معرفی و دانلود کتاب آوازهای کوچکی برای ماه: نامه‌های گوستاو فلوبر و ژرژ ساند

معرفی کتاب آوازهای کوچکی برای ماه: نامه‌های گوستاو فلوبر و ژرژ ساند

کتاب آوازهای کوچکی برای ماه مجموعه‌ی مکاتبات خواندنی گوستاو فلوبر و ژرژ ساند، دو اعجوبه‌ی ادبیات قرن نوزدهم فرانسه را در برمی‌گیرد. مکاتباتی که در ادبیات بی‌نظیر هستند و تصویر جالب‌توجهی از زندگی شخصی و روحیات این دو نویسنده‌ی بزرگ را در بطن حوادث و فضای زندگی روشنفکران و نویسندگان آن روزگار ارائه می‌دهند.

درباره‌ی کتاب آوازهای کوچکی برای ماه

سال 1862، وقتی گوستاو فلوبر (Gustave Flaubert) در آغاز راه هفت‌ساله‌ی نوشتن کتاب مشهورش، تربیت احساسات (Sentimental Education)، قرار دارد، مکاتباتش را با ژرژ ساند (George Sand) آغاز می‌کند. ژرژ ساند از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن نوزدهم در فرانسه است. زنی پرشور و هنجارشکن که با نام مستعار رمان می‌نوشت و علیه سازوکارهای تبعیض‌آمیز اجتماعی به فعالیت مشغول بود. فلوبر، رمان‌نویس صاحب‌سبک فرانسوی نیز از نقطه‌نظری دیگر علیه ساختار جامعه برمی‌خواست. مردی کمال‌گرا که شور نوشتن او را لحظه‌ای از کار متوقف نمی‌کرد و با اینهمه در آن دوران چندان محبوب نبود. رئالیسم مدرن او به انتقاد ناامیدانه از جامعه می‌پرداخت و در نقطه‌ی مقابل، ژرژ ساند به تغییرات اجتماعی باور داشت.

کتاب آوازهای کوچکی برای ماه (The George Sand-Gustave Flaubert Letters)، نامه‌های این دو تن از نویسندگان مهم قرن نوزدهم را در برمی‌گیرد و نه تنها دریچه‌ای به روی روحیات و شخصیت درونی آن دو می‌گشاید، بلکه روح حاکم بر زندگی روشنفکران، نویسندگان و نجبای آن روزگار را به تصویر می‌کشد. نامه‌های ساند و فلوبر سرشار از همدردی و محبت و دلداری است و در عین حال، بیان صریح عقاید و تبادل نظرات مخالفشان را نشان می‌دهد. فلوبر و ساند در این نامه‌ها شخصیت همدیگر را کشف می‌کنند و بسط می‌دهند، تأملات سیاسی و فلسفی‌شان را در میان می‌گذارند و مفصلاً درباره‌ی روزمرگی‌ها و جریان آفرینش آثارشان به گفت‌وگو می‌پردازند.

کتاب آوازهای کوچکی برای ماه چنان مفصل و پربار است که از همان نامه‌های آغازین، مجذوب آن می‌شوید. دوستی عمیق میان فلوبر و ساند و مکاتباتشان سال‌ها به طول می‌‌انجامد، سایه‌ی دردناک حوادث جنگ میان آلمان و فرانسه روی آن می‌افتد و حتی ما را به روزهای کمون پاریس می‌برد. صحبت درباره‌ی چهره‌های ادبی مهم نیز در این مکاتبات از قلم نمی‌افتد؛ هوگو، سروانتس، تورگنیف، ارنست رونان، دیکنز و ... از اسامی مطرح‌شده در میان خطوط نامه‌های این دو نفر هستند.

کتاب آوازهای کوچکی برای ماه را گلاره جمشیدی به زبان فارسی برگردانده و نام کتاب را در نسخه‌ی فارسی، از لابه‌لای نامه‌های لطیف ژرژ ساند برداشته است. انتشارات افق این کتاب را با ترجمه‌ی گلاره جمشیدی منتشر کرده است.

