معرفی و دانلود کتاب صوتی سقوط

معرفی کتاب صوتی سقوط

کتاب صوتی سقوط رمانی کوتاه به قلم نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، آلبر کامو است. او در این واپسین داستانِ کامل خود، از زبان راوی‌ای که خود را قاضی تائب می‌نامد، با نگاهی تیز و بیانی صریح، پرده از بزرگ‌ترین چالش‌های فکری و معنویِ انسان مدرن برداشته است. جالب است بدانید که ژان پل سارتر سقوط را زیباترین و فهم‌ناشده‌ترین رمان کامو می‌دانست.

درباره کتاب صوتی سقوط:

سوزان سانتاگ (Susan Sontag) در مقاله‌ی درخشان خود درباره‌ی آلبر کامو (Albert Camus) در کتاب علیه تفسیر، نویسندگان را در تقسیم‌بندی‌ای جالب و طنزآلود، به دو گروه «شوهرها» و «معشوق‌ها» تقسیم می‌کند. آثار نویسندگان گروه نخست، ویژگی‌های یک شوهر ایده‌آل را در ذهن تداعی می‌کنند: متین، پیرو عقل سلیم، دارای منطق، برخوردار از زبانی «آقامنشانه»، در یک کلام: قابل اتکا و احترام‌برانگیز. نویسندگان گروه دوم اما، خصیصه‌های به کل متفاوتی دارند که زنان ابداً در یک شوهر نمی‌پسندند، اما اتفاقاً در یک «معشوق» آن را جذاب می‌یابند. ویژگی‌هایی چون هنجارگریزی، جنون‌آمیزی و پیشبینی‌ناپذیری، که در ادبیات می‌توانند در قالب زبان شکسته، عدول از قواعد و هنجارهای ادبی، زمان‌پریشی در روایت و ... نمود یابند. این دسته از نویسندگان اخیر، درست به سان یک معشوق جذاب و در عین حال خطرناک، مخاطب را به تجربه‌ی لذتی گناه‌آلوده وسوسه می‌کنند؛ لذتی که که کیفیت استثنایی‌‌اش، تمام آن عدول‌های تعمدی یا غیرتعمدی از اصول زبانی و ادبی‌ در کارهایشان را توجیه می‌نماید.

سانتاگ در ادامه‌ی بحث خود توضیح می‌دهد که ادبیات همواره در قبضه‌ی شوهر/نویسندگان قرار داشته، و شمار معشوق/نویسندگان اندک بوده است. این قاعده اما با شروع جریان موسوم به مدرنیسم به کل دگرگون می‌شود. به تعبیر او، جنون و پریشانی دو الهه‌ی ادبیات مدرن‌اند. مرور آثار نویسندگانی چون کافکا، جویس، بکت، پروست، وُلف و ...، چاره‌ای جز تصدیق این گفته باقی نمی‌گذارد. به زعم سانتاگ، درست در همین مرحله است که خصیصه‌ی متمایز آلبر کامو و آثارش رخ می‌نماید. چه، او از معدود شوهران ادبیات مدرن است. در مجموعه نوشته‌های به جامانده از این نویسنده‌ی فرانسوی‌زبان، که شامل انواع گوناگون ادبی از قبیل رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه، جستار، مقاله و یادداشت‌های روزانه می‌شوند، می‌توان همان صلابت فکری و به‌قاعدگیِ زبانی‌ را یافت که در آثار نویسندگانِ (به قول سانتاگ، شوهرِ) کلاسیکی چون فلوبر و تولستوی می‌بینیم.

با این همه، آثار کامو همان اندازه که یادآور قلم نویسندگان کلاسیک است، حاوی نشانه‌های زمانه‌ای که خود او در آن می‌زیست نیز می‌باشد. این را می‌توان از تأمل در مضامین مورد توجه این نویسنده یافت؛ مضامینی چون بی‌معناییِ غایی زندگی، فرو ریختن بنای ارزش‌های کهن، خودکشی و جنون و ... . تفاوت کامو با نویسندگان دیگری که آنها نیز به این مضامین پرداخته‌اند، تنها در نوع پرداخت است، که در کار کامو شکلی عقل‌گرایانه و اعتدال‌محور دارد؛ حال آنکه در کار غالب نویسندگان و متفکران سده‌ی بیستم اینگونه نیست.

کتاب سقوط (The Fall) به عنوان آخرین رمانِ کاملی که از کامو به انتشار رسید، مثال خوبی برای روشن شدن بحثی است که در فوق بدان پرداختیم. قهرمان (یا به تعبیر دقیق‌تر: ضدقهرمانِ) این اثر فردی است که خود را یک «قاضی تائب» می‌نامد. کل رمان را سخنان بی‌انقطاع او با فردی غریبه تشکیل می‌دهد که از سر اتفاق با او در رستورانی آشنا شده است. اما حرف حساب این قاضی تائب دقیقاً چیست؟ به عبارتی، چرا مخاطب باید وقت ارزشمند خود را صرف شنیدن مونولوگی طولانی کند، که ظاهراً فاقد هیجان و پیرنگی ترغیب‌کننده است؟ اصلاً آیا می‌توان چنین متنی را «رمان» نامید؟

در پاسخ به سوالاتی از این دست، باید گفت که اگرچه کتاب سقوط، مثلاً در مقایسه با بیگانه یا طاعون، خط داستانی ساده‌ای دارد، با این حال اثری به مراتب دشوارتر و به قول سارتر زیباتر از تمام دیگر کارهای نویسنده است. ضرورت مطالعه‌ی آن نیز در همین امر نهفته است. چه، می‌توان آن را کلید فهم تمام دستگاه فکری آلبر کامو دانست. از این منظر، سقوط فلسفی‌ترین رمان او نیز هست.

