معرفی و دانلود کتاب محرومان پاریس و لندن

معرفی کتاب محرومان پاریس و لندن

کتاب محرومان پاریس و لندن اثر جورج اورول، تمام‌نما از آشفتگى‌هاى جامعه مدرن امروزى و بیانگر اوضاع نابسامان قشر فقیر و مستمند دنیاى غرب است که نشان مى‌دهد تا چه اندازه این طبقه زندگانى را به سختى و تنگدستى مى‌گذرانند.

کتاب شامل 38 فصل و از دو قسمت تشکیل یافته است. قسمت اول اوضاع داخلى و جریان امور هتل‌ها و رستوران‌هاى پاریس را تشریح مى‌نماید. جورج اورول که خود مدتى ظرفشوى یکى از همین هتل‌ها و رستوران‌ها بوده با قلم نقاد و موشکاف خود مطالب جالب توجه و در عین حال حیرت انگیزى درباره عدم رعایت بهداشت در این قبیل اماکن و همچنین طرز رفتار کارفرما با کارگران را بیان داشته است. دستمزد کم و کار زیاد و طاقت‌فرساى کارگران هتل به ویژه ظرفشوها واقعا تاسف‌آور و غم‌انگیز است.

قسمت دوم کتاب محرومان پاریس و لندن (Down And Out In Paris And London) مربوط به‌زندگانى پوچ و بى نتیجه آوارگان و خانه بدوشان لندن است که با داشتن نیرو مجبورند بدون اینکه هدفى داشته باشند مدام به ولگردى و دریوزگى بپردازند. هر شب در یک نوانخانه به‌سر ببرند و با تکه‌اى نان و مقدار کمى مارگارین که غذاى دائمى آن‌ها را تشکیل مى‌دهد قناعت کنند. محیط مسافرخانه‌ها و نوانخانه‌هاى لندن، خود داستان مفصلى دارد که تا خواننده آن را نخواند نمى‌تواند به اوضاع رقت‌بار این اماکن پى ببرد.

جورج اورول (George Orwell) با قلم شیواى خود تمام جزئیات مربوط به این دو قسمت را شرح مى‌دهد و از اوضاع زمان خود و اختلاف شدید طبقاتى که در میان مردم وجود داشته است انتقاد مى‌کند. در پایان نیز درباره بهبود وضع کارگران و ولگردان و سایر طبقات محروم اظهار نظر نموده و طرق مختلفى براى رفاه آنان ارائه مى‌نماید.

جورج اورول نام مستعار اریک آرتور بلر نویسنده، روزنامه‌نگار شهیر انگلیسی است که در کتاب‌های خود سعی کرده تا تصاویری از (پاد) آرمان شهرهای حکومت‌های وقت خود بخصوص روسیه و استالین را به نمایش گذاشته و در اصل این موضوع را بیان دارد که مقصود این حکومت‌ها در اصل "پاد آرمان شهر" است. جرج اورول در رمان‌هایش با اتخاذ دیدگاه منتقدانه آینده مطلب رهبران سیاسی و انقلابی را ترسیم کرده است.

در بخشی از محرومان پاریس و لندن می‌خوانیم:

همین که مطمئن شدیم ساحل رودخانه خلوت است و کسى ما را نمى‌بیند با سرعت به طرف در حمله کرده و وارد لباسشویى شدیم، در لباسشویى یک زن فرانسوى که مشغول اتوکشى بود گفت: آقایان روس‌ها در طبقه فوقانى حیاط هستند. پس از طى چند رشته پلکان تاریک بالاخره وارد اتاق روس‌ها شدیم، مرد قوى هیکلى که ظاهرى مطمئن داشت و موهاى سرش کم پشت بود بالاى پلکان ایستاده بود و با دیدن من با قیافه‌اى مظنون چیزهایى به زبان روسى گفت و با دست خود جلو مرا گرفت و مانع حرکتم شد. چون پاسخى ندادم اسم عبور را از من پرسید. من یکه‌اى خورده و توقف کردم زیرا اسم عبور را نمى‌دانستم. مجددا مرد روسى از من خواست تا اسم عبور را بگویم.