معرفی و دانلود کتاب هلن

معرفی کتاب هلن

همه‌چیز از یک دروغ آغاز شده؛ هلنی که در تروا حضور دارد دروغین است و دو امپراتوری عظیم و صدها سپهسالار جنگی، بر اثر هیچ به کشتار و نابودی یکدیگر مشغولند. کتاب هلن ما را به مصر می‌برد؛ جایی که هلن واقعی در آن‌جا زندانی شده و نمی‌تواند بگریزد تا به جنگ میان تروا و یونان پایان دهد. اوریپید در این داستان کوشیده تا شخصیت‌هایی همچون تئوکلومنوس که در ماجرای جنگ تروا چندان حضور نداشته‌اند را به ما معرفی کند و به واقعه‌ی جنگ تروا و تراژدی هلن زوایایی جدید ببخشد.

درباره‌ی کتاب هلن

آدم‌ها دوست ندارند ناامید و ناکام شوند؛ تصمیمی جسورانه و تابوشکن حتی اگر بهانه‌ای شود برای شروع جنگی خونین، قابل احترام‌تر و انگیزه‌بخش‌تر از انفعال و بیچارگی است که حتی آن هم نتواند از جنگ جلوگیری کند و همچنان خون هزاران نفر هدر رود. هنگامی که فرد یا افرادی تصمیمی ساختارشکن می‌گیرند (فارغ از پیامدهای آن)، ذره‌ای از بار غم و رنج ماجرا کاسته می‌شود؛ به‌ همین دلیل کتاب هلن (Helen) اثر اوریپید (Euripides) را می‌توانیم اثری تراژدیک‌تر و غم‌بارتر از «جنگ تروا» بدانیم؛ زیرا در این نمایشنامه حتی هلن همراه با پاریس نگریخته است و یونانی‌ها و ترواهایی بر سر هیچ با یکدیگر به نبرد می‌پردازند و هلن واقعی در کشور مصر زندانی شده است! در واقع ده سال جنگ، سوختن شهر تروا، قتل‌عام انسان‌های بی‌شمار و... همه بر سر یک اشتباه رخ داده و این حقیقت خواننده را عمیقاً در احساس ناکامی فرو می‌برد.

کتاب هلن یک ضدقهرمان دارد: تِئوکْلومِنوس. او پادشاه مصر است. مردی که به هلن خبر می‌دهد شوهرش، مِنِلائوس، در ابتدای نبرد یونان و تروا که کل آن جنگ بر اثر اشتباه است، کشته شده و هلن حالا دیگر بهانه‌ای برای رد درخواست ازدواج با تِئوکْلومِنوس ندارد؛ اما هلن نمی‌تواند این خبر را باور کند و از ازدواج با پادشاه مصر سر باز می‌زند. ترجیح می‌دهد به اسارت خود در این کشور ادامه دهد تا اینکه با کسی جز مِنِلائوس ارتباطی داشته باشد. اوریپید دلیل دزدیده شدن و اسارت هلن در مصر را خشم هرا و آتنه را می‌داند؛ زیرا آفرودیت (خدای عشق و زیبایی) به پاریس قول داده که اگر پاریس او را زیباترین خدا بنامد، آفرودیت نیز هلن را به پاریس عاشق خواهد کرد و زیباترین زن جهان را به وصال او خواهد رساند؛ پاریس نیز چنین می‌کند و خشم هرا و آتنه برانگیخته می‌شود. کشمکش این سه خدا، موجب می‌شود تا چندین زندگی نابود شود و شهری از بین برود و...

کتاب هلن از دیدگاه اوریپید از هر لحاظ با ماجرایی که هومر آن را شرح می‌دهد، تفاوت دارد. در این داستان حتی شخصیتی نه چندان مثبت همچون تئوکلومنوس نیز در نهایت از خون خواهر خود که پیشگوست و هلن را از زنده بودن همسرش آگاه کرده است، می‌‌گذرد و او را می‌بخشد. اما مهم‌ترین و شگفت‌انگیزترین بخش نمایشنامه‌ی هلن، سرنوشت هلن است. دو امپراتوری بر سر این زن می‌جنگند و پادشاه کشوری عظیم نیز می خواهد به هر قیمتی که شده، او را به همسری خود درآورد. از طرف دیگر مِنِلائوس نیز تصور می‌کند هلن حقیقی را با خود از تروای مغلوب شده به یونان آورده و آن زنی که در زندان اسیر است، همسر اوست؛ اما به‌زودی می‌فهمد که این‌طور نیست و هلن هیچ‌گاه به انتخاب خود، او و یونان را ترک نکرده و هنوز هم شوهرش را دوست دارد. حال این هلن است که باید تصمیم بگیرد. به کجا برود؟ چه کسی را انتخاب کند؟ چگونه حقیقت را به جهانیان بگوید؟ اوریپید ما را با خدایان و انسان‌ها، جنگ‌ها و صلح‌ها و... همراه می‌کند تا شاهد زندگی و سرنوشت عجیب این زن الهه‌‌وار باشیم.

کتاب هلن با ترجمه‌ی غلامرضا شهبازی در انتشارات بیدگل به‌چاپ رسیده است.

کتاب هلن برای چه کسانی مناسب است؟

بسیاری از ما وقایع دردناک جنگ تروا، کشته شدن هکتور، سوختن شهر تروا و... را خوانده‌ایم و شاید حتی از یونانیان بابت کشتار و جنگی که به‌راه انداخته‌اند نیز خشمگین باشیم اما باز هم خیال خود را با این تصور که «در عوض هلن و پاریس به‌هم رسیده‌اند» خوش می‌کنیم؛ حال تصور کنید همین دل‌خوشی هم واقعیت نداشته باشد و هلن حقیقی، در مصر به اسارت درآمده باشد ! نمایشنامه‌ی هلن، شاهکاری حماسی، تراژدیک و درام است که برای علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های یونان باستان مناسب است.

در بخشی از کتاب هلن می‌خوانیم

هلن: این بیگانه آیین خاک‌سپاری را به جا خواهد آورد، آیا او ناخدای کشتی هم خواهد بود؟
تئوکلومنوس: بی‌شک. ملاحان به‌تمامی فرمان‌بردار او خواهند بود.
هلن: پس این فرمان را دوباره بر زبان بیاور تا آشکارا آن را بشنوند.
تئوکلومنوس: آری، چنین می‌کنم. حتی اگر بخواهی سه بار آن را بر زبان می‌آورم.
هلن: نیک‌بختی از آن تو باد، سرورم و باشد که من نیز کامیاب گردم.
تئوکلومنوس: هلن، مگذار گریستنِ بیش از اندازه، چهرۀ زیبایت را پریشان سازد!
هلن: شوی من، امروز به تو نشان می‌دهم که چه‌اندازه سپاسگزار تواَم.
تئوکلومنوس: مردگان هیچ‌اند؛ اشک ‌ریختن کاری‌ست بیهوده.
هلن: من بدین جهان می‌اندیشم و نیز به آن جهان دیگر.
تئوکلومنوس: و من شویی هم‌پایۀ منلائوس خواهم بود.
هلن: می‌دانم، سرورم. من هیچ‌گونه کاستی در تو نمی‌بینم. من اکنون تنها نیازمند اندکی بخت نیکم.
تئوکلومنوس: هلن، این به‌دست توست. یار من باش، نیک‌بختی از آن تو خواهد بود.