معرفی و دانلود کتاب همه چیز از هم می‌پاشد

معرفی کتاب همه چیز از هم می‌پاشد

کتاب همه چیز فرو می‌پاشد نوشتۀ چینوا اچه بی، روشن‌گرانه‌ترین و جاودان‌ترین شرح از زندگی مدرن در آفریقا است و تجربه‌ای بسیار واقعی و تأثیرگذار از دنیایی بی‌رحم را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد.

همه چیز از هم می‌پاشد (Things fall apart) عمده‌ترین کتاب در مدارس افریقاست، به شکلی فراگیر کشورهای انگلیسی‌ زبان آن را می‌خوانند و دارای خصوصیات اصلی یک رمان به زبان انگلیسی است. این کتاب یکی از اولین رمان‌های افریقایی است که به زبان انگلیسی نوشته شده و از تحسین منتقدانه‌ی جهانی برخوردار است؛ همچنین عنوان رمان برگرفته از شعر «ویلیام باتلریتس» است به نام «آینده‌ی بعدی».

کتاب همه چیز از هم می‌پاشد به بیش از پنجاه زبان ترجمه شده و بیش از هشت میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به‌فروش رسیده است. این اثر توانست جایزه بین‌المللی "من بوکر" و جایزه ملی نیجریه را به دست آورد و همچنین نامزد دریافت جایزه نوبل در سال 2009 نیز شد.

رمان، زندگی اُکنکُووُ، قهرمان کشتی در یوموفیا، یکی از نُه روستای تخیلی نیجریه را به تصویر می‌کشد که قوم ایگبو در آن سکونت دارد. کتاب همچنین سه همسر، فرزندان، و تأثیرات استعمار انگلستان و میسیون‌های مذهبی مسیحی بر سنت‌های قبیله‌ای ایگبو را در اواخر قرن نوزدهم در کانون توجه خود قرار می‌دهد.

در این اثر به خوبی نشان داده شده که مسیونرهای مسیحی چگونه با عنوان تبلیغ دین مسیح وارد این کشورها می‌شدند، در حالی که اهداف دیگری داشتند و با عنوان توسعه تمدن کارهای دیگری می‌کردند که اثرات منفی هم به دنبال داشت و یکی از این تاثیرات بروز فرهنگ تضاد و دوگانگی فرهنگی بود.

بعد از رمان همه چیز از هم می‌پاشد، رمان‌های دیگر آسایشی نیست (1960) و پیکان خدا (1964) منتشر شدند. چینوا اچه بی (Chinua Achebe) می‌گوید دو رمان بعدی او، مرد مردمی (1966) و تپه مورچه‌های ساوانا (1987)، گرچه ویژگی‌های اسلاف او را به تصویر نمی‌کشند و در زمره‌ی داستان‌های تخیلی افریقا قرار دارند، جانشینان معنوی رمان‌های پیشین او در وقایع‌نگاری تاریخ افریقا هم هستند.

در بخشی از کتاب همه چیز از هم می‌پاشد می‌خوانیم:

اُکنکوُو در نُه روستا و حتی روستاهای دورتر هم شهرت داشت؛ شهرت او ناشی از پیروزی‌های شخصی او بود. در هجده‌ سالگی با شکست دادن آمالینز گربه برای روستا افتخار آورده بود.

آمالینز کشتی‌گیر بزرگی بود و هفت سال بود که از روستای یوموفیا گرفته تا دهکده‌ی اِمباینو هیچ کس نتوانسته بود او را شکست دهد. به او گربه می‌گفتند چون هرگز پشتش به زمین نمی‌خورد. اُکنکوُو چنین مردی را شکست داده بود. او را در مبارزه‌ای که سالخوردگان می‌گفتند از زمانی که بنیان‌گذار شهر آن‌ها، هفت روز و هفت شب روح طبیعت وحش را به خدمت گرفت سخت‌ترین مبارزه بوده است، شکست داده بود.

طبل‌ها می‌کوبیدند و فلوت‌ها می‌نواختند و تماشاچی‌ها نفسشان در نمی‌آمد. آمالینز استادی مکار و حیله‌گر بود، اما اُکنکوُو مانند ماهی توی آب از دست‌های او می‌لغزید. عصب و ماهیچه‌ی دست‌ها و پشت و ران‌های آن‌ها برجسته شده و بیرون زده بود و آدم فکر می‌کرد به همین زودی کش می‌آیند و پاره می‌شوند. سرانجام اُکنکوُو گربه را زمین زد.

این اتفاق سال‌ها پیش افتاده بود، بیست سال شاید هم بیشتر، طی این مدت شهرت اُکنکوُو مانند آتش بوته‌زار در باد هرمتن گسترش یافته بود. او مردی قد بلند و تنومند بود و ابروان پرپشت و دماغ پهنش ظاهری جدی و خشن به او می‌داد. با صدایی بلند نفس می‌کشید؛ می‌گفتند وقتی خواب است، زن‌ها و بچه‌هایش که در اتاق‌های دیگر می‌خوابند صدای نفس‌های او را می‌شنوند. راه که می‌رفت پاشنه‌هایش را زمین نمی‌گذاشت، انگار روی فنر راه می‌رود و می‌خواهد روی کسی بجهد و اغلب هم این کار را می‌کرد. کمی لکنت زبان داشت و هر وقت عصبانی می‌شد و نمی‌توانست خوب حرف بزند مشت‌هایش را به کار می‌گرفت. حوصله‌ی آدم‌های بی‌حاصل را نداشت؛ حوصله‌ی پدرش را که اصلاً نداشت.