معرفی و دانلود کتاب گربه‌های آدمخوار

معرفی کتاب گربه‌های آدمخوار

کتاب گربه‌های آدمخوار اثر هاروکی موراکامی، مجموعه‌ای از شش داستان کوتاه است. در این اثر نیز مانند تمام آثار هاروکی موراکامی با دنیایی در مرز خیال و واقعیت، بینامتنیت و اتفاق روبه‌رو هستیم که در پس این فضا مفاهیمی چون ترس، تنهایی، امید و زندگی نیز نهفته است. نویسنده با هنرمندی تمام خواننده را در دنیای خیالی داستان‌هایش فرومی‌برد و در اثنای مطالعه‌ی کتاب او را به فکر وا می‌دارد.

درباره‌ی کتاب گربه‌های آدمخوار

هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) نویسنده‌ی کتاب گربه‌های آدمخوار (The man eating cats) با استفاده از سبک خاص خود در داستان‌نویسی فضایی خاص را ارائه می‌دهد. داستان‌های این مجموعه به یکدیگر مرتبط نیستند و کاملاً از یکدیگر مستقل‌اند اما در انتهای مجموعه حسی از ارتباط و معنی را می‌توان از آن‌ها دریافت؛ عنصری که در داستان‌های موراکامی وجود دارد و این امکان را به خواننده می‌دهد تا تحلیلی فرا متنی از اثر داشته باشد. درواقع همین مفاهیم بنیادین متن هستند که ارتباطشان در پایان مجموعه حس اتصال و معنا را به خواننده القا می‌کند. چینش داستان‌ها نیز در این امر بسیار مؤثر هستند؛ روند داستان‌ها به‌گونه‌ای است که خواننده در انتها مفاهیمی چون انزوا، عشق، ارتباط، تنهایی و مرگ را ازنظر موراکامی درک می‌کند.

آثار موراکامی را نمی‌توان در دسته‌ی خاصی از ژانرهای ادبی قرار داد؛ داستان‌هایی که به قلم او نوشته شده‌اند هم واقعی و ملموس هستند و هم دارای عناصر خیال‌انگیز. در کتاب گربه‌های آدم‌خوار که اسم یکی از داستان‌های این مجموعه است واقع‌گرایی و فراواقع‌گرایی نیز در روایت هر داستان مشاهده می‌شود؛ موراکامی داستان‌هایش را در این کتاب با ذکر جزئیات زیاد و دقیق شروع کرده و تصویری از یک زندگی واقعی ارائه می‌کند و بعد کم‌کم متن را به ورطه‌ی توهم و خیال می‌کشاند.

نویسنده داستان گربه‌های آدم‌خوار را با تصویر یک راوی که مشغول خواندن روزنامه‌ای انگلیسی‌زبان است،‌ آغاز می‌کند. او در روزنامه ماجرای پیرزنی را می‌خواند که پس از مرگ،‌ گربه‌هایش جسد او را از فرط گرسنگی خورده‌اند. این ماجرا تا انتهای داستان به‌عنوان یک مضمون باقی می‌ماند و در طول داستان از یک خبر ساده تبدیل به یک سمبل و بهانه‌ای برای بیان عقاید و جهان‌بینی نویسنده می‌شود. در ادامه تحول روحی راوی به عنوان فردی که در ابتدا خبر را می‌خواند و خیال و توهمی که ذهنش را فرا می‌گیرد نیز جالب توجه است.

استفاده از نمادها در آثار هاروکی موراکامی نقشی کلیدی برای بیان جزئیات و جهان‌بینی او دارند و همواره مدخلی برای تبدیل داستان از فضای واقعی به دنیای خیالی هستند. او با استفاده از این نمادها،‌ در کتاب گربه‌های آدم‌خوار بار دیگر دیدگاه و دلتنگی خود را نسبت به وطنش بیان می‌کند. در بخش‌هایی از هر داستان خواهید دید که شخصیت‌ها دچار دلتنگی‌ای غریب می‌شوند و اظهار می‌کنند دور بودن از خانه‌ سبب آشفتگی‌شان شده و احساس می‌کنند درجایی غیر از خانه راحت نیستند. این‌ها در حقیقت درک خود هاروکی موراکامی از وطن است و گویی موراکامی از زبان شخصیت‌ها عقیده‌ی خودش را بیان می‌کند. نویسنده سعی دارد تا با استفاده از موقعیت‌های مختلف و پراکنده کردن شخصیت‌ها یک دید همگانی را عرضه کند و احساست دلتنگی و دوری از وطن را به مخاطبانش انتقال دهد.

