معرفی و دانلود کتاب دید در تاریکی: از سایه‌های درونمان نترسیم

معرفی کتاب دید در تاریکی: از سایه‌های درونمان نترسیم

کتاب دید در تاریکی به قلم ماریانا الساندری، فیلسوف اگزیستانسیالیست، به ما نشان می‌دهد که احساسات دردناک ما می‌توانند حقایقی را آشکار کنند و به ما بفهمانند انسان بودن به معنای واقعی چه مفهومی دارد. نویسنده با بهره‌گیری از آثار فلاسفه و نویسندگان قرن نوزدهم و بیستم به ما کمک می‌کند بهتر ببینیم که رنج کشیدن ما نه تنها نشانه‌ای از فروپاشی ما نیست، بلکه نشان می‌دهد مهربان، ژرف‌نگر و باهوش هستیم.

درباره‌ی کتاب دید در تاریکی

ماریانا الساندری (Mariana Alessandri) در کتاب دید در تاریکی (Night Vision)، از ما می‌خواهد تا رویکرد متفاوتی به زندگی داشته باشیم؛ رویکردی که طبق آن، نسبت به احساسات بد، دیگر حس بدی نداشته باشیم. جنبه‌ی تاریک‌تر روح ما یعنی غم و اندوه و افسردگی، بر اساس آنچه فلاسفه‌ی غرب گفته‌اند، می‌توانند غیرمنطقی به نظر بیایند. اگر از نقطه نظر فلسفه‌ی مدرن به این حالات نگاه کنیم، حتی ممکن است شبیه به اختلالات روانی باشند. صنعت آثار خودیاری و توسعه‌ی فردی که برای قالب کردن وعده‌ی آینده‌ای روشن‌تر، مصمم و جدی هستند، گاهی اوقات کاری می‌کنند احساس شرمندگی کنیم از اینکه دیگر سپاسگزار، شاد یا خوش‌بین نیستیم. اما ماریانا الساندری در کتاب دید در تاریکی قصد دارد رویکرد متفاوتی نسبت به زندگی به ما نشان دهد.

ماریانا الساندری در کتاب دید در تاریکی بیان می‌کند که متفکران همانند آدری لورد، ماریا لوگونز، میگل دِ اونامونو، سی. اس. لوئیس، گلوریا آنزالدوا، و سورن کیرکگارد، آنقدر در احساساتی چون خشم، اندوه و اضطراب غرق شدند تا زمانی که چشمانشان به تاریکی عادت کرد. نویسنده در این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه خوانندگان می‌توانند دید در تاریکی را در خود پرورش دهند و در دل این احساسات زجرآور، جنبه‌های جدیدی همچون شوخ‌طبعی، صمیمیت و گرما، و همچنین ارتباط و وضوح را کشف کنند.

ماریانا الساندری در کتاب دید در تاریکی به ما نشان می‌دهد که وقتی پذیرفتن تاریکی و سیاهی را می‌آموزیم، به تدریج خودمان را به چشم فردی شرافتمند، موقر و کاملاً انسان خواهیم دید. لیلا خادم‌الحسینی با انتخاب و ترجمه‌ی این کتاب به فارسی و انتشارات بذر خرد با چاپ آن، فرصتی استثنائی برای شما عزیزان فراهم آورده‌اند.

نکوداشت‌های کتاب دید در تاریکی

• ماریانا الساندری در کتاب خود به بررسی وسواس فرهنگی ما نسبت به مثبت‌اندیشی سمی و ترس از احساسات دشوار مانند غم، اضطراب و افسردگی می‌پردازد. او به‌جای تشویق عزیزانمان به حفظ روحیه‌ی مثبت، پیشنهاد می‌کند که شاید بهتر باشد در کنارشان باشیم و به جای فرار از تاریکی احساساتشان، با آن‌ها همراهی کنیم. (کایرا کاندی، از رادیو ملی همگانی)
• کتاب دید در تاریکی اثری است که باید خوانده شود. (روزنامه‌ی چویس)
• این کتاب با نگاهی فلسفی و عمیق، تأکید می‌کند که احساسات ناخوشایند و دشوار بخش طبیعی از زندگی انسان هستند و می‌توان در همین احساسات نهفته، کرامت و قدرت پیدا کرد. کتاب دید در شب با تحلیل‌های هوشمندانه‌ای از جنبه‌های تاریک احساسی، به خوانندگان یادآور می‌شود که بخش‌های واقعی انسانیت ما تنها در دل تاریکی‌ها آشکار می‌شوند. این کتاب همچنین نشان می‌دهد که رشد عاطفی ما دقیقاً در همان لحظاتی رخ می‌دهد که در چالش‌های احساسی عمیق قرار داریم. (شاهینا پیارالی، از شلف اورنِس)
• اثری قدرتمند، عمیق و بحث برانگیز. (گلن سی. آلتشولر، از سایکولوژی تودی)
• ماریانا الساندری با یادآوری اهمیت احساسات ناخوشایند، کاری ارزشمند انجام می‌دهد. ما واقعاً به توانایی دید بهتر در تاریکی‌های احساسی نیاز داریم. (اندرو اسکات، از وال استریت ژورنال)

