معرفی و دانلود کتاب باراباس

معرفی کتاب باراباس

کتاب باراباس نوشته نویسنده‌ی سوئدی برنده جایزه‌ی نوبل ادبیات، پر لاگر کویست داستانی تاریخی و فلسفی را درباره‌ی یکی از شخصیت‌های منفور انجیل به نام باراباس روایت می‌کند. او به‌صورت اتفاقی به جای عیسی مسیح آزاد می‌شود و پس از این اتفاق با پرسشی از معنای زندگی، درمیانه‌ی شک و ایمان به مسیح قرار می‌گیرد.

درباره‌ی کتاب باراباس

کتاب باراباس (Barabbas)‌ نوشته پر لاگر کویست (Par Lagerkvist) یکی از آثار کلاسیک تاریخی ادبیات جهان است که در سال 1950 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات می‌شود. این کتاب به شکلی بسیار عمیق و انسانی به مسئله‌ی ایمان، شک، گناه و م معنای زندگی می‌پردازد. باراباس، زندانی است که مردم در روز آزاد ساختن زندانی‌ها به جای عیسی مسیح آزاد می‌کنند. اما پس از آزادی‌اش در موقعیتی گیج‌کننده قرار می‌گیرد. وقتی به زندگی گذشته‌اش برمی‌گردد، می‌بیند که پیدا کردن معنایی برای زندگی کردن، بسیار دشوار شده است و از سوی دیگر وقتی با پیروان عیسی مسیح و آموزه‌های او آشنا می‌شود، همچنان نمی‌تواند به این شک جامه‌ی یقین بپوشاند و باز هم در تردیدی بی‌امان درباره‌ی مفهوم ایمان و معنای زندگی قرار می‌گیرد.

به نقل از انجیل متی، در هنگام عید رسم بر آن بوده که یک زندانی به انتخاب مردم آزاد شود. پیلاتُس، حاکم شهر از مردم می‌خواهد که بین باراباس و عیسی مسیح یکی را انتخاب کنند. هنگامی که بر مسند داوری نشسته بود، کاهنان مردم را ترغیب کردند که آزادی باراباس و مرگ عیسی مسیح را بخواهند. پیلاتس این گونه خود را از کشتن عیسی مبرا کرد و گناه خون او را به مردم سپرد و باراباس را آزاد کرد و عیسی مسیح را به صلیب کشید.

موقعیتی که پر لاگر کویست در این کتاب رقم زده است، به نوعی بازتابی فلسفی از موقعیت انسان در جهان محسوب می‌شود. باراباس، انسانی است گرفتار در میان مرز ایمان و تردید، خوبی و بدی و گناه و بخشش و در این بزنگاه سوالاتی بنیادی درباره‌ی زندگی انسان، معنای رهایی و بخشش الهی روح او را به تب و تاب می‌اندازد. این اثر توانسته است به زیبایی پیچیدگی‌های روح انسان و چالش‌های ذهنی او را به نمایش بگذارد. باراباس، فردی است که بار تمامی سرگردانی‌های انسان در یافتن معنای زندگی را در جهانی غرقه در بی‌ثباتی و شک به دوش می‌کشد.

پر لاگر کویست در کتاب باراباس موجزنویسی را با معانی عمیق همراه کرده است و با زبانی ساده، خواننده را به سمت لایه‌های پیچیده‌تری از تفکر و احساس هدایت می‌کند. او به جای استفاده از توصیف‌های پیچیده و طولانی، بنا را بر سادگی گذاشته تا مخل رساندن پیام‌هایش نشود. از سوی دیگر، او شخصیت‌ها و موقعیت‌ها را طوری به کار می‌گیرد که لایه‌ای نمادین و فراتر از ظاهر داستان را خلق کنند. شخصیت اصلی داستان، به وضوح نقطه‌ی مرکزی این نمادپردازی‌هاست. جملات و پاراگراف‌های متن با ریتمی دقیق و آرام جلو می‌روند تا حال و هوای عرفانی و مذهبی حاکم بر داستان را حفظ کنند و با ایجاد کردن فضایی آرام، تمرکز خواننده را به تنش‌های درونی شخصیت‌ها معطوف می‌سازند.

این اثر دست روی مفاهیمی عمیق مانند ماهیت ایمان، هویت انسان و معنای رستگاری گذاشته است و با چهره‌ای بی‌قضاوت، خواننده را در دنیایی جهان‌شمول شریک کرده است که بتواند برای تمام‌ فرهنگ‌ها و زبان‌ها قابل‌درک و تأثیرگذار باشد.

