معرفی و دانلود کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی

معرفی کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی

کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی مجموعه‌ای است از نامه‌هایی که بوریس پاسترناک و مارینا تسوتایوا برای یکدیگر نوشته‌اند و چند سال بعد، راینر ماریا ریلکه میان عشق این دو پیدایش می‌شود و مثلثی عاشقانه شکل می‌گیرد. نامه‌هایی مملو از شور عشق و اشتیاق که نه تنها از عشق و رنج و شوق آن‌ها حکایت دارد، بلکه جوهره‌ی اصلی شعر و هنر را در دورانی به نمایش می‌گذارد که سراسر آشوب بوده است.

درباره‌ی کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی

در کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی (Correspondance à trois) می‌خوانیم که دیدار بوریس پاسترناک (Boris Pasternak) و مارینا تسوتایوا (Marina Tsvetaeva) به سال 1918 در مسکو روی داد. دیداری که سریع و گذری بود. این دو فرد که اکنون از اشخاص برجسته در جهان شعر و ادبیات به شمار می‌روند، در اصل به سال 1922 به واسطه‌ی آثار یکدیگر آن‌طور که باید، با یکدیگر آشنا شدند. بوریس پاسترناک و مارینا تسوتایوا طی چهارده سال برای یکدیگر نامه می‌نوشتند که شوق و شور در آن‌ها موج می‌زد. نامه‌هایی که بین این دو ردوبدل می‌شد و عشق و علاقه از آن سرازیر بود، در برهه‌ای از تاریخ نوشته می‌شد که وقایع ادبی و تاریخی بسیاری داشت رقم می‌خورد. نامه‌های پاسترناک و تسوتایوا را نباید به چشم نامه‌هایی صرف دید، بلکه باید آن‌ها را همچون شعر، در قامت آثاری مستقل و منحصربه‌فرد خواند. اتفاقات مهم زندگی‌ آن‌ها در میان این نامه‌ها سروشکل می‌گرفتند. با این تفاسیر، اینطور به نظر می‌آید که این نامه‌ها وسیله‌ای برای خلق و بازآفرینی زندگی‌شان بوده است.

ولی در تابستان سوزان سال 1926، راینر ماریا ریلکه (Rainer Maria Rilke) نیز پدیدار می‌شود و با نوشتن نامه‌های بسیار، تثلیثی عاشقانه رقم می‌زند. مارینا تسوتایوا در فرانسه از دلتنگی و حس غربت می‌نوشت؛ بوریس پاسترناک در روسیه‌ی آشوب‌زده به دنبال ترانه‌هایی بی‌مانند می‌گشت و راینر ماریا ریلکه، شاعر و عارفی منزوی و عزلت‌نشین، مشغول کلنجار رفتن با مرگ زودهنگام خود بود. آنچه این سه شاعر را از یکدیگر جدا می‌کرد و نمی‌گذاشت یکدیگر را ملاقات کنند، مرزها و بیماری بود. ولی این سه شخص با توان بالای خود در استفاده از کلمات، این موانع را درهم می‌شکستند و در میان خطوط این نامه‌ها به دیدار با یکدیگر می‌رسیدند.

نامه‌هایی که در کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی، گردآوری شده است، پنجره‌ای را به روی منظره‌ی حیرت‌آور زندگی این سه شاعر باز می‌کند و ما را به تماشای رقص کلمات و ترکیب شوق و تفکر لابه‌لای خطوط می‌نشاند. ما نوای قلب‌های عاشقی را گوش می‌سپاریم که سخت در پی هم‌آوایی بی‌پایان هستند. کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی نه فقط یک مستند برآمده از دل تاریخ، بلکه جلوه‌ی ژرف‌ترین و اصیل‌ترین احساسات انسانی است. این نامه‌ها ترنمی برای شعر، زندگی و پیوند میان روح‌هایی هستند که نمی‌توان آن‌ها را از یکدیگر گسست. شما نیز اکنون می‌توانید این کتاب را با ترجمه‌ی نهال تجدد که به یاری نشر چشمه چاپ و منتشر شده است، تهیه کنید.

کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دوست دارید کتابی بخوانید که مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه میان سه شخصیت مهم ادبی باشد و با خواندن آن‌ها به عمق روابطشان پی ببرید، بی‌تردید این کتاب برای شما لذت‌بخش خواهد بود. علاقه‌مندان به آثار و تفکرات مارینا تسوِتایوا، باریس پاسترناک و راینر ماریا ریلکه از دیگر مخاطبان اثر حاضر هستند.

در بخشی از کتاب تو مثل من فردا دنیا آمدی می‌خوانیم

پاسترناک، نمی‌آیم (همسرم بیمار است، و برای ویزا، دو هفته باید کوشید، اجازه‌ی برلین، مدرک پزشکی، کاغذبازی محلی). این‌جا (مثل همه‌جا) من نه دوستی دارم نه رابطه‌ای.

حق ندارم (از دید مارینای زندگی) خود را با سر پرتاب کنم. زندگی‌ام سخت است؛ با رفتن، این روزمره‌ی چموش به گردن اطرافیانم می‌افتد.

حرف آخر: نه از روی زیرکی (اگر نیایم، بیش‌تر به من فکر می‌کنید! مثل شما، من این رمانتیسم را پشت‌سر گذاشته‌ام)، و نه از روی حساب (اگر شما را ببینم، بیش‌تر به شما فکر می‌کنم! بیش‌تر از وضع کنونی امکان ندارد!) و نه از روی ترس (ترس ناامید کردن، ناامید شدن).

رفتن شما چه از اسکله‌ی برلین باشد چه از ارتفاعات بوهِم، من تمام روز هجدهم با شما خواهم بود (از ساعت حرکت بی‌خبرم). رفتن شما، به هر روی، وحشتناک است.

نمی‌آیم چون دیر شده است، چون درمانده‌ام، چون سلونیم‌ یک‌ساعته ویزا می‌گیرد، چون باخت تقدیر من است.

اما وایمار. پاسترناک، شوخی نکنید. من با وایمار دو سال تمام ز ن د گ‌ی خواهم کرد. خود را می‌شناسم. شما خانه‌ی من هستید. سوی شما رفتن سوی خانه رفتن است؛ هر لحظه این را می‌دانم.

کورکورانه راه می‌رفتم: گل‌وشل، شیارهای راه، چراغ‌های خاموش… و با چنین نیرویی به شما می‌اندیشیدم، نه، به شما نه، به خودم بدون شما، به این چراغ‌ها و به این جاده‌ها بدون شما آه، پاسترناک، تا رسیدن ما به یکدیگر، پاهای من میلیاردها کیلومتر خواهند پیمود (این انفجار صداقت را ببخشید، من چونان می‌نویسم که در بستر مرگ)!