معرفی و دانلود کتاب امواج

معرفی کتاب امواج

کتاب امواج، یکی از رمان‌های محبوب ادوارد گراف فون کایزرلینگ است. رمانی احساسی که در آن از عشق و دلبستگی کنتسی زیبا به نام دورالیسه به استاد نقاشی‌اش با سبکی مبهم سخن به میان آمده است. عاشقانه‌ای زیبا که در نوع خود منحصر به فرد است.

کایزرلینگ رمانِ بزرگ امواج (Die Welle) را در سال 1911 به رشته‌ی ‌تحریر در آورد که طی یک نظرسنجی‌ اینترنتی در سال 2000 جز صد رمان محبوب جوانان اروپایی شناخته شد.

ادوارد گراف فون کایزرلینگ (Eduard von keyserling) یکی از نویسنده‌گان و نمایش‌نامه‌ نویسان بزرگ و معتبر آلمان و از پیروان مکتب رئالیسم و امپرسیونیسم ادبی بوده است. اجداد وی از اشراف آلمان محسوب می‌شدند. وی در رشته‌های حقوق، فلسفه و تاریخ هنر تحصیل کرد و سپس در شهر وین اتریش به نویسندگی به صورت نویسنده‌ای‌ آزاد پرداخت و مدت‌های مدیدی را نیز در کشور ایتالیا به سر برد اما در اواخر عمر در سال 1907 به شهر مونیخ در زادگاه‌اش کشور آلمان کوچ کرد و تا پایان عمر در همین شهر ماند.

ادوارد فن کایزرلینگ به عنوانِ فونتانه ‌حوزه‌ی ‌بالتیک شناخته می‌شود. داستان وی در مورد کنتس دورالیسه زیبا که در مرکز این رمان بزرگ قرار دارد، به اتفاق آرای نویسنده‌گان مطرح آلمان به عنوان اثری بزرگ شناخته شده است.

در بخشی از کتاب امواج می‌خوانیم:

دورالیسه تنها در ساحل راه می‌رفت. وی هر روز ساعت‌ها این کار را می‌کرد، این محتوای زندگی‌اش بود. وی می‌خواست به هانس خدمت کند، می‌خواست نزد او باشد، می‌خواست نسبت به او وفادار باشد. آن جا هم وی درد خویش را عمیقاً حس می‌کرد، می‌توانست برای عشق‌اش ماتم بگیرد، می‌توانست مفلوک باشد، چرا که اگر نمی‌توانست، پس آن گاه چه می‌داشت و آن گاه او چه می‌بود؟ سپس همه چیز در اطراف و درون‌اش خالی بود. یک چیز دیگری بود که در آن راهپیمایی‌ها و گردش‌ها او را همراهی می‌کرد. وقتی او این گونه در کنار امواج راه می‌سپرد و امواج نیز با آن غلغلک‌های آرام‌شان از ماسه‌ها تا اندامِ خودِ او را می‌پوشاندند، به نظرش می‌آمد که انگار دریا می‌خواهد در مورد موضوعی او را متقاعد سازد.

درباره‌ی ‌چیزی که او با آن مخالفت می‌کرد، با آن نزاع داشت، گاه آن چنان نزاع محکمی‌ که او با صدایی بلند در آن غرش امواج با خودش می‌گفت:" نه، نه. " فقط این دعوا با دریا بود که برای او جاذبه‌ای‌ تحریک کننده داشت. گاه همه‌ی ‌این‌ها از دست‌اش خارج می‌شدند، سپس وی بی‌هیچ تأملی در نظاره‌ی ‌خطوطِ ظریفی غرق می‌شد که آب آن‌ها را بر ماسه‌ها نوشته بودند. در چشم‌انداز صدف‌های زرد لیمویی، آبی‌ی ‌روشن و صورتی‌ی ‌روشن که مانند گُل‌هایی کوچک بر ساحل پاشیده شده بودند، غرق می‌شد. یا آن که با نگاه امواجی را که با شتاب بی‌این که به یک دیگر برسند، از پی هم فرو می‌دویدند، دنبال می‌کرد. ماه سپتامبر که رو به انتها می‌رفت با خود روزهای گرم تابستانی را آورده بود. دورالیسه دورتر رفت، او تا نزدیکی‌های فانوس دریایی پیش رفت.