معرفی و دانلود کتاب اما ابرها

معرفی کتاب اما ابرها

کتاب اما ابرها مجموعه‌ای از چند نمایشنامه‌ی ساموئل بکت، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل است. این اثر که جایزه‌ی اوبی را برای بهترین نمایشنامه از آنِ خود کرده است، برخی از نوشته‌های کوتاه و بلند این نمایشنامه‌نویس مشهور را در بر می‌گیرد که اغلب آن‌ها به اجرا درآمده‌اند.

درباره‌ی کتاب اما ابرها:

نمایشنامه‌های حاضر در کتاب اما ابرها (The complete dramatic works) در زمان‌های گوناگون بر روی صحنه یا در رادیو اجرا شده‌اند. اغلب آن‌ها در ابتدا به زبان فرانسوی نگاشته شده‌اند، بعدها توسط خود ساموئل بکت به انگلیسی ترجمه شده‌اند.

دیدگاه نویسنده به زندگی در این کتاب نیز همچون آثار دیگرش، بسیار عجیب و قابل تأمل است. نوشته‌های او همواره رگه‌هایی از کمدی سیاه و طنزی تلخ را با خود به همراه داشته‌اند. در نمایشنامه‌های این کتاب هم می‌توانید این تاریکی و سیاهی را درک و حس کنید.

تقابل انسان‌هایی با تفاوت‌های فراوان در کنار همدیگر که با رفتارهایشان، حوادث عجیبی را رقم می‌زنند، درون‌مایه اصلی کتاب اما ابرهاست. نوشته‌هایی خواندنی که حتماً باید بخوانید، حس و زندگی کنید.

کتاب پیش رو مجموعه‌ای از نوشته‌های بکت برای تئاتر از سال‌های 1955 تا 1984 است. نویسنده در آثارش به ایجاز، کاما و نیش کلمه بر واقعیت باور دارد و توجه او نسبت به این موارد، تمرکز لازم را برای مخاطب به همراه می‌آورد.

آثار ساموئل بکت درباره‌ی وجود انسان، دیدگاهی عجیب، طنزآمیز و همراه با کمدی سیاه و شوخ‌طبعی را ارائه می‌دهد. این نویسنده یکی از آخرین نویسنده‌های مدرنیست و یکی از افراد مهم در حوزه‌ی تئاتر ابزورد به شمار می‌رود.

این مجموعه حاوی نمایشنامه‌های بازی بی‌کلام 1، بازی بی‌کلام 2، رفت و آمد، نفس، صدای پا، سه‌نوازی اشباح، اما ابرها، لالاتاب، بداهه‌ی اوهایو، مربع، فاجعه، Nacht und Traume، چی کجا و حواشی و تعلیقات است.

کتاب اما ابرها به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به خواندن نمایشنامه و به‌خصوص آثار بکت علاقه‌مند هستید،این کتاب را از دست ندهید.

با ساموئل بکت بیشتر آشنا شویم:

شاعر، نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس ایرلندی، ساموئل بارکلی بکت (Samuel Barclay Beckett) در سال 1906 در دوبلین متولد شد. به دلیل علاقه‌اش به زبان و ادبیات فرانسوی، به فرانسه مهاجرت کرد و در آن‌جا ادامه تحصیل داد. در پاریس با جیمز جویس، رمان‌نویس بزرگ ایرلندی آشنا شد و تأثیر فراوانی از او گرفت.

بکت به سفر دور اروپا پرداخت و در این ایام شعر و داستان می‌نوشت و افرادی که در این سفرها ملاقات کرد، بعدها الهام‌بخش شخصیت‌های اصلی داستان‌های مشهورش شدند. او از پیشتازان عرصه نویسندگی تئاتر و پایه‌گذاران سبک پوچ‌گرا در این زمینه به شمار می‌رود.

او جوایز و افتخارات بسیاری کسب کرده که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به دریافت جایزه نوبل ادبیات به خاطر قالب نوین رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش که در آن‌ها انسان مدرن در فرودستی به اوج رفعت دست می‌یابد، اشاره کرد.

