معرفی و دانلود کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

معرفی کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

بزرگسالی دنیایی پرتناقض و گاهی پر از دروغ است که آدم‌ها، عامدانه خودشان را به دست آن می‌سپارند! کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها نوشته النا فرانته داستانی جذاب و بی‌نظیر از زندگی دختر نوجوانی به نام جووانا را روایت می‌کند که زندگی‌اش با شنیدن یک جمله ناخوشایند از پدرش دگرگون می‌شود! این کتاب جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز نیز به شمار می‌رود که در سال 2020 به عنوان بهترین کتاب سال معرفی شد.

درباره کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

دنیای آدم‌بزرگ‌ها، دنیای عجیب و پیچیده‌ای است که در بسیاری از موارد، آنقدر غرق آن شده‌اند، حتی خودشان درکی از این پیچیدگی ندارند. مثل ماهی‌های آب شور که به شوری آب عادت کرده‌اند و نه‌تنها برایشان آزاردهنده نیست، که بسیار هم لذت‌بخش است! به همین خاطر هم، کودکان و نوجوانان در برخورد با دنیایی که بزرگسالی نامیده می‌شود و دروغ‌هایی که در آن وجود دارد، گیج می‌شوند و یا کمتر آن را درک می‌کنند!

کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها (The Lying Life of Adults) داستان زندگی دختری به نام جووانا را روایت می‌کند که در کشاکش جنبه‌های گوناگون عاطفی و ارتباطی قرار گرفته و در روابط خود با والدین و حتی دوستانش و همچنین درک بلوغ، نوجوانی و فهم دنیای متناقض و گاهی دروغین بزرگسالان دچار چالش شده است.

جووانا، دختر نوجوان شانزده‌ساله‌ای که در آستانه ورود به بزرگسالی قرار دارد و با حجمی از احساسات و تجربیات گوناگون مواجه می‌شود و گاهی درک همه این احساسات در کنار هم برای او بسیار دشوار است. او در یک خانواده فرهنگی بزرگ شده، در شهر ناپل زندگی می‌کند و پدر و مادری فرهیخته دارد که همیشه در نهایت احترام و محبت با او رفتار می‌کنند. اما یک روز عصر، جمله‌ای که به ناگهان از دهان پدر جووانا بیرون می‌آید، همه چیز را به‌هم می‌ریزد و نگاه جووانا را نسبت به ظاهر و زیبایی خودش تغییر می‌دهد! پس از این اتفاق، طوفانی در ذهن جووانا شکل می‌گیرد که او را به ترک خانه‌شان ترغیب می‌کند و این آغاز ماجرایی است که برای قهرمان داستان رخ می‌دهد.

النا فرانته (Elena Ferrante) با هنرمندی همیشگی خودش این داستان جذاب را نوشته و با ظرافت خاصی درباره چالش‌های دوران بلوغ، تغییرات فیزیکی و ظاهری، اهمیت رفتار والدین با نوجوانان و حساسیت‌های منحصربه‌فرد دختران در این دوران صحبت می‌کند.

اوج هنرمندی فرانته در خلق این داستان، فقط به روایت زندگی جووانا و چالش‌های پیش روی او محدود نمی‌شود. بلکه او در میانه‌ی داستان، شهر ناپل را هم به عنوان یک شخصیت منحصربه‌فرد معرفی می‌کند و به بیان شرایط و موقعیت شهر و جامعه‌ای که در آن شکل گرفته است می‌پردازد.

با خواندن این کتاب در برابر واقعیت‌های تلخ و رفتارهای متناقض بزرگسالی و تاثیر آن بر شکل‌گیری احساسات نوجوانان قرار می‌گیرید. این اثر به شما کمک می‌کند که در جریان برخورد با نوجوانانی که در سن حساس بلوغ قرار دارند، با وسواس و دقت بیشتری عمل کنید.

اقتباس از کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

سریال «زندگی دروغین بزرگسال‌ها» اقتباس جذابی از این کتاب بی‌نظیر است که ادواردو دی آنجلیس کارگردانی آن را برعهده دارد. این سریال محصولی است که از نت‌فلیکس پخش خواهد شد.

جوایز و افتخارات کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

- کتاب پرفروش ملی
- کتاب پرفروش نیویورک تایمز
- نامزد جایزه Kirkus برای داستان (2020)
- بهترین کتاب سال 2020 از نظر رسانه‌هایی همچون واشنگتن‌پست، مجله اپرا، مجله تایم، گاردین، فایننشال‌تایمز، تایمز بریتانیا، آیریش‌تایمز و...

