معرفی و دانلود کتاب صوتی خانه قدیمی

معرفی کتاب صوتی خانه قدیمی

کتاب صوتی خانه قدیمی اثر هانس کریستین آندرسن از مجموعه دختر کبریت فروش، از خانه‌ای قدیمی که در خود داستانی زیبا پنهان کرده است، می‌گوید. خانه‌های قدیمی و کهنه که روزگاری نو و زیبا بوده‌اند، اگر زبان داشتند از گذشته خود و ساکنانشان ماجراهای دل‌نشینی روایت می‌کردند.

هانس کریستین آندرسن (Hans Christian Andersen)، نویسنده، شاعر، نمایشنامه‌نویس معروف اهل دانمارک است و او را پدر افسانه‌های نو نیز می‌نامند. او حدود 220 داستان تخیلی نوشته و داستان‌هایش به 150 زبان ترجمه شده‌ و هم‌چنان میلیون‌ها نسخه از آن‌ها در سراسر جهان چاپ می‌شود.

داستان‌های هانس کریستین آندرسن به عنوان داستان‌های پریان معروف است که در فضایی خیال‌انگیز و گاه فانتزی، درون‌مایه‌هایی اخلاقی را شرح می‌دهد، هرچند برخی از داستان‌های وی رویکردی اجتماعی و واقع‌گرایانه نیز دارند.

شناخته‌ترین اثر او «دخترک کبریت فروش» است که داستان آخرین روز زندگی دخترک کبریت فروش دوره‌گردی را بیان می‌کند. او این داستان را براساس واقعیتی تلخ و با لحنی تأثیرگذار و رویکردی افشاگرانه و انتقادی می‌نویسد و با بیانی غیرمستقیم و داستانی، پرده از بیدادگری اقتصادی و اجتماعی جامعه طبقاتی اروپای آن روز برمی‌دارد.

دیگر آثار او عبارت‌اند از: پری دریایی کوچولو، پری جنگلی، بندانگشتی، جوجه اردک زشت، زندگی من، ملکه برفی و لباس جدید امپراتور و... .

در قسمتی از کتاب صوتی خانه قدیمی می‌شنویم:

یکى بود، یکى نبود، در کوچه‌اى یک خانه قدیمى بود که قدمتش بیش و کم به سیصد سال مى‌رسید. از تاریخ ساختش که رو یکى از تیرها کنده شده بود، پى مى‌بردى که در چه سالى ساخته شده. دورتادور تیر نقشِ لاله‌ها و پیچک‌هاى رازک کنده شده و بر سردر ورودى شعر کاملى حک شده بود. بالاى هر پنجره صورتکى با نیشِ باز دیده مى‌شد. نماىِ طبقه دوم از طبقه اول جلوتر آمده بود. ناودان‌هاى حلبى، که از زیر بام آویخته بود، به شکل چند اژدها بود و در انتهاى هر کدام سرِ هیولا دیده مى‌شد. آب مى‌بایست از دهان آن‌ها بریزد بیرون، اما نمى‌ریخت؛ ناودان مثل آبکش سوراخ سوراخ بود و آب از شکم اژدها سرازیر مى‌شد.

خانه‌هاى دیگر کوچه همه نوساز و پاک و پاکیزه بود و دیوارشان راست و صاف و هموار. خانه‌ها پنجره‌هاى بزرگى داشت. بى‌سببى نبود که خود را از خانه فکسنى برتر مى‌شمردند. اگر زبان داشتند شاید مى‌گفتند: «تا کى باید آن خرابه را تحمل کنیم؟ پنجره‌هاى قوسى دیگر بابِ روز نیست، به علاوه جلو دید ما را مى‌گیرد. لابد این خرابه به تصور پله‌هاى بزرگش که به درِ ورودى ختم مى‌شود و آن نرده‌هاى آهنى که آدم را به یادِ مراسم خاک‌سپارى‌ها مى‌اندازد، خیالش مى‌رسد که یک قصر است؛ حرفى از قبه‌هاى برنجى نزنیم سنگین‌تریم. خجالت‌آور است!»

فهرست مطالب کتاب صوتی