معرفی و دانلود کتاب تابستان در بادن بادن

معرفی کتاب تابستان در بادن بادن

کتاب تابستان در بادن بادن، آخرین و طولانی‌ترین داستان لئونید تسیپکین، رمانی رویاگونه است که در آن نویسنده خود را جای شخصیت اول داستانش می‌گذارد و زندگی خود را در کنار تئودور داستایوفسکی روایت می‌کند.

این اثر، رمانی است با دو روایت موازی، یکی در شوروی دهه‌ی ۱۹۹۰ رخ می‌دهد که در آن لئونید تسیپکین با قطار عازم لنینگراد است تا همچون همیشه به دیدار مکان‌های زندگی و فعالیت ادبی داستایوسکی برود؛ و دیگری در آوریل ۱۸۶۷ رخ می‌دهد که در آن فیودور داستایوسکی که به تازگی با آنا گریگوریونا ازدواج کرده و به آلمان می‌رود.

تابستان در بادن بادن (Summer in Baden-Baden) که بین سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۸۰ نوشته شده شاهکاری گم شده و یکی از دستاوردهای مهم ادبیات روس در نیمه دوم قرن بیستم است که نویسنده‌اش در طول زندگی خود حتی یک برگ از آثارش را چاپ شده ندید.

این کتاب شرح زندگی داستایوفسکی است. زمان حال آن تابستان در بادن بادن است، لئونید تسیپکین (Leonid Tsypkin) داستان را به آینده و گذشته داستایفسکی ‌می‌کشاند و گریز ‌می‌زند به مکان‌ها‌ و شخصیت‌های رمان‌های داستایوفسکی و به حوادث واقعی که در رمان‌های داستایفسکی وارد شده و افراد واقعی که الگوی بعضی کاراکترهای داستایوفسکی بوده‌اند‌. به علاوه در طول داستان، راوی از مسکو به سنت پترزبورگ (لنینگراد آن زمان) ‌می‌رود و تا از جمله سایر کار‌ها سری هم به موزه داستایوفسکی بزند و در این سفر گاهی هم از گذشته خود نقل ‌می‌کند.

شور ویرانگر داستایوسکی به قمار و نیز دلبستگی‌اش به ادبیات با عشق سراسر گذشت و فداکاری همسرش قرین می‌شود. عشقی که با عشق تسیپکین به مرادش، داستایوسکی، قابل قیاس است. لئونید تسیپکین، در سال ۱۹۲۹ در مینسک شوروی، از پدر و مادری پزشک متولد شد. او که پزشک آسیب‌شناس برجسته‌ای بود، تمام همت و وقت آزاد خود را صرف ادبیات می‌کرد، هرچند هیچ‌گاه در عمرش چاپ آثارش را در کشور سرشار از اختناق و سانسور خود ندید.

این کتاب رمانی پیچیده و اصیل است که سبک و نثر دوست داشتنی و جدی ژوزه ساراماگو و تامس برنارد را به خاطر می‌آورد. تابستان در بادن بادن قصه‌گوی دوگانه درارد. فئودور داستایفسکی تازه ازدواج کرده، رمان‌نویس بزرگ و زن جوانش آنا گریگوریونا در راه آلمان هستند، سفری به خارج از کشور که چهار سال طول می‌کشد. نه داستایفسکی در این کتاب مثل کتاب ارباب پترزبورگ جی‌ام کوئتزی، یک داستایفسکی خیالی است و نه این کتاب رمانی مستند، هرچند نویسنده‌اش وسواس درست‌نویسی دارد. همه‌چیز ساختگی است و هیچ‌چیز ساختگی نیست. سوزان زونتاگ در انتهای مقدمه‌اش بر این کتاب می‌نویسد: «اگر می‌خواهید مزه ژرفا و اقتدار ادبیات روس را فقط با خواندن یک کتاب بچشید، این کتاب را بخوانید. اگر رمانی می‌خواهید که بتواند روح شما را تقویت کند و در حس و در جان ایده گسترده‌تری کسب کنید، این کتاب را بخوانید.»

در بخشی از کتاب تابستان در بادن بادن می‌خوانیم:

آن روز صبح، پس از مراجعه‌ی فدیا به هتل، هنگام صرف چای، ماری کارت ویزیتی ضخیم و براق برای‌شان آورد که با خطی خوش و بی‌عیب و نقص نام خانوادگی‌ای بسیار آشنا را اعلام می‌کرد البته صبح زود را تورگنیف به عمد انتخاب کرده بود تا مؤدبانه توهین کرده باشد آخر چه کسی در چنین وقتی به مردم سر می‌زند؟ و آیا برای همین، در هتل رقصیده بود؟ و فدیا لحظه‌ای صورت تورگنیف را با حالت مخصوص تعجب تصنعی‌اش پیش خود مجسم کرد نه! دفعه‌ی پیش، آن صورت حالت معمول را نداشت! چشمان تورگنیف، از پشت عینک بی‌دسته، با دقت بسیار او را دنبال می‌کرد گفتی صاحب عینک می‌ترسید هر آن سگی هار او را گاز بگیرد و این اندیشه چنان فدیا را خشنود کرد که حتی لبخندی بر لب آورد و اتاق‌هایشان خنک و تاریک و حتی سرشار از آرامش بود و احتمالا کارگران آهنگری سر ناهار بودند و کودکانی که تمام شب و صبح را جیغ بنفش کشیده بودند، اکنون خواب بودند و می‌خواست کت فراکش را لختی از تن در آورد و قدری دراز بکشد، اما آنا گریگوریونا پنجره‌ها و پرده‌کرکره‌ها را باز کرده بود.

پنجره‌ها و کرکره‌هایی که هر وقت بیرون می‌رفتند، زن آن‌ها را از ترس دزد، آتش‌سوزی و صاعقه می‌بست و حالا همراه رایحه‌ی شکوفه‌های اقاقیا و آفتاب، صداهای خیابان وارد اتاق می‌شد تق تق سم اسب‌ها روی سنگفرش، زنانی که گاه به گاه با صدای بلند در حیاط با هم حرف می‌زدند، تلق و تولوق گاری‌های حمل آب یا نوشیدنی نه، نمی‌توانست حالا به خودش اجازه‌ی چنین کاری را بدهد می‌بایست می‌رفت و آنا گریگوریونا، زیر نگاه آمرانه‌ی او، آهی کشید و کیفش را برداشت و چند سکه‌ی طلا از آن بیرون آورد که مرد هم، با دستی لرزان، آن‌ها را در جیب جلیقه‌اش گذاشت، گرچه کیف پول هم داشت این‌طور برای قمار سریع‌تر و راحت‌تر بود چون وقتی هم نمی‌دانست چقدر پول برایش مانده است، راحت‌تر می‌توانست شرط ببندد و این فکر که چه مقدار از پولش مانده حواسش را پرت نمی‌کرد و حساب و کتاب‌های بی‌خود و بی‌جهت، بازی را به وقفه نمی‌کشاند.