کتاب اگرچه حجمی کوتاه دارد، آکنده از مضامین و بحث‌های اساسی راجع به انسان مدرن و بحران‌های معنوی در زندگی اوست؛ با این حال، یک مضمون غلبه‌ای بی‌چون‌وچرا بر کل اثر دارد، و آن، مضمونِ «قضاوت» است. از این جهت، انتخاب شخصیتی که سابقاً قاضی بوده به عنوان راوی داستان، ابداً اتفاقی نیست. کامو در کتاب سقوط به خوبی نشان می‌دهد که انسان چه میل افراطی و حتی وحشیانه‌ای به قضاوت کردن، و از طرفی، چه ترس اساسی و بزرگی از «قضاوت شدن» دارد. در همین راستا او هنرنماییِ فرمی‌ای نیز کرده، و آن تمهیدی است که در روایت داستان با صیغه‌ی دوم شخص به کار بسته است؛ چنانچه در خواننده یا شنونده‌ی داستان این احساس را برمی‌انگیزد که چه بخواهد، چه نخواهد، خود نیز «قاضی»ای است نشسته بر مسندِ داوری.

با این حال، همانطور که گفتیم، «قضاوت» تنها مضمونِ رمان سقوط نیست. در این اثر بحث‌هایی بس اساسی درباره‌ی ماهیت انسان، میل توأمان او به نیکی و بدی، و قوت‌ها و ضعف‌های اخلاقی‌اش مطرح شده که می‌تواند برای هر مخاطبی جذاب، و البته چالش‌برانگیز باشد.

نکوداشت‌های کتاب صوتی سقوط:

- شاهکاری تیره‌وتار. (Artifice)
- اثری خیره‌کننده. (Kirkus Reviews)
- پژوهشی عمیق در ماهیت رذیلت‌های اخلاقی جامعه‌ی مدرن. (Barnes & Noble)

کتاب صوتی سقوط مناسب چه کسانی است؟

از علاقه‌مندان به ادبیات فرانسه و همچنین، از دوست‌داران داستان‌هایی با تم فلسفی، دعوت می‌کنیم تا شنونده‌ی رمان صوتی سقوط از آلبر کامو باشند.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده‌ی فرانسوی - الجزایری به سال 1913 به دنیا آمد و در چهار ژانویه‌ی 1960 از دنیا رفت. کامو کودکیِ نسبتاً دشواری را در الجزایر پشت سر گذاشت. او برخی از خاطرات این دوره از زندگی‌اش را بعدها در رمان آدم اول به شکلی هنرمندانه بیان نمود. زندگی ادبی‌اش در سنین جوانی و با کار روزنامه‌نگاری آغاز شد. گرایش‌های سیاسی‌اش نیز در همین دوره شروع به شکل گرفتن نمودند.

در یک نگاه کلی، نوشته‌های کامو را می‌توان به دو دسته‌ی «ادبی» و «نظری» تقسیم کرد؛ آثار نظری او شامل جستارها، مقالات و کتاب‌هایی با درونمایه‌‌های سیاسی، اجتماعی و فلسفی‌اند. برای نمونه، می‌توان به کتاب‌های «عصیانگر» و «افسانه‌ی سیزیف» اشاره کرد. آثار ادبی او شامل نمایشنامه‌ها و رمان‌های مشهوری چون «سوءتفاهم»، «بیگانه»، «کالیگولا» و... می‌شوند.

درباره‌ی زندگی و اندیشه‌ی کامو گفتنی بسی بیش از اینهاست. خصوصاً می‌توان مطالب بسیار جالب توجهی درباره‌ی دوران دوستی و بعدها دشمنی‌اش با ژان پل سارتر، دیگر نویسنده و فیلسوف اهل فرانسه بیان داشت. با این حال مجال اندک ما در نوشتار حاضر اجازه‌ی پرداختن به جزییاتی از این دست را نمی‌دهد؛ از سویی، زمانی که زندگینامه‌های درخشانی برای خواندن درباره‌ی کامو موجود است، چنینی کاری کمی بیهوده نیز می‌نماید. بنابراین مطلب را با نگاهی به بخش‌هایی از کتاب سقوط که در ادامه آمده، به پایان می‌بریم.

در بخشی از کتاب صوتی سقوط می‌شنویم:

در مورد خودم، همین الان می‌توانم حرف‌هایشان را بشنوم. «خودش را کشت چون طاقت نداشت.» دوست گرامی، امان از تخیل بی‌بضاعت این جماعت. گمان می‌برند انسان همواره به یک دلیل دست به خودکشی می‌زند، حال آنکه هیچ بعید نیست کسی دو دلیل برای خودکشی داشته باشد. افسوس، این مطلب در کله‌شان نمی‌رود.

پس چه فایده‌ای دارد آدم داوطلبانه بمیرد، یا خودش را فدا کند تا فلان تصویر و تصور را از خویش ارائه دهد؟ همین که مُردید از فرصت استفاده می‌کنند تا دلایل ابلهانه یا مبتذل به عملتان نسبت بدهند. دوست گرامی، آنان که در راه آرمان جان می‌بازند، یا فرسوده و فراموش می‌شوند، یا خلایق از آنها سوءاستفاده می‌کنند، اما محال است به نیتشان پی ببرند. از این گذشته، بهتر است حاشیه نروم و اصل موضوع را بگویم....

فهرست مطالب کتاب صوتی