معرفی و دانلود کتاب پردۀ حائل

معرفی کتاب پردۀ حائل

ایان مک یوون در کتاب پردۀ حائل اوج خلاقیت و چیره دستی‌اش را نشان می‌دهد. او که استادانه قلم می‌زند با رمان‌هایش جوایز متعددی را از آن خود کرده. راوی داستان، جنینی در شکم مادر است. جنین با درکی که از فضای پیرامون خود دارد، متوجه می‌شود که مادر و عمویش توطئه‌ای را علیه پدرش تدارک دیده‌اند...

هرچه زمان می‌گذرد، ترس و دلهره این جنین از آینده نامعلومش بیشتر می‌شود. او حتی می‌کوشد تا جایی که می‌تواند بر روند اتفاقات تاثیر بگذارد.

هر آنچه را می‌توان از یک رمان‌نویس انتظار داشت، یان مک یوون (Ian McEwan) یکجا دارد. خواندن کتاب‌های او لذت بخش است. سلیس و روان بودن نوشته‌هایش، چهره‌ای واقعی به شخصیت‌های داستانی‌اش می‌بخشد.

اوج ظرافت را در کتاب پردۀ حائل (Nutshell) می‌توان یافت؛ کتابی که نمی‌توانید از ادامه خواندنش صرف نظر کنید. فقط یک استاد واقعی می‌تواند در کتابی حدودا ۲۰۰ صفحه‌ای این همه ایده را گردهم بیاورد و سوال‌های بی‌پاسخ بسیاری در ذهن خواننده ایجاد کند.

یان مک‌ یوون، نویسنده انگلیسی خالق ۱۶ کتاب داستانی است. رمان «تاوان» او که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، جایزه انجمن ملی منتقدان کتاب و جایزه ادبی دبلیو. اچ. اسمیت را به دست آورد. «آمستردام» موفق به دریافت جایزه ادبی بوکر شد و «کودک زمان» نیز جایزه ویت‌برد را از آن خود کرد. مجله تایم او را در فهرست ۵۰ نویسنده بزرگ بریتانیا از ۱۹۴۵ به این سو قرار داده است.

در بخشی از کتاب پردۀ حائل می‌خوانیم:

اکنون به‌ طرزی وارونه داخل بدن یک زن هستم. دست به‌ سینه و صبور منتظرم. از خودم می‌پرسم، اینجا کجاست؟ چه سرنوشتی در انتظار من است؟ وقتی مدتی را که آزادانه در این کیسه نیمه‌ شفاف معلق بودم به یاد می‌آورم، چشم‌هایم را با حسرت می‌بندم. آن‌ موقع در حباب افکارم در این اقیانوس شخصی غوطه‌ ور بودم، انگار داشتم با حرکت آهسته پشتک می‌زدم و مرتب به دیواره اطرافم برخورد می‌کردم. صدای آدم‌هایی خبیث که در توطئه‌ای شرم‌آور دست داشتند، از آن سوی غشاء شنیده می‌شد؛ اگر چه این غشای شفاف صدای آن‌ها را کمی نامفهوم می‌کرد.

آن‌ موقع کوچک‌تر بودم و آسوده‌ خاطر. حالا کاملاً وارونه شده‌ و جا برای حرکت ندارم، زانوهایم را به شکمم چسبانده‌ام، ذهنم کاملاً مشغول است و سرم را هم نمی‌توانم تکان دهم. چاره‌ای نیست، تمام‌ مدت گوشم را به دیواره این غشاء چسبانده‌ام و گوش می‌دهم و در ذهنم یادداشت بر می‌دارم. خلاصه کلام: آشفته‌ خاطرم. در لابه‌لای گپ‌های دوستانه، قصد و نیتی مرگبار به گوشم می‌رسد. از آنچه در جهان خارج منتظرم است و می‌تواند مرا هم درگیر کند می‌ترسم.

غرق مسائل انتزاعی هستم و تنها چیزی که به تصوراتم در مورد جهان شکل می‌دهد، روابط فزاینده میان این مسائل انتزاعی است. به عنوان مثال، وقتی کلمه «آبی» را که هرگز ندیده‌ام می‌شنوم، ذهنم به سمت رویدادی می‌رود که احتمالاً به «سبز» نزدیک است. البته باید بگویم که سبز را هم هیچ‌ وقت ندیده‌ام. من خود را آدمی مظلوم می‌دانم که درگیر مسائلی چون بار مسئولیت و وفاداری نیست...