معرفی و دانلود کتاب راه آهن زیرزمینی

معرفی کتاب راه آهن زیرزمینی

کولسون وایتهد‮‏‫ در کتاب راه آهن زیرزمینی به ظلم و ستمی می‌پردازد که در طول تاریخ بر سیاه‌پوستان و برده‌های آمریکایی روا داشته‌اند. این رمان پرفروش که برنده جایزه پولیتزر، جایزه ملی کتاب آمریکا و... شده است، ماجرای دختر برده‌ای را به تصویر می‌کشد که برای رسیدن به آزادی، همه‌چیز خود را قربانی می‌کند.

معرفی کتاب راه آهن زیرزمینی:

رمان جذاب و خواندنی راه آهن زیرزمینی (The underground railroad) به زندگی سیاه‌پوستان در ایام برده‌داری آمریکا می‌پردازد و داستان سختی‌ها و ظلم‌هایی را که این مردم دیده‌اند، برایتان روایت می‌کند. کولسون وایتهد (Colson Whitehead) نویسنده‌ی معروف آمریکایی است که شما را با خود به دوران تلخ و زجرآور برده‌داری می‌برد، دورانی که سیاه‌پوستان در جهنم روی زمین زندگی می‌کنند و هر روز شکنجه می‌شوند. شما در این رمان هیجان‌انگیز و خواندنی با دختری جوان به نام کورا آشنا می‌شوید که او نیز برده است. کورا در مزرعه‌ی پنبه کار می‌کند و به دلیل شرایط سختی که دارد، همراه با سزار به کارولینای جنوبی فرار می‌کند. این دختر جوان با خود فکر می‌کند که شهری را یافته است که می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد اما چنین تصوری زیاد دوام نمی‌آورد. این شهر برخلاف ظاهر آرامی که دارد کورا را به سمت فراری دوباره سوق می‌دهد تا شاید روزی بتواند به آزادی حقیقی خود دست پیدا کند.

کولسون وایتهد در این رمان علاوه بر روایت ستم‌هایی که برده‌داران در گذشته‌ دیده‌اند، داستانی جذاب و پر از تعقیب و گریزهای هیجان‌انگیز خلق کرده است که شما را تا پایان با خود همراه می‌کند.

افتخارات کتاب راه آهن زیرزمینی:

- برنده جایزه ملی کتاب آمریکا سال 2016
- برنده جایزه پولیتزر سال 2017
- برنده جایزه بهترین رمان تاریخی گودریدز سال 2016
- از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز
- برنده جایزه آرتور سی کلارک 2017

نکوداشت‌های راه آهن زیرزمینی:

- شاهکاری آمریکایی. (NPR)
- به شکل خیره کننده‌ای جسورانه. (The New York Times Book Review)
- بهترین اثر وایتهد و یک رمان آمریکایی مهم. (The Boston Globe)

با کولسن وایتهد بیشتر آشنا شویم:

کولسون وایتهد رمان‌نویس آمریکایی در 6 نوامبر سال 1969 در نیویورک متولد شد و در منهتن رشد کرد. او در سال 1991 از دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد. در دانشگاه با فردی به نام کوین یانگ که شاعر بود آشنا شد و کارش را در جایگاه نویسنده در مجله ویلج وویس شروع کرد.

وایتهد در دانشگاه‌های پرینستون، هوستون، نیویورک، بروکلین، هانتر، کلمبیا و وسلین به تدریس پرداخته است. او تاکنون دو بار در سال‌های 2017 و 2020 موفق به دریافت جایزه پولیتزر شده و در سال 2016 نیز جایزه ملی کتاب آمریکا را دریافت کرده است.

در بخشی از کتاب راه آهن زیرزمینی می‌خوانیم:

در بین ساختمان‌های دوازده طبقه، این ساختمان تنها بنای شهر بود که بر تمام مستقلات جنوب اشراف داشت. اصلاً مایۀ افتخار شهر بود. طبقۀ اول بانک بود با سقفی طاقی و سنگ مرمرهایی که از تنسی‌ آورده بودند. بثی آن جا کاری نداشت، اما با طبقات بالایی غریبه نبود. هفتۀ پیش تولد پدر بود و بچه‌ها را برده بود تا پدر را ببینند و صدای پای خانم را در لابی زیبا شنیده بود. تا صدها مایل آن‌طرف‌تر هم در جایی آسانسوری جز آسانسور این ساختمان وجود نداشت که آن‌ها را به طبقۀ هشتم ببرد. آسانسور برای میزی و ریموند جذابیتی نداشت و بارها آن را دیده بودند، اما بثی در مواجهه با این دستگاه جادویی هم حس شعف و هم حس وحشت داشت و طوری به این ریل برنجی می‌چسبید که انگار در خطر است.

آن‌ها از طبقات نمایندگی بیمه، ادارات دولتی و شرکت‌های واردات گذشتند. چون ساختمان گریفین بخش بزرگی از کسب‌وکار شهر را در خود جای داده بود، مغازۀ خالی زیاد نداشت. آقای اندرسون در طبقه‌ای بود که بیشتر وکلا آن جا دفتر داشتند. آن جا با فرش‌های گران‌قیمت مفروش شده بود و دیوارهای چوبی تیره‌ای داشت و نیز درهای شیشه‌ای مات. آقای اندرسون خودش هم روی قراردادهایی کار می‌کرد که اغلب به تجارت پنبه مربوط می‌شدند. آقای هندرسون با دیدن خانواده‌اش حسابی غافلگیر شد. او از بچه‌هایش با شادی و هلهله یک کیک کوچک دریافت کرد، اما کاملاً معلوم بود که نگران کارش است و گفت باید برگردد سر کاغذهایش. برای یک لحظه بثی فکر کرد، نکند آقا سرزنشش کند، اما چیزی گفته نشد. خانم اندرسون اصرار داشت به مسافرت بروند. منشی آقای اندرسون در را باز نگه داشت و بثی بچه‌ها را به سمت شیرینی‌فروش هل داد.

امشب بثی از جلوی درهای براق برنجی بانک گذشت و به خانه رفت. این عمارت باشکوه با توجه به شرایطی که داشت و خدماتی که ارائه می‌کرد روزبه‌روز بیشتر به اثری تاریخی تبدیل می‌شد. بثی مثل زنی آزاد در پیاده‌رو قدم زد. هیچ‌کس او را تعقیب یا اذیت نکرد. بعضی از دوستان خانم اندرسون که بثی را مثل دختر خانم اندرسون می‌دانستند، حتی به او لبخند هم می‌زدند.

فهرست مطالب کتاب

آجاری
جورجیا
ریجوِی
کارولینای جنوبی
استیونس
کارولینای شمالی
اتل
تنسی
سزار
ایندیانا
میبل
شمال