معرفی و دانلود کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود

معرفی کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود

بدرودی تلخ و شیرین با یکی از برجسته‌ترین چهره‌های ادبیات معاصر، گابریل گارسیا مارکز. رودریگو گارسیا، پسر این نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، در کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود از آخرین روزهای زندگی پدر و مادرش می‌گوید. این کتاب چهره‌ی دیگری از این نویسنده‌ی مشهور را به شما نشان خواهد داد.

درباره‌ی کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود:

«فکر می‌کنم این سرماخوردگی او را از پای درآورد.» این پیش‌بینی مرسدس در ماه مارس 2014 است، همسر گابریل گارسیا مارکز و همراه همیشگی او در زندگی. رودریگو گارسیا (Rodrigo Garcia)، پسر گابریل و مرسدس، این حرف را جدی نمی‌گیرد؛ آخر، مادرش هم پیر شده و احتمالاً زیادی مضطرب است. اما، کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود (A Farewell to Gabo and Mercedes) درباره‌ی جدی شدن این پیش‌بینی است.

گابریل گارسیا مارکز نامی آشنا در عرصه‌ی ادبیات است. او خالق رمان‌های درخشان «صد سال تنهایی»، «عشق سال‌های وبا»، «پاییز پدرسالار» و... است. این نویسنده‌ی سبک رئالیسم جادویی در سال 1982 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات نیز شده است. بااین‌حال، کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود چهره‌ی دیگری از این نویسنده‌ی برجسته را به ما نشان می‌دهد، چهره‌ای که نه در عرصه‌ی عمومی بلکه در جمع خانوادگی کوچک آن‌ها نمود داشته است.

رودریگو گارسیا در کتاب حاضر، با صمیمیتی شگفت‌انگیز، خانواده‌ای را به تصویر می‌کشد که با غم فقدان کنار می‌آیند، فقدان فردی که نه‌تنها برای خانواده بلکه برای بسیاری از مردم جهان اهمیتی خاص دارد. کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود نگاهی به زندگی خصوصی یکی از غول‌های ادبیات در آخرین روزهای زندگی‌اش است، نگاهی که ادای دینی به خالق برخی از بهترین رمان‌های قرن بیستم نیز هست.

اما مرگ گابو تنها فقدانی نیست که نویسنده‌ی کتاب باید با آن دست‌وپنجه نرم کند. زمانی که مرسدس، مادر نویسنده و همراه همیشگی زندگی گارسیا مارکز، شش سال بعد از دنیا می‌رود، این غم چند برابر می‌شود. کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود درباره‌ی زنی نیز هست که الهام‌بخش گابریل گارسیا مارکز در زندگی‌اش بوده است.

این کتاب موفق شده در سال 2021 نامزد جایزه‌ی حلقه‌ی ملی منتقدان کتاب در بخش زندگی‌نامه شود.

نکوداشت‌های کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود:

- نثر روشن رودریگو گارسیا با آرامش به مرگ خیره می‌شود، درد را ثبت می‌کند اما مغلوب آن نمی‌شود... (پابلیشرز ویکلی)
- ادای احترامی صمیمانه پر از خاطرات شیرین و دردناک. (کیرکاس ریویو)
- این کتاب کوتاه مانند مراقبه‌ای درباره‌ی پایان زندگی و عواقب آن، چه جسمانی و چه روانی، عمل می‌کند. (لس‌آنجلس تایمز)

کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از علاقه‌مندان گابریل گارسیا مارکز هستید و دوست دارید با جنبه‌های پنهان زندگی این نویسنده بیشتر آشنا شوید، این کتاب مناسب شماست.

با رودریگو گارسیا بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی کتاب حاضر پسر گابریل گارسیا مارکز و مرسدس بارچا است. رودریگو گارسیا در کلمبیا به دنیا آمد، در مکزیکو سیتی بزرگ شد و درحال‌حاضر، در لس‌آنجلس زندگی می‌کند. گارسیا دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی تاریخ در دانشگاه هاروارد است. او بعدها به فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی روی آورد و چندین فیلم کارگردانی کرد که به‌خاطرشان نامزد دریافت جایزه‌ی اِمی نیز شد.

در بخشی از کتاب گابو و مرسدس؛ یک بدرود می‌خوانیم:

خبر بستری شدن پدرم در بیمارستان که منتشر شد، رسانه‌ها و دوستانش شروع کردند به جمع شدن جلوی خانه‌ی ما. روزی که از بیمارستان به خانه برگشت، نزدیک صد نفر جلوی خانه‌مان بودند. مقامات محلی مجبور به مستقر کردن پلیس جلوی در خانه شدند. آمبولانس حامل پدر وارد پارکینگ خانه شد. اما مگر مردم اجازه می‌دادند در پارکینگ بسته شود. مدتی طول کشید تا در بسته شد.

برادرم، سرایدار و منشی پدرم سعی می‌کردند ملافه‌ای روی پدر بکشند تا موقع بیرون آوردنش از آمبولانس، کسی از او عکس نگیرد. عکس برادرم که ملافه را در دست گرفته بود، در روزنامه‌ها چاپ شد. از دیدن آن عکس خیلی عصبانی شدم. هنوز در این فکرم که حاضرانِ جلوی خانه که بودند. خب، می‌دانم تعدادی‌شان از خوانندگان آثار پدرم بودند. اما تعدادی از آن‌ها هم خبرنگار بودند. نه خبرنگاران رسانه‌های پیش‌پاافتاده، بلکه خبرنگاران رسانه‌های جدی و درست و حسابی.

پزشکان و دوستانی که می‌آمدند و می‌رفتند با خبرنگارانی مواجه می‌شدند که در جست‌وجوی آخرین خبر از وضعیت پدرم بودند. شرم به خود راه نمی‌دادند. فقط سؤال می‌کردند و منتظر جواب باقی می‌ماندند. موقع رفت‌وآمد، عموماً اعضای خانواده با ماشین وارد پارکینگ دیگری می‌شدند و درها را فوراً می‌بستند.

مادر به‌ندرت از خانه بیرون می‌رفت. اما منشی پدرم می‌گفت آن هفته، مادرم با ماشین از خانه بیرون رفته بود و موقع برگشت، نتوانسته بود درِ پارکینگ را باز کند. چاره‌ای ندیده بود مگر آنکه از ماشین پیاده شود و از در جلویی وارد خانه شود. باید ده تا پله را بالا می‌رفت تا خود را به در ورودی خانه می‌رساند. وقتی از ماشین بیرون آمد، همه‌ی حاضران در خیابان به‌احترام مادر سکوت کردند. در یک لحظه و بدون هیچ برنامه‌ی قبلی‌ای، سکوت مرگ‌باری بر خیابان حاکم شد. مادرم به در خانه نزدیک شد. سرش پایین بود. انگار در فکر فرورفته بود. ولی عادی و معمولی راه می‌رفت. اصلاً متوجه نشده بود که همه به او احترام گذاشته بودند. نفهمیده بود که سکوت نشانه‌ی ادای احترام به او بوده است. پدرم همیشه می‌گفت که مادر حیرت‌آورترین فردی است که در تمام زندگی‌اش دیده است.