کتاب دید در تاریکی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب بر خلاف بسیاری کتب دیگر در حوزه‌ی روانشناسی و خودیاری، کتابی کاربردی‌ است که نگرش واقع‌بینانه به مشکلات دارد و ازاین‌رو، آن را به افرادی که به دنبال آثار جدی در این زمینه هستند، توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب دید در تاریکی: از سایه‌های درونمان نترسیم می‌خوانیم

روزی ناخواسته صحبت دوستم با مردی که به‌تازگی همسرش را از دست داده بود شنیدم که می‌گفت: «واقعاً تحت‌تأثیر قرار گرفتم که این‌قدر خوب داری با این قضیه کنار می‌آی.» مردی که چهار روز از درگذشت همسرش می‌گذشت، تنها راهی را که برای کنارآمدن با احساساتش بلد بود در پیش گرفته بود: ظرف‌شستن و رسیدگی به کارهای روزمره. «اینکه خودت رو سرگرم نگه‌داشتی و خونسردیت رو حفظ می‌کنی عالیه.» نمی‌توانم بگویم حرف‌های دوستم مرد را بهتر یا بدتر کرد. شاید او احساس دیده‌شدن می‌کرد، گویی تلاش‌هایش بیهوده نبوده است. شاید به پُرکاری‌اش امتیاز می‌داد و از اینکه به همراه همسرش کارکردش را از دست نداده بود، سپاسگزار بود. شاید هم از اینکه دیگران او را در سوگواری موفق ببینند، خوشحال می‌شد. یا شاید هم تحت فشار بود که به این رویه ادامه دهد.

بعداً از دوستم پرسیدم اگر این مرد تمام روز فقط گریه می‌کرد، آیا به همان اندازه تحت‌تأثیر قرار می‌گرفتی؟ چه می‌شد اگر ظرف‌ها را نمی‌شست و هر شب پیتزای بیرون را از داخل جعبه‌اش می‌خورد؟ چه می‌شد اگر روبدوشامبر همسرش را به تن می‌کرد و با همان می‌خوابید؛ و تمام روز هم با آن لباس می‌گشت؟ چه می‌شد اگر پرده‌ها را می‌کشید و از پاسخ‌دادن به تماس‌های تلفنی خودداری می‌کرد؟ وقتی صحبت از واکنش‌های سوگ می‌شود، آیا خودداری از شستن ظرف‌ها پس از مرگ همسر به اندازه‌ی شستن آن‌ها، راهی تحسین‌آمیز برای سوگواری محسوب نمی‌شود؟

افرادی که از حق فروپاشی عاطفی فردی که به‌تازگی همسرش را از دست داده حمایت می‌کنند، احتمالاً از اصطلاح «فروپاشی عاطفی» یا حتی «حفظ خونسردی» استفاده نمی‌کنند. آن‌ها به احتمال زیاد هیچ سبک عزاداری‌ای را «تحسین‌آمیز» به حساب نمی‌آورند. نمی‌دانم در ایالات متحده، سرزمینی که در آن عزاداری به سبک «خانه‌تکانی» بیشتر از سبک تراژیک مورد پسند دوستان و خانواده قرار می‌گیرد، سبکی که باعث می‌شود مردم با نجوا درمورد سلامت روان فرد عزادار صحبت کنند؛ چه تعداد از این آشوبگران عاطفی وجود دارند. چرا افرادی که خودشان درگیر عزاداری نیستند، مصرانه تلاش می‌کنند افراد سوگوار را سرگرم نگه دارند؟

فهرست مطالب کتاب

سخن ناشر
مقدمه: تردید در روشنایی
فصل اول: نسبت به خشم صادق باشید
فصل دوم: رنج دلیل هستی من است
فصل سوم: سوگواری سرسختانه
فصل چهارم: رنگ ‌آمیزی مجدد افسردگی
فصل پنجم: یادگیری اضطراب
نتیجه‌گیری: تمرین دید در تاریکی
نمایه