در بخشی از کتاب اما ابرها می‌خوانیم:

آینه: استعاره‌ی محبوب مدرنیستی و پست‌مدرنیستی، اما بهره‌گیری بکت از آن محدود است. مقاله‌ی «دانته» به جوهر لایبنیتس متوسل می‌شود، «آینه‌ی زنده‌ی همیشگی گیتی»، آینه‌ای که به محدبی آینه‌ی ویکو نیست. («Les Deux besoins») این تصویر را در بر دارد، از هملت و استاندال، از آینه‌ای که از جاده عبور می‌کند، انگار بین روایت (جوهرِ در حرکت، در حال پیش‌رَوی) و ایستایی ذهن که فرآیندهای خودش را بازتاب می‌دهد تمایز قایل شود. با این‌همه، خصوصاً در آثار داستانی اولیه، روزهایی هست که جاده بهتر از آینه بازتاب می‌دهد و تجربه‌ی مرفی با آقای اِندون دیدن خودش در حال بازتاب‌یافتن است، در چشم دیگری، بدون دیدن و بنابراین اشاره (که از آن با‌ وحشت می‌گریزد) به مجموعه‌ی بی‌انتهایی از آینه‌هایی که ناآگاهانه بازتاب می‌دهند، mise en abyme. تقابل نفس‌گرایی، حرکت و ایستایی نوید تغییراتی حیاتی و مهم در زیبایی‌شناسی بکت می‌دهد: خودشیفتگی (مرحله‌ی آینگی لکان)، خام‌دستانه جایش را به جست‌وجو (مرحله‌ی ادیپی) می‌دهد؛ سپس به مکان بسته، سکون (خودِ ادغام‌شده).

آینه‌ها فریب می‌دهند؛ آن‌ها که ظاهراً تکثیر می‌کنند به‌ طرزی جانبی تصاویری را که ارائه می‌دهند واژگون می‌کنند؛ درحالی‌که ظاهراً ما را به خودمان بازمی‌گردانند تصویر خارجی را از حس داخلی جاکَن می‌کنند و خودِ تصویری‌شده و بنابراین تصورشده را از ما دور می‌کنند. بنابراین وات از درک تابلو اتاق ارسکین بازمی‌ماند، معمایی که وقتی فهمیده شود که مختصات (چپ‌و‌راست) از آن ابژه‌اند، مثل توی آینه، کم‌تر سردرگم‌کننده می‌شود. سَم و وات به رقص آینه‌ای می‌پردازند، چهره‌به‌چهره. دید وات، که در مسیر ایستگاه است، بازتابی متلاشی‌شده از خودی است در آینه‌ی تاریک، تعبیری که از بخش دو تکرار می‌شود، تا ناتوانی او را برای شناختن آقای نات و در نهایتْ خودش «تعریف» کند.

آینه بیش از آن‌که جهان مجازی یا خیالی دیگری را بازتاب دهد، آگاهی از در دام همین یکی‌بودن را انعکاس می‌دهد. سه‌گانه «آینه» ‌ی حرکت از و به درک خود هستند، بازتاب مُلوی در آب الگوییِ ادغام‌شده را تنها برای همان لحظه فرض می‌گیرد. موران صورتش را می‌شوید و منتظر تصویرش می‌شود که بازگردد، در‌حالی‌که در شباهتی فزاینده در ارتعاش است، پیش از آن‌که دوباره متلاشی شود. دو بخش رمان بازتاب‌های آینه‌ای‌اند و باید در کنش تخیل با هم یکی شوند. او بیدیل بیش‌تر یک بازتاب آینه‌ای است («لیبیدو») تا یک صورت درهم‌ریخته.

فهرست مطالب کتاب

بازی بی‌کلام 1
بازی بی‌کلام 2
رفت‌وآمد
نفس
صدای پا
سه‌نوازی اشباح
... اما ابرها... 
لالاتاب
بداهه‌ی اوهایو
مربع
فاجعه
Nacht Und Träume
چی کجا
حواشی و تعلیقات
منابع