کتاب گربه‌های آدم‌خوار، مجموعه‌ داستانی به قلم یکی از بهترین و پرطرفدارترین نویسنده‌های دنیا، هاروکی موراکامی است که توسط مهدی غبرایی ترجمه شده و انتشارات نیکو نشر آن را به بازار کتاب عرضه کرده است.

کتاب گربه‌های آدمخوار مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی این کتاب به‌تمامی علاقه‌مندانِ داستان‌های کوتاه،‌ کتاب داستان‌های خارجی و قلم و اندیشه‌ی هاروکی موراکامی توصیه می‌شود.

با هاروکی موراکامی بیشتر آشنا شویم

هاروکی موراکامی متولد 1949 نویسنده ژاپنی است. پدر و مادر او هر دو از استادان ادبیات بودند که تحت تأثیر وقایع جنگ جهانی دوم در ژاپن به‌شدت زندگی‌شان متحول گردید. این تحول خود سبب تأثیری عمیق بر موراکامی شد. او در کوبه بزرگ شد و قبل از رفتن به دانشگاه صاحب یک مغازه کوچک بود که در آن موسیقی جز به‌صورت زنده پخش می‌شد. او با خواندن طیف وسیعی از آثار نویسندگان اروپایی و آمریکایی، مانند فرانتس کافکا، گوستاو فلوبر و فئودور داستایوفسکی بزرگ شد و اولین رمانش را در 30 سالگی منتشر کرد. این پیگیری و تلاش و همچنین آشنایی‌اش با ادبیات ملل سبب شد تا از همان اولین کارهایش تفاوت عمده‌ای با دیگر نویسندگان ژاپنی داشته باشد. موراکامی در دانشگاه واسدا توکیو در رشته نمایش تحصیل کرد و در آنجا با یوکو که اکنون همسرش است آشنا شد. از آثار شاخص موراکامی می‌توان به کتاب‌های «کافکا در کرانه»، «چوب نروژی» و «اول‌شخص مفرد» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب گربه‌های آدمخوار می‌خوانیم

به سبب اسم و مو‌های مجعد و صورت خوش‌تراشش اغلب فکر می‌کردند دورگه است. این موضوع مال بعد از جنگ بود که سرباز‌های امریکایی بچه‌های زیادی از خودشان به جا گذاشته بودند؛ اما پدر و مادر تونی تاکیتانی صد درصد ژاپنی بودند. پدرش، شوزابورو تاکیتانی، در نواختن‌ ترومبون جاز کمابیش مشهور بود، اما چهار سال پیش از شروع جنگ جهانی ناچار شد به سبب روابط عاشقانه با زنی توکیو را‌ ترک کند. با خود گفت حالا که قرار است از شهر برود، بهتر است ‌ترک دیار کند و فقط با یک ‌ترومبون خود را به چین رساند. در آن روزگار ناگازاکی تا شانگهای را با قایق یکروزه می‌رفتند. شوزابورو مال و ملکی در توکیو یا هیچ جای ژاپن نداشت که پروای از دست‌دادنش را داشته باشد. پس بدون تأسف رفت. گمان می‌کرد اگر بشود گفت، شانگهای با اغوا‌های ماهرانه‌اش بیشتر از توکیو به شخصیتش می‌خورد. اولین بار که خیابان‌های مجلل شانگهای را در نور خورشید بامدادی دید، در عرشه‌ی یک کشتی بود که به طرف بالادست رود یانگ تسه می‌رفت و همین بس بود. شیفته‌ی شهر شد. روشنایی برایش نویدبخش آتیه‌ای روشن بود. بیست و یک سال داشت.

بنابراین، در خلال ناآرامی‌های جنگ از هجوم ژاپن به چین گرفته، تا حمله به پرل‌هاربر و پرتاب دو بمب اتمی بر شهر‌های ژاپن سهل گرفت و در کلوب‌های شبانه‌ی شانگهای ‌ترومبون نواخت. عرصه‌ی وقوع جنگ در جایی دوردست بود. شوزابورو تاکیتانی مردی بود که کمترین نشانی از اراده یا درون‌نگری در رابطه با تاریخ نداشت. چیزی جز این نمی‌خواست که بتواند ‌ترومبون بزند، روزی سه وعده غذا بخورد و چند تا زن دم دستش باشند.

فهرست مطالب کتاب

پروانه‌ی شب‌تاب
تونی تاکیتانی
خرچنگ‌ها
گربه‌های آدمخوار
اتفاق، اتفاق، اتفاق
نفر هفتم