معرفی و دانلود کتاب همه ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت

معرفی کتاب همه ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت

سفر مجرمی سابقه‌دار که در انتظار محاکمه است. کتاب همه ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت نوشته‌ی جوئل توماس هاینز درباره‌ی مردی است که زندگی‌اش در مسیر درستی قرار ندارد و نمی‌تواند کاری برایش بکند. این رمانِ سرشار از تعلیق موفق شده جوایز مطرحی را در کانادا از آن خود کند.

درباره‌ی کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت:

جانی به اتهام حمله به دوست‌دخترش در انتظار محاکمه است، او ممکن است سه تا پنج سال حبس بگیرد. اما ناگهان اتفاقی روی می‌دهد؛ دوست‌دخترش، مدونا، در دادگاه حاضر نمی‌شود. او تصادفی مرگ‌بار کرده و از دنیا رفته است. کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت (We'll All Be Burnt in Our Beds Some Night) درباره‌ی جانی و سفری است که برای رساندن خاکستر مدونا به ساحلی در حومه‌ی ونکوور انجام می‌دهد.

جوئل توماس هاینز (Joel Thomas Hynes) در این کتاب از زبان مردی سخن می‌گوید که نمی‌تواند زندگی خود را سروسامان دهد. تک‌گویی‌های این مرد، با زبانی خشن و جذاب، سرشار از تلاش برای بازگشت به زندگی است، تلاش برای بازگشت از مسیری که در آن کارهای وحشیانه‌ای انجام داده، تلاش برای بازگشت از مسیری که از آن پشیمان است.

همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت رمانی چندلایه پر از داستان‌های مختلف است، از تصادف با گوزن گرفته تا ملاقات با پدر واقعی در زندان. این کتاب همچون دیگر کارهای جوئل توماس هاینز شخصیت‌ نابهنجار و خشنی را به تصویر می‌کشد که در کانادای امروزی در حال دست‌وپنجه نرم کردن با مشکلات اقشار طبقه‌ی پایین جامعه است.

هاینز در کتابش ما را با شخصیتی همراه می‌کند که شاید از نظر ما نفرت‌انگیز باشد، اما با همسفر شدن با او در سفری طولانی است که می‌توانیم جهان را از زاویه‌ی دید جانی تماشا کنیم و او و مشکلاتش را بیش از گذشته درک کنیم.

افتخارات کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت:

- برنده‌ی جایزه‌ی گاوِرنِر جنرال در بخش رمان انگلیسی
- برنده‌ی جایزه‌ی وینترست
- نامزد دریافت جایزه‌ی گیلر

نکوداشت‌های کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت:

- داستان جوئل توماس هاینز سرشار از شخصیت‌های درهم‌شکسته، رؤیاهای دست‌نیافته، و فرصت‌های ازدست‌رفته است. (گلوب‌اند میل)

- جوئل توماس هاینز یکی از متمایزترین و شناخته‌شده‌ترین صداهای کانون ادبی کاناداست... همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت خواننده را به مکان‌هایی تاریک می‌برد، مکان‌هایی که با طنزی سیاه همراه است. (کوئیل و کوئیر)

- نوشته‌های جوئل توماس هاینز آهنگین، کاملاً جذب‌کننده و حتی اعتیادآورند. (آتلانتیک بوکس تودِی)

کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به خواندن داستان‌های چندلایه علاقه دارید و دوست دارید با درونیات یک خلافکار آشنا شوید، این رمان را از دست ندهید.

با جوئل توماس هاینز بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی کانادایی کتاب حاضر، علاوه‌بر نویسندگی، بازیگر، تهیه‌کننده، کارگردان و نوازنده‌ نیز هست. جوئل توماس هاینز تاکنون چندین رمان و نمایشنامه و یک کتاب شعر نوشته و در تعدادی فیلم و سریال ایفای نقش کرده است. هاینز در سال 2008 هنرمند سال شورای هنرهای نیوفاندلند و لابرادور و برنده‌ی جایزه‌ی لاورِنس جکسون رایتر شد. همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت نخستین کتاب هاینز است که به فارسی برگردانده می‌شود.

در بخشی از کتاب همه‌ی ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت می‌خوانیم:

حوالی عصر خودرویی پایین سراشیبی طولانی تپه نگه می‌دارد. دو مرد پیر که برادر به نظر می‌رسند و از شکار اردک می‌آیند. سگ خواب‌آلود نژاد تری‌یِر پشت وانت پیکاپ بسته شده، سگ پشمالوی کوچک سیاه و سفید. کسی که روی صندلی مسافر نشسته پیاده می‌شود تا به من کمک کند سوار وانت شوم، از اینکه برای من ایستاده‌اند خیلی راضی به نظر نمی‌رسد. چانه‌ای نوک‌تیز و استخوانی دارد، ازخودراضی. لب‌های درهم‌رفته، دو طرف دهانش به‌خاطر حالت فکش چین افتاده بود. اما فکر می‌کنم با من با ملایمت برخورد می‌کند. خودم را می‌کشم وسط صندلی بلندِ عقب و به پهلو می‌نشینم.

لَری، راننده و گلن، مسافر بداخلاق. از من سؤالات همیشگی را می‌پرسند، تا کجا می‌خواهم بروم و اهل کجا هستم و مانند این، اما وقتی سعی می‌کنم جواب بدهم، می‌فهمم نمی‌توانم حرف بزنم، نمی‌توانم زبانم را آن‌طور که باید تکان بدهم، نمی‌توانم دهانم را کوچک‌ترین حرکتی بدهم، اَ‌ه‌... کلمات را بسازم. تمام چیزی که بیرون می‌آید مِن‌مِن‌های آبکی است. می‌توانم حس کنم که هر دو به هم نگاه می‌کنند. سپس گلن می‌گوید:

خیلی داغون هستی پسر، خیلی داغون. سرم را به صندلی تکیه می‌دهم و کمی چرت می‌زنم و فکر می‌کنم بوی من را احساس می‌کنند یا نه، اما احتمالاً این‌طور نیست، چون به نظر نمی‌رسد خودشان هم بوی صابون بدهند. بی‌خیال لعنتی. وقتی گلن دستمالی را برای پاک کردن آب دهانم زیر چانه‌ام فشار می‌دهد، ناگهان می‌پرم.

... این خیلی داغونه لارنس، خیلی...

وقتی دوباره بیدار می‌شوم هوا در حال تاریک شدن است، به‌معنای واقعی کلمه وسط بحث داغ درمورد اینکه باید اجازه داد تازی‌های شکاری پاکوتاه وارد خانه شوند یا نه، یا اینکه باید نوازش شوند یا دیگر کارهایی که با سگ‌های معمولی انجام می‌دهی. اما ظاهراً صحبت هر دو به یک نتیجه می‌رسد. لری می‌گوید اگر بگذاری سگت به آدم‌ها عادت کند، خیلی راحت از دستش می‌دهی، و وقتی آن‌ها را به جنگل می‌بری، با هرکسی می‌روند. گلن بداخلاق می‌گوید نه، این به آن دلیل است که سگ را بیش از حد لوسش کرده‌ای، اینکه وقتی به فضای خانه عادت کنند، مقابل سرمای هوا مقاوم نیستند. آن‌ها فقط باید یک هدف داشته باشند، که خوشی خاص آن‌ها وقتی باشد که برای شکار بیرون می‌روند. در هر حال، برای سگ پیری که پشت وانت است ناراحتم چون می‌دانم پس از رسیدن به خانه مستقیماً به کجا می‌فرستندش.