معرفی و دانلود کتاب زن چهل ساله: مادام دو بواری قرن بیست و یکم

معرفی کتاب زن چهل ساله: مادام دو بواری قرن بیست و یکم

داستان مادام دوبواریِ قرن بیست و یکم را در کتاب زن چهل ساله دنبال کنید. کرو فریزر در این اثر خود روایتی نو از یک رمان مشهور دیگر ارائه می‌دهد و قصه زنی را به تصویر می‌کشد که همچون مادام به عشقی ممنوعه گرفتار می‌شود.

درباره کتاب زن چهل ساله:

از آنجایی که این رمان به داستان مادم دوبواری اثر نویسنده مشهور گوستاو فلوبر شباهت زیادی دارد، آن را مادام دوبواری قرن بیست و یکم نیز نامیده‌اند. کتاب پیش رو که درون‌مایه‌ای اخلاقی و خانوادگی دارد، داستان زنی به نام کارلا تردسکنت را روایت می‌کند.

قهرمان زن رمان، به همان تخیلاتی که زمانی مادام بواری در ذهنش داشت، گرفتار است. او شیفته عشق، زیبایی و جامعه‌ای با فرهنگ عالی و سرشار از هیجان و جاه‌طلبی بود. کارلا به خوبی می‌دانست که زندگی بیست ساله‌اش با همسرش آلن تردسکنت خسته کننده شده و دیگر از جذابیت برخوردار نیست و به دور از هر عشق و علاقه‌ای است. او حتی از اینکه با همسرش تنها باشد نیز حس خوبی ندارد. آن‌ها صاحب بچه نشدند و آلن مدیریت یک مدرسه را بر عهده دارد.

کارلا که دیگر علاقه‌ای به همسرش ندارد و می‌ترسد زندگی‌اش بدون عشق سپری و در روزمرگی گرفتار شود، همچون مادام بواری وارد رابطه‌ای ممنوعه می‌گردد. اما بعد از رسوایی و بدنامی که دیگر از مرگ هم خبری نیست، او حالا درونش مملو از عشقی آتشین شده و رویاها و آرزوهایش را بسیار دور از دسترس می‌بیند.

کرو فریزر (Caro Fraser) در رمان چهل ساله (A Little Learning) می‌کوشد ارزش‌های فراموش شده در دنیای مدرن و پست‌مدرن را بار دیگر احیا کند و با هشدارهای خیرخواهانه خود بنیان خانواده‌ها را از نابودی نجات دهد. در حقیقت او با بازگو کردن اشتباهات زنان و مردانی که با توجیه روشن‌فکری، وفاداری و خویشتن‌داری را زیر پا می‌گذارند و برای روحشان پریشانی به همراه می‌آورند، گرمای زندگی و عشق را هدیه می‌دهد.

کتاب زن چهل ساله به چه کسانی پشنهاد می‌شود؟

اگر به داستان‌های عاشقانه و خانوادگی علاقه‌مند هستید، این کتاب را بخوانید.

در بخشی از کتاب زن چهل ساله می‌خوانیم:

کتى از لیوان شیر با دقت روى آن‌ها ریخت و شروع کرد به خوردن. مادرش را در حال انجام کارهاى آشپزخانه نگاه کرد و با خود گفت: طبیعى‌ست که چاق شدن براى او جاى نگرانى نداشته باشد. در چهل‌وسه سالگى چه اهمیتى دارد؟ کسى آدم را نگاه نمى‌کند. ولى خیلى دلش مى‌خواست مادرش کمى بیشتر به سر و وضع خود مى‌رسید. امروز صبح که از همیشه بدتر بود. آن بلوز گل و گشادِ کهنه با سرآستین‌هاى لک‌دار و شلوار کشىِ عهدِ بوق. اگر دگمه‌هاى بلوزش آن‌قدر گنده و قدیمى نبودند ظاهر بهترى داشت. از عکس‌هاى قدیمى مى‌دانست که مادرش در جوانى بسیار زیبا بوده اما حالا همه‌ى آن زیبایى، طعمه‌ى چاقى و خستگى شده بود.

مادر جورجینا همسنِ او بود، اما به نظر بیست ساله مى‌آمد. هر وقت براى رساندنِ جورجینا به مدرسه مى‌آمد چنان ظاهرِ خیره‌کننده‌اى داشت که گویى سه ساعتِ تمام جلوى آینه خود را آراسته بود. آرایش کامل چهره و مو، زیر نقابى از بى‌خیالى و شادابىِ سحرگاهى: گیسوانى که به شکل دل‌انگیزى پریشان شده و هماهنگىِ کامل با آن پوششِ اسپورت داشتند. یعنى کفش ورزشى، شلوارِ ورزشىِ تنگ و چسبان و بلوزِ گشادِ کلاه‌دار که او را مثل دخترى جوان نشان مى‌داد. از آن‌جا که بیوه بود همه‌ى تلاشش را مى‌کرد تا براى خودش شوهر دیگرى پیدا کند.

کتى به پدرش نگاه کرد که ضمن آمدن به آشپزخانه مشغول مرتب کردن گره‌ی کراواتش بود. موهاى سرخ‌اش را که هنوز خیس بود به عقب شانه کرده بود. مایک ریمنت چهار سال از زنش بزرگ‌تر بود و با این وجود، همه‌ى دوستانِ کتى معتقد بودند که او واقعاً جذاب است. جورجینا به او گفت وقتى پدرش سرِ کلاس، به طرف او آمد و دست بر شانه‌اش گذاشت، یا دستِ او را در دستش گرفت تا حرکتِ قلم‌مو را بر روى بوم به او یاد دهد، چگونه دلش لرزیده بود.