نظیر سلما هایک و کالین فارل در آن به ایفای نقش پیدراختند.

کتاب از غبار بپرس برای چه کسانی مناسب است؟

از غبار بپرس کتابی است برای علاقه‌مندان به ادبیات رئالیستی و داستان‌های پرتنش عاشقانه. همچنین این کتاب می‌تواند برای آن‌هایی که به نوشتن علاقه‌ دارند و رویای نویسندگی را در سر خود می‌پرورانند، بسیار لذت‌بخش باشد. این اثر با تصویرسازی‌های قدرتمند و روایت داستانی پر از احساسات متضاد، توانسته است جایگاهی ویژه در دل خوانندگان خود پیدا کند و هنوز هم به‌عنوان یکی از بهترین رمان‌های آمریکایی قرن بیستم خوانده می‌شود.

در بخشی از کتاب از غبار بپرس می‌خوانیم

روزهای خوب، روزهای فراوانی، صفحه پشت صفحه دست‌نویس؛ روزهای کامیابی، چیزی برای گفتن، داستان ورا ریوکن، صفحه‌ها تلنبار می‌شدند و من خوشحال بودم. روزهای شگفت‌انگیز، اجاره پرداخت شده بود، هنوز پنجاه دلار توی کیف پولم بود، تمام شبانه‌روز کاری نداشتم جز نوشتن و فکر کردن به نوشتن: آه، چه روزهای دلنشینی، شاهد رشدش بودن، نگرانش بودن، خودم، کتابم، کلماتم، شاید مهم، شاید جاودانه، اما باز مال خودم، آرتورو باندینی دست‌نیافتنی، که سخت سرگرم نوشتن اولین رمانش بود.

شبی از راه می‌رسد، چه کارش کنم، روحم خنک از حمام کلمات، پاهایم محکم روی زمین، بقیه چه می‌کنند، باقی آدم‌های دنیا؟ من می‌نشینم و به او نگاه می‌کنم، به کامیلا لوپز.

کار تمام بود. مثل قدیم‌ها، چشم‌هایمان دنبال همدیگر، اما او عوض شده بود، لاغرتر بود و صورتش ناخوش و دو لکه در گوشه‌های دهانش دیده می‌شدند. لبخندهای مؤدبانه. بهش انعام می‌دادم و او ازم تشکر می‌کرد. سکه‌های پنج‌سنتی توی گرامافون‌ها می‌انداختم و آهنگ‌های محبوبم را پخش می‌کردم. او سر کار نمی‌رقصید و دیگر مثل قدیم زیاد نگاهم نمی‌کرد. شاید به‌خاطر سمی بود: شاید دلش برای او تنگ شده بود.

ازش پرسیدم: «حالش چطوره؟»

شانه بالا انداخت: «فکر کنم خوبه.»

«نمی‌ری دیدنش؟»

«اوه، چرا.»

«انگار حالت خوب نیست.»

«خوبم.»