معرفی و دانلود کتاب زنده‌تر از زندگی

معرفی کتاب زنده‌تر از زندگی

کریستین بوبن نویسنده‌ی مشهور فرانسوی در کتاب زنده‌تر از زندگی روایت‌گر یک تجربه عمیق عاطفی در رابطه با عشق به زنی‌ مرده است. در حقیقت اثر حاضر بعد از مرگ زن نوشته شده.

کریستین بوبن (Christian Bobin) در کتاب زنده‌تر از زندگی (La plus que vive)، داستانی بر مبنای خاطرات که در طول آن راوی قصه، روایت‌گر روزها و گذشته‌های خوش زندگی پیشین است را به تصویر می‌کشد. راوی مردی‌ست که همسر خود را از دست داده و به نوعی در این نوشته‌ها با او به گفت و گو می‌پردازد و با صمیمیت تمام از زندگی بی‌آلایش او یاد می‌کند، در واقع او از عشقی سخن می‌گوید که مرگ سبب نابودی آن نشده است.

کتاب با جمله‌ی کوبنده و طوفانی «واقعۀ مرگ همه چیز را در من درهم شکست. همه چیز غیر از قلب.» شروع می‌شود. این جمله‌ در آغاز کتاب باعث می‌شود مخاطب در همان اول متوجه شود که با یک قصه‌ی مفرح و شاد سر و کار ندارد و قرار است ذهنش درگیر شود. خواننده می‌تواند حدس بزند که اثری که در دستانش قرار گرفته در رابطه با فقدان، عشق، شور و تا حد بسیار زیادی حسرت است.

نویسنده در این اثر از یک زن می‌گوید. زنی با نام ژیسلن که با دقتی موشکافانه و با استفاده از کلمات لطیف و هم‌آوا رفتار‌های او را در جزئی‌ترین ساعت‌های زندگی روزمره‌‌اش توصیف می‌‌کند.

بوبن بیش از هر چیز مفتون عشق و زندگی است. در واقع برای بوبن تجربه‌های به ظاهر ساده زندگی دستمایه خلق آثاری عاشقانه با درون مایه‌های فلسفی است. آثار او سرشار از شعر و اندیشه‌اند. از همین رو خواندن کتاب‌هایش برای مخاطبان زبان‌ها و فرهنگ‌های گوناگون آسان و دلنشین است.

بیشتر کتاب‌های ترجمه شده‌ی کریستین بوبن از انگلیسی به فارسی برگردانده شده‌ در حالی‌ که او یک نویسنده فرانسوی است همچنین از سوی دیگر اغلب مترجمان، شان و منزلت بوبن را پایین آورده و داستان‌های او را بسیار رمانتیک ترجمه کرده‌اند در حالی که بوبن، انسانی است عمیق و فلسفه خاص خود را دارد اما عده‌ای فکر می‌کنند پرداختن به شادی، عشق و احساسات لطیف از عمق آنان می‌کاهد.

کریستین بوبن از نویسندگانی چون «پائولو کوئلیو» و به طور خاص کتاب «کیمیاگر»ش و «کارلوس کانداس» نویسنده‌ی مکزیکی الهام می‌گیرد. می‌توان گفت نقطه‌ی عطف کاری بوبن کتاب «رفیق اعلی» است. این اثر در مدت کوتاهی به فروشی چشم‌گیر رسید و در سال 1993 برنده‌ی جایزه‌‌ی ادبی درا - ماگوتز Dera-magots یکی از مهم‌ترین جوایز ادبی و فرهنگی فرانسه شد.

در آثار بوبن نوعی آزادی به چشم می‌خورد، به این مفهوم که سبک نگارش خود را دارد و مقلد کسی نیست. همچنین از دیگر آثار بوبن می‌توان به «جشنی بر بلندی‌ها» و «بانوی سپید» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب زنده‌تر از زندگی می‌خوانیم:

در خانواده تو به تو می‌گویند: «دلشاد» یک واژۀ لیونی است برای کسی که قلب را شاد می‌کند، ته تغاری، ته کلم، دیرآمده، چهارمین و آخرین فرزند. جای آخرین فرزند در خانواده برترین جایگاهست. هر چیز برای «دلشاد» مجاز است. مراقبش هستند، اما هرگز جلوی دیوانگی‌هایش را نمی‌گیرند. کاملاً احساس می‌شود که آخرین است و پس از او دیگری نخواهد آمد، پس زمان بسیاری صرف او می‌کنند، انگار این عشق پایان‌ناپذیر است، همین طور هم هست. بچه‌های بزرگ‌تر بعداً شناخته می‌شوند، زیادی جدی هستند و کمتر از خودشان حرف می‌زنند: آن‌ها با شلاق اضطراب پدر و مادری زیاده جوان بزرگ شده‌اند، با ترس والدینی که می‌خواهند اشتباه نکنند.

بزرگ‌ترها باری بر دوششان است که نباید کسی را ناامید کنند. با چنین باری بر دوش آواز خواندن دشوار است. وقتی فرزند دوم می‌آید، فرزند اول مفتخر می‌شود، این کلام نارسا را به او می‌گویند: برادر کوچک یا خواهر کوچک‌تر به دنیا آمده، تو باید مسئول‌تر باشی در حالی که فرزندان آخر، خدای من آخری‌ها، هیچ چیزی از آن‌ها نمی‌خواهند، همین که هستند یک معجزه است، پدر و مادر پیر شده‌اند، آن‌ها فهمیده‌اند که بچه‌ها خیلی هم سخت نیستند، در خلال اشتباهات ما رشد می‌کنند.