معرفی و دانلود کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم: کتاب سوم مجموعه بیل قهرمان کهکشان

معرفی کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم: کتاب سوم مجموعه بیل قهرمان کهکشان

هری هریسون و رابرت شکلی در کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم، سنگ تمام می‌گذارند و هیجان داستان را به اوج خود می‌رسانند. بیل حالا حسابی به کار خود وارد شده و در سراسر کهکشان به‌عنوان قهرمان اسم و رسمی پیدا کرده. او در تازه‌ترین نبرد خود به سیاره‌ی تسوریس سفر می‌کند، جایی که قبلاً به آن پا نگذاشته. حتماً شما نیز مثل بیل شگفت‌زده می‌شود اگر بدانید که این سیاره‌ از مغز‌های بدون بدن پر شده!

درباره‌‌ی کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم

قسمت آخر از سه‌گانه‌ی علمی تخیلی هری هریسون (Harry Harrison) یعنی کتاب در سیاره‌ی مخ‌های اسیر در خم (On the Planet of Bottled Brains) به جریانات شگفت‌آوری ختم می‌شود. نکته‌ی جالب این است که در این قسمت، رابرت شکلی (Robert Sheckley) دیگر نویسنده‌ی ادبیات نوجوانان نیز همراهمان است تا رنگ‌وروی تازه‌ای به قصه‌ی بیل قهرمان ببخشد. حاصل این همکاری، ماجرایی‌ست که احتمالاً آن را به سختی زمین خواهید گذاشت.

بیل حالا به قهرمان نام‌آور کهکشان تبدیل شده. پسر روستایی دیروز، اکنون به مبارزی تنومند تبدیل شده که هر دشمنی از نام او می‌هراسد. البته می‌دانیم که خیلی نمی‌شود روی عقل و هوش بیل حساب کرد. او تازگی به یک مأموریت تازه اعزام شده و قرار است به‌زودی راهی سیاره‌ی تسوریس شود. اما این سیاره‌، مرموز و اسرارآمیزتر از چیزی‌ست که سرجوخه بیل تصور می‌کند. این سیاره‌ی عجیب‌وغریب، مغزهای بسیاری در خود جای داده، مغز‌هایی که تشنه‌ی پیدا کردن یک بدن هستند. چه چیزی بهتر از این! بیل همان چیزی را دارد که افراد سیاره‌ی تسوریس مشتاق آن هستند، یک بدنِ بدون مغز!

با ورود بیل به سیاره‌ی تسوریس، اتفاقات داستان کتاب در سیاره‌ی مخ‌های اسیر در خم، از این هم خنده‌دار می‌شود. مغز‌های بدون بدن حالا به دنبال بیل هستند تا هرطور شدن بدن او را از آن خود کنند. اما بیل برای مأموریت دیگری اینجا آمده. او قرار است یک جنگ‌افزار مخفی و سری را پیدا کند و صحیح و سالم از سیاره بیرون بیاورد. البته به‌ نظر می‌رسد که با وجود موجودات دیوانه‌ی این سیاره راه درازی در پیش دارد. آیا بیل می‌تواند از پس این مأموریت بربیاید؟ جواب این سوال را هری هریسون و رابرت شکلی، خالقان این ماجرای پرشوروحال می‌دانند.

داستان در سیاره‌ی مخ‌های اسیر در خم، در سال 1990 و در ادامه‌ی دو جلد قبلی این مجموعه یعنی «بیل قهرمان کهکشان» و «در سیاره‌ی بردگان روباتی» منتشر شد. جالب است بدانید که هری هریسون، نویسنده‌ی این کتاب نیز سال‌های زیادی از عمر خود را در ارتش سپری کرده و حسابی با عملیات‌های نظامی آشناست. او‌ خوب‌ می‌داند چگونه نبرد‌های واقعی را با حس‌وحال ماجراهای فانتزی ترکیب کند و چاشنی طنز نیز به آن بیفزاید؛ طوری که بعد از گذشت سال‌ها، اثر او هنوز هم از داستان‌های محبوب میان نسل قدیم و جدید داستان‌های فضایی‌ست. شما نیز می‌توانید این کتاب را که توسط پیمان اسماعیلیان ترجمه‌ شده، با تلاش انتشارات کتابسرای تندیس مطالعه کنید.

کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم برای چه کسانی مناسب است؟

این داستان پرکشش را به خوانندگان ماجراهای فضایی و پرحادثه و مجموعه داستان‌های علمی تخیلی پیشنهاد می‌کنیم. نوجوانان مخاطبان اصلی مجموعه‌ی پیش رو هستند.

در بخشی از کتاب در سیاره مخ‌های اسیر در خم: کتاب سوم مجموعه بیل قهرمان کهکشان می‌خوانیم

بیل گوشی را گذاشت. آن‌چه ایلیریا گفته بود، تشویش آور بود. این‌که جانش را مدیون ایلیریا بود عین واقعیت بود، با وجود این ایلیریا یک‌کم زیادی پرتوقع بود. به‌عنوان زنی که حتی در قالب و هیئت انسانی هم خودش را به بیل نشان نداده بود، خیلی چیزها را مسلم فرض می کرد. خودش که می گفت عاشق بیل است؛ یعنی راست نمی گفت؟ گروهبان های آموزشی در پایگاه ها همیشه درمورد خطرات عاشق یا معشوق شدن با یک بیگانه هشدار می داند. گروهبان ادلر پیر به خود بیل گفته بود: «هیچ وقت نمی تونی بفهمی جدی می گن یا نه. این بیگانه ها آب زیر کاهن. بعد هم از کجا معلوم که درکشون از عشق با ما یکی باشه؟ من دست‌کم شش‌تا نژاد بیگانه رو می شناسم که عروس همون شب اول داماد رو می خوره. پس ممکنه وقتی به دام عشق یکیشون افتادی، چشم واکُنی و ببینی که صبحونه ی خانم‌خانم ها شده ی. این عشق ها آخر و عاقبت نداره.»

چوگاما هم در این اثنا داشت برای دوئو نعره می کشید که مشکل اصلی را در سامانه ی تأمین انرژی سفینه پیدا کرده بود.

دوئو تندروار گفت: «آره، کارت درسته، کودن پشمالو. فقط اگه زودتر نتونی کاریش بکنی، باید غزل خداحافظی رو بخونیم.»

آخر سویینگلی ها شلنگ را رسانده و سرگرم کشیدن یک چهارگوشه ی دقیق دورادور فضاپیما شده بودند. هرجا را که رنگ می پاشیدند گازی سفید و درخشان پدیدار می شد و به سرعت تبدیل به سنگی هم وزن سنگِ پا می شد. دوئو می دید که سویینگلی ها قصد داشتند سفینه را داخل این ماده اسیر کنند و دورادورش سازه بسازند. با وجودی که به نظر خنده دار می رسید کسی بخواهد با چنین سنگ سبکی راه را بر پیشران های جت یک فضاپیما سد کند، معلوم بود که آن ها فکری در سر داشتند. همه می دانستند که بیگانه ها در کلک در آوردن از آستین هایشان چقدر ماهر و مزوّرند. البته آن هایی که لباس آستین دار می پوشیدند. یا کلاً دستی داشتند که آستین رویش را بپوشاند. نژادی هم مثل سویینگلی ها که خیلی بدکینه و بی جنبه بودند، به طور قطع همان قدر که انتقام جو بودند مبتکر هم محسوب می شدند. سپس وقتی چوگاما یک دو شاخه ی 234 ولتی رانشگر را به پریز آر. یو. اف. زد چند جرقه ی الکتریکی از جا جست. آمپرهای روی صفحه ی کنترل هم ارقام مناسبی را نشان دادند و پابرجا ایستادند. سفینه از جا بلند شد و هام دوئو و چوگاما همزمان فریاد شادمانی کشیدند.