کتاب آوازهای کوچکی برای ماه برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به ادبیات، خصوصاً ادبیات قرن نوزدهم، آثار گوستاو فلوبر و ژرژ ساند، نقد ادبی و حتی تأملات فلسفی از مطالعه‌ی این کتاب لذت وافری می‌برند. دوستداران کتاب‌های نامه‌نگاری نیز نباید از کتاب آوازهای کوچکی برای ماه غافل بمانند.

در بخشی از کتاب آوازهای کوچکی برای ماه: نامه‌های گوستاو فلوبر و ژرژ ساند می‌خوانیم

دوست عزیزم،

حال من خوب است، مشغول کار هستم و دارم کادیو را تمام می‌کنم. هوا گرم است، من زنده‌ام، آرامم و غمگین. نمی‌دانم چرا. در زندگی چنین یک‌نواخت، ساکن و آرامی که این‌جا می‌گذرانم، در حالی‌که از نظر جسمی تقویت می‌شوم، از لحاظ روحی به قهقرا می‌روم، و در سوداها و ملالت‌هایی از عسل و گل‌های سرخ فرو می‌افتم که خود سرشار از ملال‌اند. حس می‌کنم تمام کسانی که دوست‌شان دارم، فراموشم کرده‌اند و این منصفانه است چرا که من زندگی خودخواهانه‌ای را زیسته‌ام و برای هیچ‌کدام‌شان هیچ کاری نکرده‌ام.

من با وابستگی‌های بی‌شماری زیسته‌ام که در خود غرقم کردند، فراتر از توانم بوده‌اند و اغلب نفرین‌شان کرده‌ام. و آن‌گاه که دیگر توانی برای به دوش کشیدن‌شان نداشتم، از خوب بودن دل‌زده شده‌ام. اگر حیات نسل بشر بسیار خوب یا بسیار بد ادامه می‌یافت، می‌شد دوباره خود را به عاطفه‌ای عمومی پیوند زد و با یک اعتقاد زیست، احمقانه یا خردمندانه. اما می‌بینی هم‌اکنون کجاییم، تویی که چنین خشم‌آلود بر بزدلان می‌خروشی. نه برای از بین بردن‌شان، برای تجدید حیات‌شان! این چه جامعه‌ای است که در بطن توسعه‌ی خود ناگهان فلج می‌شود، چون فردا ممکن است هوا توفانی باشد؟ هرگز اندیشه‌ی خطر، چنین تضعیف روحیه‌ای ایجاد نکرده است. آیا تا به این حد نزول کرده‌ایم که باید برای خوردن از ما خواهش کنند، و همان لحظه مطمئن‌مان کنند چیزی باعث ناراحتی گوارش‌مان نخواهد شد؟ بله، احمقانه است، شرم‌آور است. آیا این است نتیجه‌ی موفقیت و کامیابی؟ تمدن باید در چنین خودخواهی بیمارگونه و بزدلانه‌ای گرفتار آید؟

خوش‌بینی من از مدت‌ها قبل لطمه‌ی سختی خورده است. من با خیال دیدارت در این‌جا خوان لذتی ژرف گستردم. هم‌چون شفاخانه‌ای به دقت بنایش کردم، هرچند تو نگران مادر عزیز و پیرت هستی و من قطعاً نمی‌توانم اعتراضی داشته باشم.

خب، اگر قبل از عزیمتت از پاریس، بتوانم کادیو را تمام کنم، نظر به این‌که پولی برای خریدن تنباکو و کفش ندارم، همراه با موریس به دیدنت می‌آیم. اگرنه، برای اواسط تابستان به دیدارت امیدوارم. فرزندانم نیز، که به‌خاطر این تأخیر بسیار ناراضی‌اند، امید دیدارت را دارند. بیش‌تر امیدواری‌مان از آن جهت است که این دیدار می‌تواند نشانه‌ی خوبی در مورد مادر عزیزت باشد.