معرفی و دانلود کتاب مرگ یک خرده بورژوا

معرفی کتاب مرگ یک خرده بورژوا

فرانتس ورفل نویسنده پرافتخار آلمانی در کتاب مرگ یک خرده بورژوا، داستان فیالا که شغلش را در پی فروپاشی سلطنت اتریش - مجارستان از دست داده است، به تصویر می‌کشد. ترس و نگرانی او از آینده‌ی مبهم خانواده‌اش، اجازه نمی‌دهد علی‌رغم دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری خطرناک، در برابر مرگ تسلیم شود.

درباره کتاب مرگ یک خرده بورژوا:

کتاب حاضر به روایت داستان کارل و ماری فیالا می‌پردازد. آن‌ها به همراه فرانتل پسرشان و کلارا خواهر ماری، در یک آپارتمان بسیار کوچک در وین زندگی می‌کنند. فرانتل به بیماری صرع مبتلاست و زندگی دشواری را می‌گذراند. فیالا افسر گارد امنیتی امپراتوری اتریش که عنوانش را بعد از جنگ جهانی اول از دست داده است، در قبال خانواده‌اش مخصوصاً پسر بیمارش احساس مسئولیت می‌کند. نگرانی او نسبت به آینده‌ی خانواده‌اش سبب می‌شود با وجود بیماری سختی که با آن درگیر است، اجازه ندهد چراغ زندگانی‌اش قبل از اتمام 65 سالگی رو به خاموشی رود. فیالا که فردی مسئولیت پذیر است، در به اتمام رساندن این وظیفه‌اش اصرار می‌ورزد؛ پارادوکسی که موجب حیرت پزشکان نیز می‌شود.

داستان مرگ یک خرده بورژوا (Der Tod des Kleinbürgers) دربردارنده‌ی ویژگی‌های فراوانی از سبک اکسپرسیونیسم است؛ فضایی دلمرده و مهجور همراه با تم مرگ، کسالت فرزند خانواده، احساس امید در شرایطی ناامید کننده و جدالی عجیب بین مرگ و زندگی؛ با سوژه‌ی بحران اقتصادی و رویارویی خانواده با آن.

کتاب مرگ یک خرده بورژوا برای چه کسانی مناسب است؟

این رمان کوتاه به علاقمندان ادبیات آلمان و سبک اکسپرسیونیسم پیشنهاد می‌شود.

با فرانتس ورفل بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده‌ی یهودی در سال 1890 در یک خانوادۀ ثروتمند متولد شد. فرانتس ورفل (Franz Werfel) نمایندۀ اکسپرسیونیسم بوده و یکی از نویسندگان دویچ‌تبار به حساب می‌آید که آثارش در سال 1933 توسط حزب نازی به آتش کشیده شد. از جمله کتاب‌های او می‌توان به «چهل روز از موسی داغ»، «سرود برنادت» و «مقتول مقصر است» اشاره کرد. ورفل سرانجام به علت بیماری قلبی در 54 سالگی دار فانی را وداع گفت.

افتخارات و جوایز فرانتس ورفل:

- برنده جایزۀ ادبی فرانتس گریل‌پارتسا، 1926
- برنده جایزۀ ادبی چک‌اسلواکی، 1927
- برنده جایزۀ ادبی شیلر، 1927
- برنده صلیب افتخار علمی - هنری اتریش، 1937
- مزار نمادین در گورستان مرکزی وین، 1947
- نام‌گذاری خیابانی در وین به نام ورفل، 1949
- تمبر پست اتریش، 1990
- تمبر پست آلمان، 1995
- بنای یادبودی ساختۀ ارمنیان در پارک شیلر وین، 1998

در بخشی از کتاب مرگ یک خرده بورژوا می‌خوانیم:

آقای فیالا هنوز به خود نیامده بود. با برقی که در چشم‌هایش می‌درخشید به همسرش نگاه می‌کرد، مانند زمان بیداری بعد از خواب. این بلوز ابریشمی مشکی با دگمه‌های ژتونی دیگر برای چه بود؟ که حتی آن‌ها هم متعلق به زمان‌های گذشته بودند! خانم، دندان‌های مصنوعی خود را هم در دهان گذاشته بود، چیزی که اغلب اتفاق نمی‌افتاد؛ چون برایش بیش‌ازحد نامناسب شده بودند.

آقای فیالا، زیبایی و شکوهی را می‌دید که از مدت‌ها پیش فراموش شده بود. او شنید که جشن امروز به خاطر سال‌روزِ نام‌گذاری اوست. ده‌ها هزار کارل وجود داشت و تمام کارل‌ها روز نام‌گذاری خود را جشن می‌گرفتند. این مسئله حس غرورآمیز آرامش‌بخشی را در او برانگیخت. پس اگر کارل‌های دیگر جشن می‌گرفتند، او هم حق داشت که جشن بگیرد!

خاطره‌ای به یادش آمد که بلافاصله به رقص پولکایی از یاد رفته تبدیل شد. او ناشیانه با ریتم قدیمی می‌رقصید و میان بازوانش، کمر و شانۀ نحیف زن را که دیگر برای بوسیدن مناسب نبود، احساس می‌کرد و از این موضوع دچار تأثر شد.

آن‌ها سپس پشت میز نشستند و با لذت، مشغول خوردن عصرانه شدند. قهوه غلیظ بود؛ با کمی عذاب‌ وجدان از این‌که اسراف می‌کردند، دو پیمانۀ کوچک شکر در هر فنجان ریختند.

حتی فضای اتاق هم برای لحظه‌ای با روح زندگی بی‌دغدغه همراه شد. محیط موجود، چشم‌های گود افتاده از نور را تسکین بخشید و فریبکارانه، فلاکت را به‌صورت توهم آرامش‌دهنده‌ای نشان داد؛ گویی آن هم موقتاً تشخیص داده بود کارل فیالا و آن افسر گارد امنیتی خزپوش -که سابقاً در دیوان محاسباتی این سرزمین امپراتوری- سلطنتی مشغول به کار بود- هر دو یک فرد هستند؛ یعنی همان شخص درون عکس.