معرفی و دانلود کتاب بعد زلزله

معرفی کتاب بعد زلزله

کتاب بعد زلزله نوشته‌ی یکی از برجسته‌ترین نویسندگان حال حاضر دنیا، هاروکی موراکامی، مجموعه‌ای است شامل شش داستان جذاب که به توصیف خشونت پنهان در لایه‌های مختلف جامعهٔ مدرن ژاپن پرداخته.

بعد از زلزله 1995 در شهر کوبه ژاپن، هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) شش قصه در رابطه با چند شخصیت‌ مختلف نوشت که هر کدام در نقاط مختلفی از جهان می‌زیستند و به ظاهر هیچ ارتباطی با شهر کوبه و زلزله‌ای که در این شهر رخ داد، نداشتند. اما زلزله سایه‌ی سنگین‌اش را روی زندگی‌شان می‌اندازد و وادارشان می‌کند از روالِ زندگی روزمره بیرون بزنند و پا به وادی‌هایی تازه بگذارند. در کتاب بعد زلزله (After the Quake) هر شش داستان از زاویه دید سوم شخص روایت می‌شود و برای شخصیت‌های این کتاب، زلزلهٔ کوبه بازتاب گذشتهٔ فراموش شده‌ای است که پیش‌تر از این‌ها به خاکش سپرده بودند.

قصه‌های هاروکی موراکامی همیشه جزو پرطرفدارترین داستان‌هایی هستند که روایات روان و جذابی دارند. موضوعات هر کدام از داستان‌های این اثر بدین شرح است:

«بشقاب پرنده در کوشیرو»: مردی که زنش او را ترک کرده. «منظره‌ای با اتوی چدنی»: مردی که عاشق آتش بازی است. «تایلند»: زنی سی‌ سال از عمرش را در نفرت از مردی به سر برده که او را از بچه‌دار شدن محروم کرده است. «قورباغه عظیم توکیو را نجات می‌دهد»: کاتاگیری از سر کار بر می‌گردد و در خانه‌اش با قورباغه عظیم‌الجثه‌ای برخورد می‌کند و قورباغه ادعا می‌کند ماموریت دارد توکیو را از شر کرم غول‌پیکری نجات دهد. «شیرینی عسلی»: سه دوست دانشگاهی در حالی که دو نفر از آن‌ها با هم ازدواج کرده، بچه‌دار شده و طلاق گرفته‌اند بعد از سال‌ها با هم ملاقات کرده اما بر حسب اتفاق دوست سومی عاشق دخترشان می‌شود.

از ویژگی‌های شاخص این مجموعه داستان می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر کدام از این داستان‌ها را یک سری نکات و رمز، به هم پیوند می‌دهد. در حقیقت برخی منتقدان آمریکایی بر این باورند که "بعد زلزله" مجموعه داستان نیست، بلکه یک رمان است.

هاروکی موراکامی متولد 1949 در کیوتوِ ژاپن است، اما خانواده‌اش در زادگاهش نماندند و او نوجوانی و جوانی را در شوکوگاوا، آشیا، و کوبه گذراند. پدر و مادرش هر دو معلم زبان ژاپنی بودند. موراکامی در سی‌سالگی نخستین رمان خود را نوشت. گر چه در داستان‌های موراکامی وهم و واقعیت را به‌ هم می‌آمیزد و شخصیت‌هایش را در دام دنیاهایی می‌اندازد که مناسباتش را نمی‌فهمند. با اینکه زندگی ادامه دارد و شخصیت‌های قصه‌اش اغلب از گزند خطرات جانِ سالم به درمی‌بَرند، اما از گذر مسیری که می‌پیمایند زیر و زبَر می‌شوند و کم پیش می‌آید آخر قصه، همانی باشند که اولش بوده‌اند.

در بخشی از کتاب بعد زلزله می‌خوانیم:

کاتاگیری بعدازظهرِ هفدهم فوریه تیر خورد. کارِ روزانه‌اش را تمام کرد و داشت در راه برگشتن از تراست‌ بانک توی یکی از خیابان‌های محله‌ی شینجوکو راه می‌رفت که مرد جوانِ کت چرمی‌پوشی پرید جلوش. مرد چهره‌ای بی‌حالت داشت و اسلحه‌ی کوچکِ سیاه‌رنگی توی یکی از دست‌هایش گرفته بود. اسلحه آن‌قدر کوچک و آن‌قدر سیاه بود که سخت می‌شد باور کرد واقعی ا‌ست. کاتاگیری خیره شد به چیزی که توی دستِ مرد بود، بی‌آن‌که در چهره‌اش بروزی باشد از این‌که اسلحه به‌ سمتش نشانه رفته؛ و مرد ماشه را چکاند. همه‌چیز خیلی سریع اتفاق افتاد: به‌نظر کاتاگیری منطقی نمی‌آمد؛ اسلحه اما واقعاً شلیک شده بود.

کاتاگیری حرکتِ فشنگ را در هوا دید و همان ‌لحظه ضربه‌ای حس کرد، انگار کسی با پتک کوبیده باشد بر کتفِ راست‌اش. اما دردی احساس نکرد. ضربه پَهنش کرد روی پیاده‌رو. کیفِ چرمی توی دستِ راست‌اش سمتی دیگر پرت شد. مرد دوباره اسلحه را گرفت طرفش. صدای شلیکِ دوم طنین انداخت. تابلوِ رستورانِ کوچکِ توی پیاده‌رو، پیش چشمش فرو ریخت. صدای فریادهای مردم را شنید. عینکش افتاده بود و همه‌چیز تار و مبهم بود. گیج‌ومنگ می‌دانست که مرد دارد با هفت‌تیرِ نشانه رفته می‌آید طرفش. با خودش فکر کرد قرار است بمیرم. قورباغه گفته بود ترس واقعی آن ترسی ا‌ست که آدم در ذهن حس می‌کند. کاتاگیری جلوِ جریانِ ذهنش را گرفت و توی سکوتی بی‌وزن غرقه شد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
اُتویی در چشم‌انداز
تایلند
اَبَرقورباغه توکیو را نجات می‌دهد
شیرینی‌عسلی
بشقاب‌پرنده در کوشیرو
همه‌ی بچه‌های خدا حق دارند برقصند