نکوداشت‌های کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها

- کتابی طلسم‌کننده از داستان یک دختر، یک شهر و یک جامعه بسته و غیرقابل‌انعطاف (Kirkus)
- استعداد خاص فرانته برای داستان‌سرایی پرتعلیق و خلق صحنه‌های پرشور زبانزد است. (The Times)
- توانایی فرانته در جلب نظر خوانندگانش بی‌نظیر است. این رمان به‌خوبی ایده‌آل‌های غیرمنطقی جامعه در پذیرش زیبایی را نشان می‌دهد. (BookPage)
- خانم فرانته بار دیگر، با مهارت و جسارتی کم‌نظیر، داستانی را خلق می‌کند که این بار دختری جوان و در آستانه‌ی زنانگی قهرمان آن است. (Wall Street Journal)
- زندگی دروغین بزرگسال‌ها مانند یک اعتراف صمیمی است و خواننده را همزمان، متزلزل و نیرومند می‌کند. (Minneapolis Star Tribune)

کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به همه افرادی که به ادبیات ایتالیا و خواندن داستان و رمان علاقه‌مندند، پیشنهاد می‌شود.

با النا فرانته بیشتر آشنا شویم

ازجمله نویسندگان مطرح و البته محبوب ایتالیایی که هویت او تا امروز مخفی مانده، النا فرانته است. این نویسنده از ابتدای شروع کار خود، هویت حقیقی‌‍‌اش را پنهان کرده؛ اما با همه این‌ها به ‌عنوان یکی از نویسندگان برتر بین‌المللی شناخته می‌شود.

او اولین رمان خودش را در سال 1992 منتشر کرد و پس از آن رمان‌هایی را به زبان ایتالیایی تالیف کرد که جزو آثار پرفروش به شمار می‌روند و به چندین زبان زنده دنیا ترجمه شده‌اند. از رمان‌های فرانته تاکنون اقتباس‌های سینمایی زیادی هم شده است که از آن جمله می‌توان به کتاب «عشق زجر‌آور» کرد. این کتاب توسط کارگردان مشهور ایتالیایی «ماریو مارتونه»، به یک فیلم موفق تبدیل شد و در چهل‌وهشتمین جشنواره‌ی فیلم کن به نمایش درآمد. از فرانته می‌توانید آثار دیگری را مانند «دختر گمشده»، «دوست نابغه‌ی من»، «ساحل شبانگاهی» و «اختراعات تصادفی» بخوانید.

در بخشی از کتاب زندگی دروغین بزرگسال‌ها می‌خوانیم

آن تابستان هیچ تعطیلاتی نداشتیم. مادرم اصلاً مرخصی نگرفت، پدرم را نمی‌دانم؛ ما تا سال بعد او را ندیدیم، تا اواخر زمستان، که مادرم او را فراخواند تا از او بخواهد که قانونی جدا شوند. اما این‌ها مرا نیازارد؛ من تمام تابستان تظاهر کردم که حواسم به یأس و نومیدی مادرم نیستم. حتی وقتی او و پدرم در مورد تقسیم دارایی‌ها جروبحث می‌کردند و دعواهای شدید داشتند، بی‌اعتنا باقی ماندم. پدرم گفت: «نلا، من به یادداشت‌های داخل کشوی اول میزم نیاز فوری دارم.» مادرم عربده کشید که تا ابد نمی‌گذارد هیچ‌چیز را از خانه بیرون ببرد، حتی اگر یک کتاب باشد یا دفتر و یا حتی خودکاری که‌ معمولاً پدرم با آن می‌نوشت.

با توجه به اینکه من آسیب دیده بودم، با آن فرمان تحقیر شدم: به ‌‌‌‌هیچ‌کس نگو که مردود شدی. برای اولین بار والدینم به نظرم کوته‌فکر آمدند؛ درست ‌‌همان‌طور که ویتوریا توصیف‌شان کرده بود. به این ترتیب به هر صورتِ ممکن از صحبت با آنجلا و آیدا و یا دیدارشان پرهیز کردم. می-ترسیدم بپرسند اوضاعم در مدرسه چطور است یا نمی‌دانم‌‌، دومین سال دبیرستانم چطور پیش می‌رود؛ ‌‌درحالی‌که من داشتم سال قبل را مجدداً می‌گذراندم.

به دروغ‌گفتن بیشتر و بیشتر علاقه‌مند شدم؛ دیگر احساس می‌کردم دعا و دروغ به یک میزان تسلی‌بخش هستند. اما توسل به دروغ برای اینکه مایه‌ی خجالت والدینم نشوم و سرپوش بگذارم بر این واقعیت که استعداد آن‌ها را به ارث نبرده‌ام، مرا می‌آزرد و افسرده می‌کرد.یک‌بار وقتی آیدا تماس گرفت، از مادرم خواستم به او بگوید در خانه نیستم، گرچه در آن برهه، از صحبت با آیدا نسبت به آنجلا لذت بیشتری می­‌بردم؛ چون هم بیشتر مطالعه می­‌کردم و هم فیلم می‌­دیدم. من انزوای محض را ترجیح دادم؛ اگر می­شد حتی با مادرم هم حرف نمی­‌زدم. در مدرسه جوری لباس می‌­پوشیدم و آرایش می­‌کردم تا شبیه زنی هرزه در میان کودکانی مؤدب باشم، فاصله‌­ام را با همه حفظ می­‌کردم، حتی با معلم‌ها، که در برابر کج‌­خُلقی من صبوری می­‌کردند، فقط به خاطر اینکه مادرم به شیوه‌­ای به آن‌ها فهمانده بود که خودش هم یک معلم است.