معرفی و دانلود کتاب روانی

معرفی کتاب روانی

کتاب روانی مشهورترین رمان رابرت بلاک، جنایی‌نویس مطرح امریکایی، است. این کتاب که در ژانر وحشت نوشته شده، داستان مردی چهل ساله به نام نورمن بیتز را می‌گوید که با مادرش یک مهمانخانه‌ی بین‌راهیِ دورافتاده را اداره می‌کنند. روزها به همین منوال می‌گذشت تا اینکه در یک شب بارانی، زنی به نام ماری در مهمانخانه‌ی آن‌ها پناه می‌گیرد.

درباره‌ی کتاب روانی

یک شب بارانی نورمن بیتز در اتاق دنجش نشسته بود و زیر نور کم‌جان چراغی قدیمی کتاب می‌خواند. مثل تمام شب‌های دیگر، مادرش در اتاق خودش خواب بود و نورمن با هر صدایی از جا می‌پرید. یک بار صدای قطرات باران، یک بار صدای باد و یک بار هم صدای زنگِ در که می‌گفت کسی وارد مهمانخانه‌ی بی‌رونق آن‌ها شده است. این مهمان ناخوانده، زنی به نام ماری بود. او راهش را گم کرده و آمده بود تا پایان یک روز پرماجرا را آنجا بگذراند. این شروع ماجرای کتاب روانی (Psycho: A Novel) نوشته‌ی رابرت بلاک (Robert Bloch) است که نه تنها شهرتی تاریخی برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد، بلکه منجر به ساخت یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما شد.

کتاب روانی در سال 1959 به رشته‌ی تحریر درآمد و پیش از اینکه بر پرده‌ی سینما برود، توجهات بسیاری را به خود جلب کرد. رابرت بلاک داستان کتاب روانی را در هفده فصل و بر اساس زندگی اد گین، قاتل سریالی مشهور آمریکایی نوشته است. این قاتل سریالی که در یک مزرعه‌ی دورافتاده زندگی می‌کرد، درگیر نوعی اختلال شخصیتی بوده و هویتی متغیر میان شخصیت خود و مادرش داشت. نورمن بیتز، شخصیت اصلی کتاب روانی نیز مردی چهل ساله است که با مادرش در یک مهمانخانه‌ی دورافتاده زندگی می‌کند. همه‌جا نظم مدنظر مادرش حاکم است و هر چیزی بیرون از آن‌جا برای آن‌ها یک خطر بالقوه محسوب می‌شود. مادر نورمن در عین آزارها و زخم‌زبان‌هایی که به او می‌رساند، از او در برابر این خطرات محافظت می‌کند. او در عمیق‌ترین لایه‌های ذهن نورمن بیتز نفوذ دارد. این نفوذ آنقدر پیچیده است که مرزهای میان واقعیت و اوهام را برای نورمن مخدوش می‌کند.

کتاب روانی در هفده فصل نوشته شده است و فضایی رازآلود و دلهره‌آور دارد. در جای جای متن کتاب عکس‌هایی به چشم می‌خورد که تصاویری از نماهای مرتبط فیلم سینمایی روانی است. داستان کتاب از زاویه دید دانای کل روایت می‌شود، اما چرخش‌هایی که به گفت‌وگوهای دونفره و حتی یک نفره‌ی نورمن بیتز با خودش دارد، ساختار آن را جذاب‌تر کرده است. اگرچه کتاب درون‌مایه‌هایی روانشناختی دارد، اما از سطح روانشناسی فراتر می‌رود و جنبه‌های اجتماعی داستان را نیز از قلم نمی‌اندازد. نورمن بیتز با اختلالات شخصیتی درگیر است، اما اگر به آن طرف ماجرا، به زندگی ماری نگاه کنیم، درمی‌یابیم که او در جریان یک سفر تفریحی عادی به آن مهمانخانه نمی‌رسد، بلکه در حقیقت، آن چیزی که ماری را به آن متل وحشتناک می‌کشاند، پول، نارضایتی او از وضعیت اقتصادی ناخوشایندش و تحقیرهایی است که از سوی رئیسش تحمل می‌کرد.

کتاب روانی توسط صدیقه اوشنی به فارسی برگردانده و به همت نشر یوشیتا روانه‌ی بازار کتاب ایران شده است.