کتاب باراباس با ترجمه‌ی پرویز داریوش در انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب باراباس

• «این است قدرت یک داستان اخلاقی، با همان پژواک بی‌زمان.» (نیویورک تایمز)
• «باراباس به‌عنوان یک داستان اخلاقی به اشکال مختلفی قابل‌تفسیر است. به‌مثابه‌ی شمایلی از روح انسان، برانگیزاننده و متقاعد‌کننده است.» (Time)‌
• «ناگهانی،‌ بخشاینده، روشن و عمیقاً متأثرکننده.» (ماهنامه آتلانتیک)

اقتباس‌های سینمایی از کتاب باراباس

• این کتاب برای اولین بار در سال 1953 توسط کارگردان سوئدی آلف خوباریا ساخته شد که به جشنواره‌ی کن راه پیدا کرد.
• برجسته‌ترین اقتباس سینمایی از کتاب باراباس، فیلمی به همین نام با کارگردانی ریچارد فلایشر و با بازی آنتونی کوئین در سال 1961 است که به دلیل جلوه‌های بصری و بازی‌های قوی، یکی از آثار برجسته‌ی سینمای تاریخی به شمار می‌رود.
• در سال 2012 فیلم تلویزیونی آمریکایی ایتالیایی‌ای از این اثر با کارگردانی راجر یانگ اقتباس شد.

کتاب باراباس برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای شیفتگان ادبیات مذهبی و تاریخی مسیحی مناسب است. برای فرو رفتن در حال و هوایی عرفانی و انسانی می‌توانید با این کتاب همراه شوید.

در بخشی از کتاب باراباس می‌خوانیم

مرد با چشمان بی‌فروغ عجیب خود که هیچ حالتی و به خصوص اندک علاقه‌ای به باراباس نداشت و بااین‌حال، باراباس را به طریقی وصف‌ناپذیر به خود جلب می‌کرد، مدام باراباس را می‌نگریست. باراباس می‌خواست برود، خود را از چنگ نگاه آن مرد رها کند و بگریزد، اما نمی‌توانست.

آن مرد مدتی بی‌آنکه سخن بگوید نشست، آنگاه از باراباس پرسید که آیا به ربّان ایشان ایمان دارد و آیا او را پسر خدا می‌داند یا نه. باراباس درنگ کرد، سپس در جواب گفت: «نه.» زیراکه به آن چشمان تهی که اندک علاقه‌ای به دروغ یا راست بودن گفته‌ی شخص نشان نمی‌داد، نمی‌شد دروغ گفت. این جواب بر آن مرد گران نیامد، تنها سری جنباند و گفت: «بلی، بسیاری هستند که ایمان نمی‌آورند. مادرم نیز که دیروز اینجا بود، ایمان نمی‌آورد. اما او مرا بار دیگر به زندگی بازگرداند تا بر او شهادت دهم.»

باراباس در پاسخ گفت که دراین‌صورت طبیعی بوده است و می‌بایست که آن مرد به او ایمان بیاورد و همچنین بایست جاودانه شاکر او بماند که با معجزه‌ای چنان عظیم به حیات بازش آورده. آن مرد گفت که آری، شاکر اوست، هر روز او را شکر می‌گوید که به حیات بازش آورده و دیگر به دنیای مردگان تعلق ندارد.

باراباس بانگ زد: «دنیای مردگان؟!» و خود دریافت که صدایش اندکی می‌لرزد. «دنیای مردگان؟! آنجا چگونه جایی است؟ تو که در آن دنیا بوده‌ای، به من بگو آنجا چگونه جایی است؟»

آن مرد با نگاهی استفهام‌آمیز در وی نگریست. پرسید: «چگونه جایی است؟»

درست درنیافته بود که باراباس چه می‌پرسد.

- بلی، آنجا که تو بوده‌ای چگونه جایی است؟

آن مرد به نحوی که گویی بانگ شدید باراباس او را خوشایند نبوده، گفت: «من هیچ جایی نبوده‌ام، من فقط مرده بودم و مرگ هیچ نیست.»

- هیچ؟

- بلی، می‌خواستی چه باشد؟...

باراباس در او خیره شد.

-...یعنی می‌خواهی من چیزی از دنیای مردگان برای تو بگویم؟ نمی‌توانم. دنیای مردگان هیچ است. هست، اما هیچ است.

باراباس فقط می‌توانست در او بنگرد. چهره‌ی ماتم‌زده او را می‌هراساند، اما نمی‌توانست چشم از او برگیرد.