معرفی و دانلود کتاب غم‌های تازه‌ی آقای و جوان

معرفی کتاب غم‌های تازه‌ی آقای و جوان

کتاب نمایشنامه و به دنبال آن رمان غم‌های تازه‌ی آقای و جوان، معروف‌ترین اثر اولریش پلنتسدورف است که بلافاصله پس از اجرای صحنه‌ای و رادیویی، نویسنده‌اش را یک شبه در تمام اروپا مشهور کرد. این رمان در واقع سرگذشت تنهایی و جدا افتادگی جوانی اهل آلمان به نام ادگار ویبو است.

کتاب غم‌های تازه‌ی آقای و جوان (The New Sorrows Of Young) نشانگر تأثیرِ عمیقِ سه اثر بزرگ ادبی یعنی: 1- ناتور دشت، اثر سالینگر 2- روبینسون (رابینسون) کروزوئه اثر دانیل دفو و 3- غم‌های ورتر جوان اثر گوته بر نویسنده است.

ادگار جوانی امروزی است با احساسی عمیقاً انسانی و دردمند که علی‌رغم اکراه‌اش از آثار کلاسیک، وقتی دیوانه‌وار عاشق دختر جوانی به نام شارلیه Charlie می‌شود، به ورتر گوته روی خوش نشان می‌دهد و به نوعی احساس مشابه انسان‌ها در تمامی قرون را اثبات می‌کند.

پدر ادگار در پنج سالگی وی و مادرش را تنها می‌گذارد. ادگار در جوانی وارد آموزشگاه فنی می‌شود و در اثر ماجرایی ناخوشایند با مربی، از آن جا می‌گریزد و به شهر دیگری (برلین) می‌رود. اندکی بعد در غم عشقِ دختر جوانی از مربیان مهد کودکی که در همسایگی وی قرار دارد، گرفتار می‌شود و بعد می‌فهمد که دختر نامزد دارد. تصمیم می‌گیرد مانند ویلهلم در رمانِ ورترِ گوته که به صورت نامه بود، با ارسال نوارکاست‌های ضبط شده‌ای برای دوست‌اش ویلی Willi و ضمن نقل قول از گوته، به شرح ماجرای خویش بپردازد. از سویی خودش را با نقاشی تابلوها سرگرم می‌دارد و نیز کمی بعد در یک موسسه‌ی رنگ و نقاشی مشغول به کار می‌شود. روزی بدین قصد که برای عملِ رنگ‌پاشی، یک نوع دستگاهِ پاششِ نوینی اختراع کند، در اثر اتصال برقی جان خودش را از دست می‌دهد.

آقای اولریش پلنتسدورف (Ulrich Plenzdorf)، نویسنده و نمایشنامه‌نویس آلمانی است. مشهورترین اثر وی نمایشنامه و رمان "غم‌ها‌ی تازه ی آقای و جوان" محسوب می‌شود که در سال 1972 منتشر گردید. وی در شهر لایپتسیگ آلمان در رشته‌ی فلسفه درس خواند، و پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه‌ی فیلم هم مدرک گرفت و به عنوان فیلمنامه‌نویس مشغول به کار شد. وی یکی از نویسندگان چند وجهی معاصر می‌باشد که در زمینه‌های مختلف قلم‌آزمایی کرده است. وی نثر، شعر، ترانه، نمیشنامه‌ی رادیویی و نمایشنامه صحنه ای هم می‌نویسد.

در بخشی از غم‌های تازه‌ی آقای و جوان می‌خوانیم:
این زن واقعاً غمگین‌ام می‌کرد. حالا با شوهرش، با آن جلنبر، آن‌جا نشسته بود. ورتر باید حداقل فکر این‌ها را هم می‌کرد. بعدش: حتی فرض می‌کنیم که نمی‌شد به آن زن هم نزدیک شد. به هر حال باز هم این دلیلی برای پریشان کردن مغزش که نبود. به هر صورت او یک اسب که داشت! اگر من بودم بی هیچ رد و نشانی به دل جنگل‌ها می‌زدم! به هر حال آن موقع مقدارشان هم از الان بیش تر بود.