نکوداشت‌های کتاب روانی

• رابرت بلاک اصل جنس را داشت. او مردی باهوش، مهربان و بااستعداد بود. (استیون کینگ، نویسنده‌ی پرفروش آمریکایی)
• کتاب روانی پایه و اساس یکی از ماندگارترین فیلم‌های ژانر وحشت در دهه 60 میلادی است. گرایش رابرت بلاک به ژانر ترو کرایم، به قصه‌سرایی او حال و هوایی شاخص می‌بخشد. (Sublime Horror)
• این کتاب به طرز مهیبی وحشت‌آفرین است. (نیویورک تایمز)
• رابرت بلاک از استادان تمام دوران‌هاست. (پیتر استروب، رمان‌نویس)

اقتباس سینمایی از کتاب روانی

صحنه‌ی چاقو خوردن شخصیت فیلم روانی (Psycho) زیر دوش حمام یکی از مشهورترین صحنه‌های تاریخ سینماست. این صحنه که با نماهای استادانه و ظریف آلفرد هیچکاک (Alfred Hitchcock) کارگردانی شد، در دلِ یکی از درخشان‌ترین اقتباس‌های سینمایی تاریخ قرار گرفت. او این اقتباس را یک سال بعد از انتشار کتاب روانی، در سال 1960 ساخت. این فیلم سینمای وحشت و دلهره را زیر و رو کرد و شهرت رابرت بلاک را به اوج خود رساند. آلفرد هیچکاک، کارگردانِ این شاهکار می‌گوید آن را تماماً وام‌دار کتاب روانی است، اما چیره‌دستی استادی همچون هیچکاک باید این رمان را با بازی فوق‌العاده‌ی آنتونی پرکینز همراه می‌کرد تا آن نگاه هول‌انگیز نورمن بیتز در آخر فیلم ماندگار شود.

کتاب روانی برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به دوستداران ادبیات جنایی و ژانر وحشت توصیه می‌شود. اگر از طرفداران آثار آلفرد هیچکاک هستید، یا فیلم روانی را دوست داشتید، مطالعه‌ی این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب روانی می‌خوانیم

ماری از او و بسیاری از خریداران و فروشندگانی که با او کار می‌کردند، متنفر بود، چون همۀ آنها پولدار بودند. تامی کسیدی یکی از بدترین خریداران بود که از اجارۀ چاه‌های نفت، پول زیادی به دست می‌آورد. او نیازی به این کارها نداشت؛ اما همیشه در املاک و مستغلات بو می‌کشید و کسانی را که می‌خواستند با این معامله‌ها به نان و نوایی برسند، سرکیسه می‌کرد. خانه‌ها را ارزان می‌خرید و گران می‌فروخت و همیشه مراقب بود یک دلار هم از دست ندهد. چهل‌هزار دلار برای او پول خُرد محسوب می‌شد و می‌خواست با آن برای دخترش یک خانه به‌عنوان هدیۀ عروسی بخرد.

او حدود شش ماه پیش، یک روز بعدازظهر وارد دفتر شد و یک اسکناس صددلاری روی میز ماری کرین گذاشت و به او پیشنهاد داد همراهش به یک سفر کوچک به دالاس برود و آخر هفته را با او بگذراند. این اتفاق آن‌قدر سریع و همراه با پوزخندی ملایم و معمولی رخ داد که ماری حتی فرصت نکرد عصبانی شود. بعد آقای لووری وارد شد و مسئله خاتمه پیدا کرد. ماری هرگز نه در خلوت و در ملأ عام، به کسیدی چیزی نگفت و او هم هرگز پیشنهادش را تکرار نکرد؛ اما ماری این حرف را از یاد نبُرد. او نمی‌توانست آن لبخند ناخوشایند را روی صورت چاق او فراموش کند.

ماری هرگز فراموش نکرد که این دنیا به آدم‌هایی مثل تامی کسیدی تعلق دارد. آنها مالک همه‌چیز بودند و قیمت‌ها را تعیین می‌کردند. چهل‌هزار دلار برای هدیۀ عروسی یک دختر و صد دلار برای سه روز اجارۀ جسم ماری کرین که آن را خیلی سرسری روی میز انداخته بود.